Comparar anuncio con traducción

Otras traducciones:

El camino del desarrollo. El imperativo de la ley. El estado de la libre voluntad

Todo tiene un objetivo y un final... Todo lo que existe está creado de Dios y ha sido fundado para que cumpla con una finalidad. De modo que todo tiene su destino y, de una manera u otra, tiene que servir para cumplir con su propósito. Incluso la Obra de Creación más inferior, el ser viviente más pequeño, tiene su deber con el que tiene que cumplir –in cierto sentido obligado– porque todo lo creado está regido por una ley natural, de modo que no puede actuar de manera ilegal.

Aun así también lo realizado bajo la ley del imperativo es en cierto sentido un servicio realizado, porque siempre redundará en beneficio de otra Obra de Creación - imprescindible para su evolución y su mantenimiento. De modo que en todo el universo no hay nada que no tuviera un objetivo - nada que fuera creado inútilmente.

La única y verdadera finalidad de todo es la liberación de lo espiritual, para lo que contribuye toda la Obra de Creación, conforme el Plan divinamente sabio desde eternidades. Toda la Creación surgió únicamente con la finalidad de la Redención de lo espiritual, y cada Obra individual tiene que corresponder dentro de la ley del imperativo.

Otra cosa es cuando se trata del ser humano - el que también es una Obra de Creación de Dios, pero que en su forma de pensar, querer y actuar no está sometido a la ley del imperativo. El hombre físico –o sea su cuerpo– todavía está sometido a esta ley porque esta forma está hecha de lo espiritual que todavía se encuentra al comienzo de su desarrollo. Pero su alma tiene cierta libertad, pues puede desarrollarse conforme a su propia voluntad; de modo que por parte de Dios no está sometida a aquella ley.

Sin embargo, el desarrollo del alma y su salvación del cautiverio de la materia terrenal dependen de su propia voluntad de obrar en el plan de servir... De modo que también aquí el verdadero objetivo de su existencia en la Tierra es él de servir. Como el alma no está obligada a obrar en el plan de servir, debe desarrollarse en ella el amor - la fuerza motriz más fiable para que empiece a servir en el amor.

Lo que durante tiempos eternos sucedió y fue conseguido bajo la ley del imperativo, ahora debe experimentar su coronación como hombre - y eso con una voluntad totalmente libre... El hombre debe servir en el amor, para que de esta manera se libere completamente del estado de cautividad - un estado que para lo espiritual resulta en una atadura... en una limitación de su abundancia de Fuerza primaria y de Luz primaria...

El alma del hombre puede lograr esta meta todavía en la Tierra, si tan sólo tiene una voluntad seria para esto. Sin embargo, no está obligada a lograrlo dado que Dios le ha dado la libre voluntad, para que se decida libremente entre Él y su adversario que se ha apoderado de ella... de modo que el alma debe arrancarse de sus manos...

Lo de servir en amor es la llave para la liberación de un cautiverio de una duración casi eterna...

6 de mayo de 1951

Lo que conforme a la Voluntad de Dios lo sustancial animado estaba obligado a hacer durante su migración por toda la Creación17, ahora, en el último estadio, lo debe hacer a base de su libre voluntad... pues debe servir por amor... De esta manera comprueba su procedencia divina, porque el amor marca al ser divino - el que vuelve a ser lo que fue en el comienzo, pues vuelve a recuperar lo que dentro de su libre voluntad había renunciado por soberbia.

Nada más que el hombre sirve en el amor, ante Dios su falta está cancelada, porque salió de su estado de pecador y, de nuevo, ha encontrado el camino hacia Dios, de Quien quería separarse. Pues ha reconocido su filiación y desea entrar en la relación correcta con el Padre, y mediante el amor llegará a ser un verdadero niño de Dios...

Pero todo esto debe realizarse por propia voluntad... he aquí una prueba de vida en la Tierra que el hombre tiene que sostener incondicionalmente. El hombre puede alcanzar la meta, porque por la parte de Dios le llega toda clase de Ayuda... pero también puede ser que haya sido en vano el haber hecho todo ese camino de desarrollo –un camino tan largo en este estadio de prescripción obligatoria– eso si él en vez de ascender en su estadio de hombre se queda parado o, igual, su evolución es retrógrada. Entonces, de nuevo, abusa de su libre voluntad; pues no aprovecha las muchas oportunidades que tiene para que mediante ellas pueda lograr la meta, con lo que también tiene que cargar con las consecuencias: Otra migración por toda la Creación...

Una vez también él encontrará su meta; pero el ser mismo es el responsable que determina el tiempo de su cautiverio porque Dios le dio su libre voluntad –la que Él mismo respeta– para que el ser pueda llegar a ser perfecto...

Amén.

Traductor
Traducido por: Anonymous

PROCES RAZVOJA .... ZAKON PRISILE .... ETAPA SVOBODNE VOLJE ....

