• Volver

Reconociendo la verdad y utilizándola en amor....

No es el conocimiento del ser humano lo que lo hace bienaventurado, sino la utilización del conocimiento, porque esto requiere amor y sólo el amor tiene un efecto bendito. Y así el ser humano puede poseer conocimiento sin vivir en el amor. Pero entonces es sólo conocimiento intelectual puro, adquirido a través del estudio, a través de una diligente reflexión acerca de problemas que probablemente pueden extenderse al reino espiritual, pero que sólo pueden llamarse conocimiento espiritual cuando el ser humano ha sido instruido acerca de ello por el espíritu dentro de sí mismo a través de una vida de amor.

Haber absorbido un conocimiento amplio todavía no garantiza la posesión del mismo, porque lo que ha sido adquirido a través de la actividad intelectual es tan transitorio como cualquier conocimiento terrenal, incluso si es contenido espiritual. Es un conocimiento muerto que no tiene ningún efecto vivificante en la Tierra, y se pierde completamente en el más allá. Sólo el amor da vida a la letra, sólo el amor da comprensión del conocimiento espiritual, y sólo el amor hace que este conocimiento sea dichoso.... Pero el amor regala constantemente, lo que le hace feliz a sí mismo para hacer feliz también a su semejante. Pero el conocimiento sólo traerá felicidad si se recibe con un corazón amoroso....

De esto podéis ver que sólo el amor determina el grado de conocimiento en el que se encuentran los humanos, pues incluso si a un ser humano amoroso todavía le falta conocimiento, lo comprenderá inmediatamente si se le presenta. El amor reconoce la verdad, y el amor también la utiliza.... Quien tiene la verdad correcta no puede hacer otra cosa que transmitirla, porque el amor le impulsa a hacerlo, pero también debe permanecer en el amor como para haberla reconocida como verdad. Sin embargo, un ser humano también puede defender un conocimiento que no corresponde a la verdad, pero entonces también debe darse una respuesta implacable a la pregunta: “Hasta qué punto estoy dispuesto a amar”.... Y esta respuesta es también la medida de la verdad de lo que representa.

Un ser humano activo en el amor está lleno de celo por servir a Dios porque Lo ha reconocido como Padre y Creador desde la eternidad, como el Ser más perfecto por Quien se sabe amado. Por eso Le servirá con todo su corazón y alma, aunque no sea evidente por fuera. Pero hay una cosa que no dejará de hacer; señalarle a Él a sus semejantes y tratar de moverlos para que crean en Él.... Porque quien cree en Él también quiere persuadir a sus semejantes para que se entreguen al Padre como hijos. Y por eso transmitirá a sus semejantes lo que él mismo sabe. Este conocimiento es plena verdad y aumentará con la creciente actividad del amor. El conocimiento intelectual, por lo contrario se transmite profesionalmente y suele estar relacionado con intereses terrenales.

El amor da sin pedir nada a cambio, pero quien pide tal cosa no está en el amor, sino solamente en la profesión.... Saca provecho de sus conocimientos y pone el amor en segundo plano. Y este conocimiento no traerá mucha bendición; Sólo estimulará la actividad intelectual, pero el corazón permanecerá sin tocar y no experimentará la dicha de recibir la verdad. Porque el conocimiento puede ser la verdad, pero sin amor no puede ser reconocido como tal. Por lo tanto, primero cultivad el amor, y entonces compartid con amor cualquier conocimiento que se os ofrezca.... Sólo entonces vuestro conocimiento aumentará y seguirá siendo vuestra propiedad espiritual, que es imperecedera y os permitirá participar en actividades dichosas en el reino del más allá y os preparará una vez más para la dicha....

amén

PREPOZNAVANJE ISTINE I PRIMJENJIVANJE U LJUBAVI...

