• Volver

Otras traducciones:

Primer ser creado:.... Portador de luz.... Apostasía de Dios....

Como seres humanos el intelecto de ustedes sólo puede captar la verdad más profunda hasta cierto punto, ya que las cosas espirituales puras sólo pueden ser explicadas espiritualmente, esta explicación es recibida por el espíritu en ustedes y ciertamente, a través del alma, también transmitida al intelecto, pero éste todavía está demasiado cargado terrenalmente y por lo tanto es incapaz de penetrar en el conocimiento espiritual tan profundamente como para que todo sea claro para él. Mi espíritu, sin embargo, se anuncia a través de la chispa espiritual que hay en ustedes, y quien tiene amor también capta el sentido de lo que le anuncio:

Mi voluntad de modelar creaciones era demasiado grande, Mi fuerza inagotable, y encontré Mi felicidad en la realización de Mis pensamientos y planes. Y esta dicha quería compartirse, Mi amor quería regalarse, quería que otro ser además de Mí disfrutara de lo que Me hacía indeciblemente feliz. Sentí que mi soledad era un defecto que podía remediar en cualquier momento en cuanto quisiera.... Y quise reencontrarme en un ser que debía estar lo más estrechamente unido a Mí, al que quise modelar como un espejo de Mí, como Mi imagen, para poder proporcionarle dichas ilimitadas y así también aumentar de nuevo Mi dicha. Quise crear un ser así y esta voluntad fue suficiente, pues Mi voluntad fue la Fuerza y siempre obró con amor y sabiduría.

El ser que surgió de Mí era, en efecto, Mi imagen, pero no podía verme porque, si hubiera podido verme, se habría acabado la beatitud, porque ningún ser podría soportar Mi visibilidad, ya que todo ser, incluso la imagen más perfecta de Mí mismo, sólo es siempre un producto de Mi fuerza de amor, mientras que Yo mismo Soy la fuerza del amor y eclipso, sobreirradio todo con una fuerza incomparable, pero por eso, no era visible para el ser que surgió de Mí. (Nota del Traductor: Ningún ser puede soportar esa visibilidad sin ser consumido por Su fuerza y abundancia de luz – BD 3398). Sin embargo, había creado un recipiente para Mí en este ser en el que podía fluir constantemente Mi fuerza de amor, un ser que, por lo tanto, también recibió Mi voluntad creativa, Mi fuerza, Mi sabiduría y Mi amor en abundancia de Mí a través de la constante afluencia de fuerza de Mí. Por lo tanto, ahora podía sentir la misma dicha, podía según su fuerza exteriorizar su voluntad, podía ser activo creativamente, para su felicidad, y así aumentar constantemente Mi dicha porque Mi fuerza permitía a este ser hacerlo, y Yo me complacía en su felicidad....

Y ahora innumerables seres idénticos surgieron de ese ser.... Todos eran hijos de Mi amor, en luz radiante, en la más alta perfección, pues sólo lo más perfecto podía surgir de la imagen que creé de Mí mismo y de Mi amor infinito, porque ambas nuestras voluntades eran las mismas, ambos amores se reflejaban en los seres creados, porque nada era imperfecto mientras Mi voluntad y Mi amor obraran a través de ese primer ser creado. Era un luminoso mundo de espíritus, había un gran número de espíritus originalmente creados.... la fuerza de Mí fluía sin restricciones hacia el ser que había elegido para ser el portador de la luz y la fuerza....