Nič ni brez namena in cilja.... Vse kar obstaja, je ustvaril Bog in privedel v življenje, da izpolni (svoj) namen. Posledično temu ima vse prav tako svojo določitev (nalogo, usodo).... služiti mora na tak ali drugačen način, da bi izpolnilo svoj namen. Celo najmanjše delo stvarjenja, najmanjše živo bitje ima svojo nalogo, ki jo mora izpolniti in je do neke mere k temu prisiljeno, ker je vse stvarstvo podložno zakonu narave, in zato ne more delovati v nasprotju tega zakona....

Kljub temu je tudi to, kar je opravljeno pod zakonom prisile prav tako neke vrste služenje, ker bo vedno koristilo enemu drugemu delu stvarstva, kar je nujno za nastanek in ohranitev le tega. Tako torej nič v vesolju ni brez namena in ni nastalo brez razloga. Končni namen in določitev (naloga) pa je osvobajanje duhovne snovi, k čemer prispeva celotno duhovno stvarstvo, v skladu z Božanskim modrim Načrtom od večnosti. Celotno stvarstvo obstaja samo za namen osvoboditve (odrešitve) duhovne snovi, in vsako posamezno delo stvarstva izpolnjuje svojo določitev pod zakonom prisile.

Človek pa je izjema, ker čeprav je prav tako ustvarjalno delo Boga, on kljub temu kar se tiče njegovega razmišljanja, volje in delovanja ni predmet zakona prisile. Zunanji človekov del, telo, je še vedno predmet zakona prisile, ker je sestavljeno iz duhovnih snovi, katere so šele na začetku svojega razvoja. Njegova duša pa uživa določeno količino svobode, lahko se razvije v skladu s svojo svobodno voljo in ni podrejena od Boga danemu zakonu. Kljub temu pa je v svojem razvoju, v svoji osvoboditvi od zemeljske materije odvisna od svoje volje, da služi, ker je torej služenje dejanski namen zemeljskega življenja.... In, ker ni prisiljena služiti, se mora Ljubezen, ki je najbolj običajni (varni) motiv služenja, v njej razviti.

To kar se je dogajalo in je bilo doseženo v času neskončno dolgega obdobja pod zakonom prisile, bo sedaj doživelo svoj vrhunec kot človek vendar v svobodni volji. Človek mora služiti v Ljubezni, da bi se tako dokončno osvobodil stanja zavezanosti, katerega duša občuti kot zavezanost in kot omejitev svoje prvotne obilice Moči in Svetlobe.... Duša človeka lahko doseže ta cilj na Zemlji, če ima resno voljo za to, vendar ji tega ni treba (ne mora) doseči, ker ji je Bog dal svobodo volje, tako, da se lahko svobodno odloči za Njega ali za Njegovega nasprotnika, ki jo je naredil nesvobodno in od katerega se mora osvoboditi.

Služenje iz Ljubezni je ključ do osvoboditve iz tega neskončno dolgega ujetništva....

(6. 5. 1951) To kar je duhovno bitje moralo narediti v skladu z Božjo voljo v dolgem potovanju skozi vse stvarstvo, to sedaj v končni fazi mora narediti v svobodni volji.... služiti mora iz Ljubezni.... Na ta način dokazuje svoje božansko poreklo, kajti Ljubezen karakterizira božansko bitje, in človek sebe ponovno oblikuje v svoj izvirni značaj, ponovno sprejema to, kar je v svobodni volji iz arogance (vzvišenosti) zavrnil. Takoj, ko človek služi iz Ljubezni, je njegov prestopek proti Bogu preklican, on je odrešen greha in je ponovno našel svojo pot nazaj k Bogu, od Katerega se je želel oddaljiti (se je oddaljil).... On prepoznava svoje stanje Božjega otroka in hrepeni vstopiti v pravilen odnos z Očetom ter postati skozi Ljubezen resnični Božji otrok.... Vendar pa se to mora zgoditi v svobodni volji. To je njegov preizkus življenja na Zemlji, katerega mora brezpogojno opraviti.

Človek lahko doseže svoj cilj, ker od Boga prejema pomoč na vsaki mogoči način. Vendar pa lahko on prav tako potuje to dolgo pot razvoja zaman, če na stopnji človeka ne napreduje ali celo nazaduje, kot pa, da gre navzgor. Potem on ponovno zlorabi svojo svobodno voljo.... on ne uporabi mnogih priložnosti, ki so mu dane za dosego cilja, in potem mora prav tako nositi posledice.... ponovnega potovanja skozi celotno stvarstvo. Nekega dne bo on zagotovo dosegel svoj cilj, vendar bitje samo določa čas svojega ujetništva (zvezanosti). Kajti Bog mu je dal svobodno voljo, na katero On prav tako pazi, da bi ono (bitje) lahko postalo popolno. AMEN

Traductor
Traducido por: Lorens Novosel