Ne čini čovjekovo znanje njegovo blaženstvo, nego primjenjivanje znanja, budući je za to potrebna Ljubav, a jedino Ljubav djeluje usrećujuće. I tako čovjek zaista može posjedovati znanje, bez da živi u Ljubavi. No onda je to samo čisto razumsko znanje, stečeno kroz proučavanje, kroz marljivo promišljanje nad problemima koji se doduše kreću u duhovnom području, ali to može biti nazvano duhovnim znanjem tek onda kada je čovjek kroz život Ljubavi od Duha u sebi podučen o tome. Uzeti u sebe obimno znanje još ne jamči posjedovanje istoga, jer ono što je bilo stečeno kroz razumsku aktivnost, jednako je prolazno kao i svako zemaljsko znanje, čak i ako je duhovnog sadržaja. To je mrtvo znanje, koje već na Zemlji nema nikakav oživljavajući učinak, a potpuno je izgubljeno u onostranom. Jedino Ljubav budi slovo u život, jedino Ljubav daje razumijevanje duhovnog znanja, i jedino Ljubav čini ovo znanje usrećujućim... Ali Ljubav stalno daje ono što nju samu usrećuje, kako bi također usrećila bližnjega. No opet, znanje će čovjeka tek onda usrećiti, ako je ono primljeno sa srcem koje Ljubi.

Iz ovoga vi ljudi vidite da uvijek jedino Ljubav određuje stupanj znanja u kojemu su ljudi, jer čim nekom čovjeku koji ljubi još uvijek nedostaje znanje, on će ipak smjesta imati razumijevanje za to, kada mu je ono podneseno. Ljubav prepoznaje Istinu, i Ljubav ju također primjenjuje (koristi). Tko ima pravu Istinu, ne može činiti drugo nego razdjeljivati ju, jer ga na to potiče Ljubav, ali on također mora stajati u Ljubavi kako bi prepoznao Istinu. Unatoč tome, čovjek se također može zalagati za znanje koje ne odgovara Istini, ali onda on sam sebi treba nepoštedno dati odgovor na pitanje: u kojoj sam mjeri ja voljan Ljubiti?... A ovaj odgovor je također mjera za istinitost onoga što on zastupa. Ljubavno aktivan čovjek je pun žara da služi Bogu, budući Ga je on prepoznao kao Oca i Stvoritelja od vječnosti, kao najsavršenije Biće, od Kojeg se on sam spoznaje ljubljen. I zato će Ga on služiti cijelim srcem i cijelom dušom, čak i kada to nije prepoznatljivo na van. Ali jedno on neće propuštati, bližnjima ukazivati na Njega, i nastojati ih potaknuti na vjeru u Njega... Jer, tko sam vjeruje, želi i bližnjega dovesti do toga da se kao dijete preda Ocu. I zato će on uvijek, što on sam zna, dostavljati bližnjima. Ovo znanje je potpuna Istina i povećava se sa porastom Ljubavne aktivnosti. Razumsko znanje se naprotiv predaje dalje profesionalno, a to je gotovo uvijek povezano sa zemaljskim interesima. Ljubav daje bez traženja naknade, a tko takvu traži, ne stoji u Ljubavi, nego samo u zvanju... Od svoga razumskog znanja on postiže korist, a Ljubav istom postavlja tek na drugo mjesto. A ovo znanje neće donijeti mnogo blagoslova, ono iznova potiče jedino na razumsku aktivnost, no srce ostaje netaknuto i ne upoznaje blaženstvo primanja Istine. Jer, znanje može biti Istina, no bez Ljubavi nije prepoznata kao takva. Stoga kao prvu njegujte Ljubav, a ono što vam je onda ponuđeno kao znanje, razdjeljujte iznova u Ljubavi... Tek onda se vaše znanje umnožava, i ostaje vaša duhovna svojina, koja je neprolazna, i u onostranom kraljevstvu vas osposobljava za usrećujuću aktivnost, te iznova priprema blaženstvo.

AMEN