Y el mismo ser era dichoso.... Pero también quise aumentar esta dicha; quise que no estuviera atada a Mi voluntad, sino que fuera activa por su propia voluntad, que.... si el ser era y permanecía perfecto.... era mi voluntad. Porque el ser, al ser creado por Mí, era incapaz de cualquier otra voluntad. Pero quise que pudiera hacer lo que quisiera porque ésto era, de entrada, la característica de un ser divino, que el amor es tan poderoso en él que determina una voluntad igualmente dirigida hacia Mí. Este amor es lo que quise recibir de Mi primer ser creado, amor que al mismo tiempo también estaba destinado a llevar al ser a la más alta perfección, para que ya no funcionara como un ser creado según Mi voluntad, sino que, habiendo entrado en Mi voluntad por amor, estuviera destinado a disfrutar de una beatitud ilimitada.... Pero para someterlo a esta prueba de voluntad y amor tuvo que moverse en completa libertad de voluntad. No me ha visto, pero me ha reconocido, porque estaba en la luz.... Pero vió a los innumerables seres que su voluntad había hecho nacer y se sintió su productor, aunque sabía que había recibido la fuerza de Mí.... Y el ser me envidió la fuerza.... Siendo él mismo visible para los seres que creó, era sin embargo consciente de su origen en Mí, pero aún así reclamó para sí el derecho a gobernar a estos seres presentándose ante ellos como la fuente de la fuerza, como el único poder capaz de crear.... Al mismo tiempo me retiró el amor para poder gobernar.... Este proceso es incomprensible para ustedes, los humanos, que un ser con conciencia de sí mismo pueda extraviarse hacia un pensamiento completamente erróneo, sin embargo, el libre albedrío explica que, para poder funcionar como tal, también podía, pero no tenía, que elegir negativamente.

El portador de la luz y el poder vio por un lado la evidencia del poder dirigido a través de él, pero no vio la fuente de poder en sí. Así que se elevó a sí mismo a gobernante sobre sus espíritus creados y también trató ante ellos de presentarme a Mí mismo como inexistente. Trató de transferir su voluntad, ahora alejada de Mí, a aquellos.... Y ahora llegó el momento de la decisión, la prueba de su perfección, también para estos seres creados por el portador de luz utilizando Mi fuerza.... Mi fuerza estaba en todos estos seres, estaban llenos de luz y brillaban de amor por Mí, a quien no veían pero sin embargo reconocían. Pero también se volvieron hacia su creador con amor, porque la fuerza que los creó era el amor que había fluido a través del primer ser creado y le permitió a este crear. Este amor debía decidir ahora, y se dividió....

Una impía confusión surgió entre los seres espirituales que se sintieron urgidos a tomar una decisión. Pero esto también era comprensible.... ya que Mi fuerza de amor funcionaba como luz.... que el impulso hacia la fuente original de fuerza era más fuerte en muchos seres, que el amor disminuía hacia el que se separaba de Mí y ahora empujaba hacia Mí con mayor fuerza.... Porque la luz que había en ellos era la constatación de que Yo era el Amor de la eternidad. Aunque todo ser tenía discernimiento, también tenía libre albedrío, que no estaba ligado al mismo, o no habría sido libre. Y el mundo espiritual se dividió.... El ser apartado de Mí tenía sus seguidores, al igual que Yo mismo, aunque no era visible. Pero la fuerza que proviene de Mí tuvo un efecto tan fuerte que muchos seres se apartaron del que quería oponerse a Mí.... Su voluntad permaneció correctamente dirigida, mientras que el portador de la luz y sus seguidores dirigieron su voluntad erróneamente, por lo que se separaron de Mí en términos de voluntad y esto significó su caída en el abismo....

