• Volver

El hombre *amoroso* no puede negar a Dios por convicción....

Lo que habéis hecho a los que están en necesidad, Me lo hicisteis a Mi. Tan pronto como el amor os impulsa a ayudar a vuestro semejante en la necesidad espiritual y en la necesidad terrenal, también Me amáis a Mí, porque el amor lo abarca todo, por lo que ya no podéis excluirme, Quien Yo Mismo soy el amor eterno, si sentéis amor dentro de vosotros. No importa a quien dirijáis el amor, el amor siempre sigue siendo algo divino, siempre es un signo del acercamiento al amor eterno.

Por lo tanto, acepto cualquier obra de amor como hecho para Mí y devuelvo el amor en mayor medida, por lo que la voluntad de amar se aumentará cada vez más, hasta que la esencia misma del hombre se haya convertido en amor. Por lo tanto, una persona amorosa no puede negarme como amor eterno, si se le pregunta seriamente si cree en un Dios, Quien es amor en Sí Mismo.

Pero no puede hacerlo con convicción si existe la posibilidad de que él mismo no se haya puesto esta pregunta en toda seriedad, por lo que sin pensarlo niega una Deidad Eterna para oponerse....

Entonces podría creer si quisiera, pero falta la voluntad que tendría como consecuencia una confrontación con este problema. Poder creer presupone la voluntad de creer, tan pronto como la voluntad esté, las preocupaciones anteriores se derriten inmediatamente cuando se ocupa mentalmente con una enseñanza que debe ser aceptada y que también puede ser aceptada con buena voluntad. La objeción “no puede creer” es una mentira porque entonces la voluntad de creer aún no existe.

Una persona amorosa puede llegar fácilmente la convicción, ya que la fe emana del amor; por otro lado, es difícil para una persona completamente sin amor obtener esta creencia y, por lo tanto, el amor debe practicarse de antemano si existe la voluntad de creer, pero esto rara vez será el caso en una persona sin amor. Pero sin fe no hay felicidad, porque Yo no puedo entregarme a un hombre y abrirle Mis glorias si no Me reconoce, es decir, que él crea en Mi como un ser amoroso, extremadamente sabio y todopoderoso.

El reconocimiento de Mí Mismo Me motiva a dar inconmensurablemente y preparo a las almas una gloria sin precedentes, pero solo pueden tomar posesión creyendo en Mi.... pero Yo no Me niego al hombre, sino él mismo no acepta nada de Mí, ya que no Me acepta a Mí, porque niega Mi existencia. Yo tampoco doy por perdido al alma más incrédula y trato de darme a conocer a ella.... una vez también Yo lo conseguiré, un día incluso el alma más incrédula sabrá que hay un Ser a Quien debe su existencia, y un día también reconocerá Su perfección y anhelará Su amor. Entonces ella misma será capaz de amar y dispuesto a amar, y luego podrá creer firme e indudablemente y acercarse a Mi en esta creencia; ella Me anhelará y también encontrará satisfacción, vendrá a Mi voluntariamente y la llevaré, porque ahora ella Me ama y cree en Mí....

Amén

LJUBAVNA OSOBA NE MOŽE BOGA NIJEKATI IZ UVJERENJA....

Ono što činite onima koji su u nevolji, to ste učinili Meni. Ako vas Ljubav potiče na to da pomažete bližnjima u duhovnoj ili zemaljskoj nevolji, vi ljubite i Mene, jer Ljubav obuhvaća sve, tako da više ne možete isključiti ni Mene Koji sam vječna Ljubav ako u sebi osjećate Ljubav. Kome vi usmjeravate Ljubav svejedno je; Ljubav uvijek ostaje nešto Božansko, uvijek se radi o približavanju Vječnoj Ljubavi.

Stoga Ja svako djelo Ljubavi uzimam kao učinjeno Meni i u pojačanoj mjeri uzvraćam Ljubavlju, zbog čega će se spremnost na Ljubav(nost) sve više i više povećavati, sve dok biće čovjeka nije postalo sasvim Ljubav. Stoga Ljubavna osoba, Mene Samoga kao Vječnu Ljubav ne može nijekati ako je ozbiljno postavljena pred pitanje da li vjeruje u Boga Koji je u Sebi Ljubav. Ona to ne može (činiti) sa uvjerenjem, no postoji mogućnost da sama skroz ozbiljno ne postavlja to pitanje, (te) da vječno Božanstvo lakomisleno niječe da bi se suprotstavljala....

Ona bi dakle mogla vjerovati, kad bi htjela, no nedostaje volja za pozabaviti se tim problemom. Da bi se moglo vjerovati mora se htjeti vjerovati, tako da ako je volja prisutna, ranije sumnje automatski se tope kad je čovjek suočen sa Učenjem koje mora biti prihvaćeno i koje može biti prihvaćeno uz dobru volju. Argument “ne mogu vjerovati” je ne-istina, pošto tad’ volja za vjeru još nije prisutna.

Ljubavna osoba lako može doći do uvjerenja (do vjere), pošto vjera proizlazi iz Ljubavi; nasuprot tome potpuno ne-Ljubavnom čovjeku teško je doći do te vjere, i stoga prije toga mora biti prakticirana Ljubav ako je prisutna volja za vjerom, što je međutim rijetko slučaj kod čovjeka bez Ljubavi. A bez vjere nema blaženosti, jer Ja Se ne mogu predati čovjeku i učiniti mu dostupnu Moju divotu ako Me on ne priznaje, dakle ako on ne vjeruje u Mene kao nadasve mudro i svemoćno Biće.

Priznavanje Moga Sebstva potiče Me na to da neizmjerno poklanjam, i Ja dušama priređujem neslućenu slavu, no posjedovati (to) mogu tek vjerom u Mene.... A nije da Se Ja uskraćujem čovjeku, nego on sam ne prihvaća ništa od Mene, jer Me odbija prihvatiti, pošto niječe Moje postojanje. No Ja ni naj-nevjerniju dušu ne ostavljam, Ja ne odustajem od nje, uvijek nanovo joj pristupam i trudim Sebe učiniti prepoznatljivim.... Jednom će Mi to poći za rukom, jednom će i naj-nevjernija duša znati da postoji Biće Kojem zahvaljuje svoje postojanje, i jednom će spoznati i Njegovo savršenstvo i čeznuti za Njegovom Ljubavlju. Tad će i ona sama biti sposobna i voljna ljubiti, i tada će i moći vjerovati čvrsto i nedvojbeno i u toj vjeri Mi se približiti; ona će Me priželjkivati i nalaziti ispunjenje, dobrovoljno će doći k Meni, i Ja ću je prihvatiti, jer tad Me ljubi i u Mene vjeruje....

AMEN