• Volver

Violación del orden divino... Pecado... Confesión... Perdón...

La más mínima violación del orden divino tiene el efecto de una pérdida de fuerza según la ley divina, que está llena de fuerza, lo que se mueve completamente en el orden de Dios, y que pierde quien no hace caso omiso de Su ley de orden. Porque este último es un esfuerzo negativo que también tiene que tener un efecto correspondiente. Sólo puede llamarse violación del orden divino lo que se lleva a cabo con plena conciencia, mentalmente o mediante acciones, que se reconoce como contrario a Dios. Así también sólo puede llamarse “pecado” lo que se hace con plena conciencia de una injusticia; por lo tanto, el hombre debe saber sobre el bien y el mal y hacer libremente lo que reconoce como malo para haber cometido un pecado.

Esta definición es importante porque el perdón de los pecados implica un profundo arrepentimiento que sólo se puede sentir cuando el hombre reconoce su pecado y no se le imputa como pecado una violación del orden divino cometida en la ignorancia de la culpa. Por eso la confesión de la culpa es indispensable si el ser humano quiere obtener el perdón, y esta confesión de culpa debe estar conectada con el más profundo remordimiento; por lo que debe venir del corazón, no solo se habla con la boca, porque de lo contrario no se puede obtener el perdón.

Las ofensas, por lo tanto, que no violan el orden divino, pero que son tipificados como pecados por los humanos sobre la base de leyes promulgadas por humanos, ciertamente pueden ser castigadas por humanos, pero no pertenecen a los pecados por los cuales se debe buscar el perdón a Dios, porque Dios Mismo no los considera como pecados y tampoco los contará como pecados contra una persona. Porque una violación del orden divino sólo consiste en que el ser humano viole el amor a Dios y al prójimo...

Todo lo que se hace por amor a Dios y al prójimo jamás puede violar el orden divino, así como al contrario, todo lo que se hace en contra del mandamiento del amor no puede moverse en el orden divino por que el amor es la ley básica y en ella se fundamenta el orden divino. Y en esto siempre aplicada el estándar si el término “pecado” no os queda claro...

Un pecado debe ser expiado si la persona no es perdonada, pero por eso debe ser reconocido como pecado y aborrecido para encontrar su perdón, y por eso el hombre también debe saber lo que se entiende por pecado, él debe saber si y cuando ha violado en amor de Dios, y si y cuando ha pecado contra su prójimo. Y debe llevar estos pecados a Jesucristo y pedirle sinceramente que sea perdonado por causa de Su sangre... Entonces será perdonado, entonces estará libre de su culpa... amén

Overtreding tegen de goddelijke Ordening Zonde - Bekentenis - Vergeving

De kleinste overtreding tegen de goddelijke Ordening doet zich gevoelen als verlies van kracht volgens de goddelijke wet dat, wat zich geheel bevindt in de ordening van GOD, vervuld is met kracht en die diegene kwijtraakt die Zijn wet van ordening niet in acht neemt. Want dit laatste is een negatief streven dat ook zijn gevolgen moet hebben die daaraan beantwoorden. Een overtreding tegen de goddelijke ordening kan echter alleen dat worden genoemd, wat geheel bewust wordt uitgevoerd, d.m.v. gedachten of handelingen, wat dus wordt ingezien als zijnde tegen GOD. Dus kan "zonde" ook alleen dat worden genoemd wat wordt gedaan in het volle bewustzijn een onrecht te begaan, dus moet de mens op de hoogte zijn van recht en onrecht en datgene vrij doen wat hij inziet dat onrecht is, om een zonde te hebben begaan.

Deze definitie is belangrijk, omdat bij zondenvergeving een diep berouw hoort, dat alleen maar kan worden gevoeld, wanneer de mens zijn zonde inziet en een in onwetendheid van de schuld begane overtreding tegen de goddelijke ordening, hem niet als zonde wordt aangerekend. Daarom is de schuldbekentenis absoluut noodzakelijk als de mens vergiffenis wil krijgen, en deze schuldbekentenis moet verbonden zijn met het diepste berouw, ze moet dus uit het hart komen, niet slechts met de mond worden uitgesproken, omdat er anders geen vergeving kan worden verkregen.

Dus aan vergrijpen die niet strijdig zijn met de goddelijke Ordening, maar die door mensen tot zonde worden bestempeld op grond van door mensen uitgevaardigde wetten, kunnen wel van de kant van de mensen straffen worden opgelegd, maar ze behoren niet tot de zonden waarvoor vergiffenis door GOD moet worden afgebeden, omdat GOD Zelf ze niet als zonde beschouwt en ook nooit een mens als zonde zal aanrekenen. Want een overtreding tegen de goddelijke ordening bestaat altijd alleen daarin, dat de mens zondigt tegen de liefde tot GOD en de naaste.

Alles wat uit liefde voor GOD en de naaste wordt gedaan, kan nooit in strijd zijn met de goddelijke Ordening, zoals omgekeerd alles wat tegen het gebod van de liefde in wordt gedaan, niet in goddelijke ordening kan verkeren, omdat de liefde de grondwet is en daar de goddelijke ordening op is gebaseerd. Leg daar dus steeds de maatstaf aan, als het begrip "zonde" voor u onduidelijk is.

Een zonde moet worden goedgemaakt, wanneer de mens geen vergeving ten deel valt, maar daarom moet ze als zonde worden ingezien en verafschuwd, om de vergeving ervan te verkrijgen, en daarom moet de mens ook weten wat onder zonde is te verstaan, hij moet weten, of en wanneer hij de liefde tot GOD heeft overtreden, of en wanneer hij tegen de naaste heeft gezondigd. En deze zonden moet hij naar JEZUS CHRISTUS dragen en HEM innig vragen dat ze hem worden vergeven, terwille van Zijn bloed. Dan zal hij worden vergeven, dan zal hij vrij worden van zijn schuld.

Amen