Así, el portador de la luz, el ser más lleno de luz que surgió de Mí, se convirtió en Mi adversario, mientras que lo surgido de él, que nuestras dos voluntades de amor creó, se volvió en parte hacia Mí y en parte hacia él, según el ardor de amor del que estaba lleno. Pues con el momento de la separación del portador de luz de Mí, surgió también en los seres un deseo indeterminado de un polo solidificado. El libre albedrío comenzó a desplegarse.... no fueron influenciados a la fuerza ni por Mí ni por mi adversario, sino sólo iluminados por la fuerza de nosotros que queríamos ganar cada uno a cada ser para sí mismo. Mi flujo de fuerza era sólo amor y tocó a los seres tan poderosamente que me reconocieron sin verme, pero también fueron capaces de reconocer el cambio de voluntad de mi primer Ser creado. Pero desde que pudieron ver a este ser muchos lo siguieron, es decir, se subordinaron a su voluntad y así se alejaron de Mí. Pero igualmente, seres creados originalmente se sintieron hijos Míos y permanecieron fieles a Mí por su propia voluntad, sólo que su número era mucho menor. Estos fueron los primeros seres creados que fueron traídos a la existencia por la más dichosa voluntad creativa de Mi portador de luz y la inconmensurable fuerza de amor que fluía hacia él. Y esta fuerza de amor era también inherente a estos seres y los impulsaba constantemente hacia Mí, ya que reconocían que la voluntad actual de su creador era errónea y, por lo tanto, se alejaban de él. Este reconocimiento también habría sido posible para los otros seres, pero ellos siguieron ciegamente al que podían ver, y su voluntad fue respetada y de ninguna manera influenciada por Mí, porque esta decisión de la voluntad tuvo que ser hecha para dar forma al ser creado en una perfección autónoma. El ser que Me abandonó arrastró consigo a un gran número de seguidores hacia el abismo, ya que apartarse de Mí significa dirigirse hacia el abismo, acercarse a un estado completamente opuesto, que por lo tanto significa oscuridad e impotencia, falta de conocimiento y fuerza. Mientras que Mis hijos permanecieron en la más radiante luz e inconmensurable fuerza, en la dicha.

Después de esta caída de Lucifer, el portador de la luz, su fuerza se rompió.... Ya no podía ocuparse creando y dando forma, aunque no le retiré la fuerza porque era Mi ser creado. Su poder y fuerza fueron sus seguidores sobre los que ahora gobernó como príncipe de las tinieblas. Pero ellos también son Mis productos de amor que no dejo para siempre a Mi adversario. Mientras estos seres sigan siendo portadores de su voluntad, le pertenecen; pero en cuanto Yo haya logrado volver su voluntad hacia Mí, los perdió, y así su poder disminuye en la misma medida en que Yo libero de su control al ser esclavizado a él, lo cual, sin embargo, requiere siempre el libre albedrío del ser. Y este es el propósito de Mi plan eterno de Salvación, que es apoyado con gran entusiasmo y amor por todos los habitantes del reino de la luz, por Mis ángeles y arcángeles, ya que todos ellos son Mis colaboradores que se esfuerzan por devolver a los hermanos caídos la dicha que una vez desecharon voluntariamente.... Y esta obra de liberación tendrá éxito, aunque requiera tiempos eternos hasta que el último una vez caído regrese a Mí, hasta que Mi primer ser, que surgió de Mi amor, también se acerque de nuevo a Mí en deseo de Mi amor.... hasta que también éste regrese arrepentido a la casa del Padre que una vez dejó voluntariamente....

Amen

Traductor

PRVO-STVORENO BIĆE.... SVJETLONOŠA.... OTPADNIŠTVO OD BOGA

Vaš ljudski intelekt može shvatiti apsolutnu/najdublju istinu samo do određenog stupnja, pošto je čista duhovnost jedino duhovno objašnjiva. Ovo objašnjenje će biti prihvaćeno od strane duha u vama i, zaista, preko duše također predano razumu, ali razum je i dalje previše svjetovan i prema tome ne može kopati tako duboko u duhovno znanje da bi shvatio sve. Ipak, Moj duh sebe izražava kroz duhovnu iskru u vama, i svatko tko ima ljubavi će također i shvatiti značenje onog što mu govorim:

Moja kreativna volja je bila ogromna, Moja snaga neiscrpna, i Ja sam pronašao Svoje blaženstvo u ostvarivanju/provedbi/izvedbi Svojih misli i planova. I to blaženstvo se htjelo izraziti, Moja ljubav se htjela (pre)dati, Ja sam pored Sebe želio drugo biće da također uživa [[ili ‘koje bi također uživalo’]] ono što je Mene činilo neopisivo sretnim. Ja sam Svoju samoću doživljavao kao nedostatak kojeg sam mogao promijeniti u bilo kojem trenutku ako sam to želio.... I Ja sam Sebe želio ponovno otkriti u biću koje bi sa Mnom trebalo biti blisko sjedinjeno, koje sam želio oblikovati kao Svoje ogledalo, kao Moju vlastitu sliku, da bi ga mogao obdariti sa neograničenim blaženstvom i na taj način također povećati Moje blaženstvo. Ja sam želio stvoriti takvo biće i ta volja je bila dovoljna, pošto je Moja volja bila snaga koja je uvijek postupala (proceed) sa ljubavlju i mudrošću. Entitet kojeg sam eksternalizirao [[externalised from within Myself = kojeg sam iz Sebe izvadio/postavio iz-van Sebe]] je uistinu bio Moja slika ali Me ipak nije mogao vidjeti, jer da Me mogao vidjeti on bi zahvaljujući prevelikom blaženstvu prestao postojati, pošto ni jedno biće ne može izdržati pogled u Mene [[= u smislu, ‘nitko ne može vidjeti Boga kakav je On uistinu u Svojoj suštini a da ne bude uništen’; Izlazak 33:20]]. Jer svako biće, čak i Moja najsavršenija slika, je uvijek samo proizvod Moje snage ljubavi, dok sam Ja sama snaga ljubavi i osvjetljavam sve sa neusporedivim intenzitetom [[ili ‘neusporedivom jačinom’]] ali, kao rezultat, Mene [[= Moje prisustvo]] biće koje sam eksternalizirao [[= stvoreno biće = biće koje je Bog iz Sebe postavio ‘iz-van’ Sebe]] ne može izdržati/podnijeti. Ali stvorivši ovo biće Ja sam imao posudu u koju je snaga Moje ljubavi mogla neprestano teći, i stoga je ono [[zajedno]] sa ovim neprestanim uplivom snage od Mene također primilo Moju kreativnu volju, Moju snagu, Moju mudrost i Moju ljubav preko svake granice. Kao rezultat toga, ono je sada bilo sposobno iskusiti isto blaženstvo, bilo je kadro iskoristiti svoju snagu u skladu sa svojom vlastitom voljom, moglo je biti kreativno aktivno na svoje vlastito zadovoljstvo i na taj način neprestano povećavati Moje blaženstvo, jer to je bila Moja snaga koja je omogućila biću da tako čini i Ja sam uživao u njegovoj sreći....

I sada su iz ovog bića proizašla bezbrojna druga bića iste prirode.... Sva ona su bila djeca Moje ljubavi u isijavajućem svjetlu, u najvišem/krajnjem savršenstvu, pošto je iz Moje slike koju [[ili ‘Mojeg odraza kojeg’]] sam stvorio i Moje bezmjerne ljubavi moglo nastati jedino krajnje savršenstvo, pošto smo mi dijelili istu volju. Obje naše ljubavi su sebe ponovno pronašle u stvorenim bićima, pošto ništa ne-savršeno nije postojalo sve dok su Moja volja i Moja ljubav djelovali putem/kroz ovo prvo-stvoreno biće. To je bio jedan prosvjetljeni svijet duhova, u kojem je originalno stvorenih duhova bilo u velikom broju.... Moja snaga je neograničeno utjecala u biće koje sam odabrao za Sebe kao nositelja svjetla i snage.... A sam entitet je bio više nego blaženo sretan.... Ali Ja sam želio povećati to blaženstvo još više; Ja nisam htio da ono bude vezano uz Moju volju [[ili ‘vezano Mojom voljom’]] već da bude aktivno po svojoj vlastitoj volji koja.... ako je biće bilo savršeno i ako bi tako savršeno [[i]] ostalo.... je [[također]] bila Moja volja. Jer biće, pošto sam ga Ja stvorio, nije bilo sposobno imati ni jednu drugu volju. Ali Ja sam želio da ono može djelovati neovisno/samostalno.... pošto je jedina karakteristika Božanskog bića da je ljubav tako moćna unutar sebe da je odlučujući faktor volje koja se kreće u istom pravcu poput Moje. Ja sam od Svog prvo-stvorenog bića želio primiti ovu ljubav što je, međutim, istovremeno trebalo rezultirati u njegovom konačnom savršenstvu [[u smislu, ‘namjera je bila da to istovremeno rezultira u konačnom savršenstvu toga bića’]], tako da ono više nije bilo aktivno kao stvoreno biće [[koje djeluje samo]] u skladu sa Mojom voljom već bi trebalo uživati neograničeno blaženstvo sjedinjavajući/stapajući se sa Mojom voljom iz ljubavi prema Meni....

Ali da bi prošlo ovaj test ljubavi i volje to biće je moralo imati potpunu slobodu volje. Ono Me nije vidjelo ali Me prepoznalo/priznalo pošto je bilo prosvjetljeno.... Međutim, ono je vidjelo bezbrojna bića stvorena njegovom voljom, i to biće je osjećalo za sebe kako je njihov stvoritelj bez obzira na saznanje/spoznaju da je svoju snagu primilo od Mene.... i entitet je bio zavidan na Mojoj snazi.... Iako je bio vidljiv bićima koja je stvorio, ipak je bio svjestan svojeg ishodišta u Meni, ali je za sebe tražio pravo vladanja nad tim bićima predstavljajući im sebe kao izvor snage, kao jedinu silu sposobnu stvarati.... Više nego manje Mi je uskratio ljubav da bi mogao vladati.... Vi ljudska bića ne možete shvatiti proces putem kojeg je samo-svjesno biće moglo prekoračiti u potpuno pogrešno razmišljanje ali to je objašnjivo slobodnom voljom koja, sa ciljem da bi postala aktivna, mora također biti sposobna ali/iako ne mora učiniti pogrešan izbor.

Nositelj svjetla [[= Lucifer]] i snage je na jednoj strani vidio dokaz snage dostavljene/transportirane kroz njega, ipak on nije vidio sam izvor snage. Stoga je on sebe proglasio vladarem nad svojim stvorenim duhovima i također Me njima htio predočiti kao ne-postojećeg. On je na njih pokušao prebaciti svoju sada oprečnu volju.... I sada je trenutak odluke, dokazivanja njihova savršenstva, došao također za bića koja su bila stvorena od strane svjetlonoše uz pomoć Moje sile.... Moja sila je bila prirođena svim tim bićima, oni su bili u potpunosti prosvjetljeni i gorjeli su od ljubavi prema Meni, Kojeg nisu mogli vidjeti ali Kojeg su ipak spoznavali/priznavali. Ali oni su također voljeli svoga stvoritelja, pošto je snaga koja ih je stvorila bila ljubav koja je zračila iz prvo-stvorenog bića i omogućivala mu stvarati. Ta ljubav je sada morala odlučiti, i podijelila se....

Užasna zbrka je nastala među duhovima koji su se osjećali natjerani donijeti odluku. Ali.... pošto je Moja snaga ljubavi efektivno bila svjetlo.... bilo je razumljivo kako je ono što ih je tjeralo ka prvotnom izvoru snage bilo snažnije u mnogih bića, da se njihova ljubav prema onome koji se odvojio od Mene i koji je prema Meni navaljivao sa pojačanom silom smanjivala.... Jer svjetlo u njima je bila spoznaja kako sam Ja bio Vječna Ljubav. Svako biće je uistinu imalo ovo znanje, ali je također imalo slobodnu volju koja nije ovisila o znanju, inače ne bi bila slobodna. I duhovni svijet se podijelio.... eksternalizirano biće je imalo svoje sljedbenike baš kao što sam Ja imao svoje, čak iako nisam bio vidljiv. Ali učinak Moje snage je bio toliko snažan da su se mnoga bića okrenula od onog koji Mi se htio suprotstaviti.... Njihova volja je zadržala ispravan pravac, dok su svjetlonoša i njegovi sljedbenici krivo usmjerili svoju volju, tako su se oni dobrovoljno odvojili od Mene što je prouzročilo njihovo propadanje u ponor....

Na taj način je svjetlonoša, potpuno prosvjetljeno biće koje sam eksternalizirao [[= postavio iz-van Sebe]], postalo Moj neprijatelj/protivnik, dok se sve što je proizašlo iz njega, što je bilo stvoreno od strane obje naše ljubavi, dijelom okrenulo prema Meni a dijelom prema njemu, u ovisnosti kakvim je sjajem ljubavi bilo prožeto. Čim se svjetlonoša odvojio od Mene bića su iskusila neodređenu/nejasnu želju za određenim/jasnim polom. Slobodna volja se započela otkrivati/razvijati.... niti Ja a niti Moj protivnik nismo silom utjecali na njih, oni su jedino bili izloženi zračenju obiju naših snaga koje su svako biće željele pridobiti za sebe. Priliv Moje snage je bila čista ljubav i utjecala je na bića tako žestoko da su Me ona prepoznala/priznala bez da su Me vidjela, ali oni su također mogli prepoznati promjenu u volji prvo-stvorenog bića. Međutim, pošto su oni mogli vidjeti taj entitet mnogi su ga slijedili, to jest, oni su sebe podredili njegovoj volji i tako se udaljili od Mene. Ali druga prvobitno stvorena bića su se pak osjećala kao Moja djeca i dobrovoljno su Mi ostali odani, samo ih je bio puno manji broj. Ti [[vjerni]] su bili prvo-stvorena bića koja su nastala iz najblaženije stvaralačke volje Mog svjetlonoše i Mog neizmjernog ulijevanja/priticanja ljubavne snage. I ova snaga ljubavi je bila također neodvojiva/prirođena tim bićima i postojano ih je gurala ka Meni, jer oni su sadašnju volju svojeg stvoritelja prepoznali kao pogrešnu i stoga su se okrenuli od njega. Druga bića su također mogla doći do ove spoznaje ali oni su slijepo slijedili onog kojeg su mogli vidjeti, i njihova volja je bila poštovana i Ja na nijedan način na nju nisam utjecao, pošto se ta odluka volje morala dogoditi sa ciljem da bi se stvorena bića oblikovala u neovisno savršenstvo. Biće koje Me napustilo je povuklo veliki broj sljedbenika u ponor, jer udaljiti se od Mene znači težiti prema ponoru, ciljati ka potpuno suprotnom stanju, koje stoga predstavlja tamu i slabost, gubitak znanja i snage. Dok su Moja djeca blaženo ostala u najsjajnijem svjetlu i ogromnoj sili, u blaženstvu.

Nakon pada Lucifera, svjetlonoše, njegova snaga je bila svladana/poražena.... On više nije mogao aktivno stvarati i oblikovati iako Ja nisam povukao snagu od njega [[u smislu, ‘oduzeo mu snagu’]] pošto je on bio Moja živa kreacija. Njegova moć i snaga su počivali u njegovim sljedbenicima, kojima je sad gospodario kao princ tame. Ali oni su također proizvodi Moje ljubavi koje Ja svome neprijatelju neću prepustiti/ostaviti zauvijek. Sve dok ta bića i dalje dijele njegovu volju oni pripadaju njemu; ali čim Ja uspijem okrenuti njihovu volju prema Meni on ih je izgubio, i stoga se njegova snaga umanjuje u istoj mjeri u kojoj Ja oslobađam zatvorenike od njegove kontrole koja, međutim, uvijek pretpostavlja slobodnu volju toga bića.

I to je svrha Mojeg vječnog plana Spasenja, kojeg gorljivo i naj-blago-naklonjenije podržavaju svi stanovnici kraljevstva svjetla, Moji anđeli i arhanđeli, jer svi oni su Moji pomagači koji nastoje ponovno donijeti blaženstvo njihovoj paloj braći, koja su ga [[= to blaženstvo]] jednom dobrovoljno odbacila.... I ovo djelo oslobađanja će uspjeti, čak i ako bude potrebno beskonačno dugo vrijeme prije nego se posljednji jednom (ot)pali duh vrati k Meni, dok Mi se čak i prvo-stvoreno biće koje je jednom proizašlo iz Moje ljubavi opet ne približi u svojoj žudnji za Mojom ljubavlju.... dok se ono također pokajnički ne vrati u Očevu kuću, koju je jednom dobrovoljno napustilo.

AMEN

Traductor