• Volver

Las torturas de una solidificación nueva en materia dura....

No se os pueden explicar las torturas en palabras que significa una solidificación nueva en la materia dura para lo espiritual, porque es un estado que es incomprensible para la mente humana. Lo espiritual se ve como un ser, pero no puede utilizar a su voluntad, la cual es la prueba de la consciencia de su existencia. Lo espiritual está atado, pero fue creado anteriormente como un ser libre que podía crear, por esto un estado de impotencia y la falta de fuerza y su estado atado son torturas indecibles, los cuales le hacen rebelarse más en vez de someterse a la voluntad de Dios. La humanidad está al alcance de la voluntad libre y se acerca a este estado tortuoso.... Tendría tiempo suficiente de alejar a este destino, pero hombres no conscientes no pueden imaginarselo, y la fe en una justicia, en una vida después de la muerte les falta por completo, y por esto no se consigue nada con una enseñanza y por esto la miseria es muy grande, en la cual se encuentra la mayoría de la gente. Pero el hombre es Señor sobre la creación, está encima de ella y puede utilizar a la creación según su voluntad.... un día volverá a ser obra de la creación, al principio una cosa muerta, inmovil, que puede ser utilizada o no a través de tiempos eternos.... un día llegará a estar muy atrás de lo que es ahora, y van a pasar tiempos eternos, hasta que vuelva en su desarrollo a ser un hombre, el ser que tiene la capacidad de una voluntad libre y que mantiene la fuerza para utilizarla.

Cuántos estados tiene que pasar, cuántas torturas tiene que aguantar y a cuántas actividades tiene que someterse con la voluntad atada, el hombre no puede recapacitar y por esto es increíble para él. Pero a pesar lleva la responsabilidad para su destino de su alma después de la muerte. Todavía mantiene la fuerza a realizar obras de amor que pueden alejar a este destino amargo, todavía tiene la oportunidad a contraer conciencia y conocimiento con escuchar la palabra divina sobre la voluntad de Dios, y en cuanto siga a esta voluntad, su ser cambia y gana el derecho del estado de la luz y libertad después de la muerte corporal. Todavía puede utilizar su mente para reflexionar sobre sí mismo, su creador y su reto en la vida terrestre, en cuanto quiera podrá creerlo.... Dios se acerca a todos los hombres con Su gracia y les da a todos el empujón a elegir la dirección adecuada. Si el hombre no mantiene resistencia, entonces se deja empujar al camino adecuado y la meta correcta le está asegurada. Pero Dios respeta también el rechazo, es decir, no fuerza a nadie de los hombres contra su voluntad.... Pero el hombre también se tiene que responsabilizarse frente a su alma, él mismo prepara a su alma el destino, el cual puede ser muy angustioso, y tiene que ir el camino de la nueva solidificación por su malestar, porque la misericordia de Dios no puede ser rechazada, porque a la vez significa el rechazo de Su amor y con esto un alejamiento de lo espiritual de Dios, en vez de un acercamiento a Él, lo cual sería el reto de la vida terrestre. Durante la época final solo algunos pocos pasan por el camino adecuado, y por esto la pena es enorme y pide una ayuda urgente. Por esto los servidores de Dios deben mencionar este destino terrible al cual está esperando la humanidad si no cambian su manera de ser antes del final. Se les debe presentar repetitivamente el final como aproximado, es urgente, porque el tiempo pasa y hay que trabajar al máximo para poder salvar a aquellas almas ante la perdición que aceptan a los avisos y advertencias que tienen la voluntad para hacer el bien. Porque vendrá el día inesperadamente y un número incontable de gente va a caer a la perdición, a la muerte, es decir, al estado atado en la materia, del cual solo se pueden liberar atravesando tiempos eternos. Hombres, dejados advertir, porque se trata de la eternidad, se trata de vosotros mismos, de vuestras almas que corren el peligro más grande y que todavía pueden ser salvadas si estáis de buena voluntad....

amén

De kwellingen van een hernieuwde kluistering in de materie

Met woorden kunnen u de kwellingen niet beschreven worden die een hernieuwde kluistering in de harde materie voor het geestelijke betekenen, want het is een toestand die voor het menselijke verstand onbegrijpelijk is. Het geestelijke ervaart zichzelf als reëel, en toch kan het zijn wil niet gebruiken waarvan het zich bewust is als bewijs van zijn werkelijk bestaan.

Het geestelijke is gekluisterd en was oorspronkelijk geschapen als iets dat vrij kon werken. Daarom betekent nu zijn onmacht, zijn krachteloosheid en zijn gekluisterde toestand onuitsprekelijke kwellingen voor het geestelijke, die het veeleer weerstrevend inplaats van gewillig maken zich onder GOD's Wil te buigen.

En de mensheid is in het bezit van een vrije wil en gaat deze kwellende toestand tegemoet. Zij zou nog voldoende tijd hebben dit noodlot van zich af te wenden, maar deze toestand is door geen enkele voorstelling van mensen die weten, bevattelijk of duidelijk te maken. Het geloof in een vergelding en het voortleven van de ziel ontbreekt haar geheel, waardoor ook met onderrichting niets bereikt kan worden. En daarom is de nood onuitsprekelijk groot waarin de zielen van de meeste mensen zich bevinden.

Nog is de mens "heer" over de schepping. Hij staat er in zekere mate boven en kan zich de schepping ten nutte maken naar zijn wil. Maar eens zal hij zelf weer een stukje schepping zijn, aanvankelijk een dood onbewegelijk ding dat benut kan worden maar ook onbenut kan blijven voor ondenkbaar lange tijd. Eens zal hij ver achter staan bij wat hij nu is. Er zal een eindeloos lange tijd vergaan tot hij zich weer opwaarts ontwikkeld heeft tot mens, tot het wezen dat met een vrije wil begaafd is en de kracht bezit deze wil te gebruiken.

Door hoeveel periodes het geestelijke echter moet heengaan, hoeveel kwalen het moet dulden en welke bezigheden het in gebonden toestand moet uitvoeren kan een mens niet begrijpen - en is daarom voor hem ongelooflijk. - En toch draagt hijzelf de verantwoording voor het lot van zijn ziel nà de dood.

Nog heeft hij de mogelijkheid om werken van liefde te verrichten die dit bittere lot van hem afwenden, nog heeft hij de gelegenheid kennis te nemen van GOD's Wil door het aanhoren van het goddelijke Woord. En als hij deze wil nakomt verandert het wezen geheel - en maakt hij aanspraak op een toestand van licht en op de vrijheid na zijn lichamelijke dood. Nog kan de mens zijn verstand gebruiken en nadenken over zichzelf, Zijn Schepper van eeuwigheid en zijn aardse levensdoel. En als hij maar wil zal hij ook kunnen geloven.

GOD wendt Zich met Zijn genade tot alle mensen en geeft hun een duwtje om de juiste richting in te gaan en de juiste weg te kiezen. Biedt de mens geen tegenstand dan laat hij zich op de juiste weg zetten, en het ware doel is hem verzekerd.

Maar GOD respecteert ook de weerstand, d.w.z. HIJ dwingt de mens niet tegen zijn wil. Maar daartegenover draagt de mens ook de verantwoording voor zijn ziel, en hij bereidt haar het lot dat uitermate kwellend is. Zij moet tot haar onuitsprekelijk verdriet de weg van de hernieuwde kluistering gaan, want de genade van GOD mag niet afgewezen worden omdat dit ook een afwijzen van Zijn Liefde betekent. Het is derhalve verwijdering van het geestelijke van GOD af, inplaats van nadering tot HEM, wat bedoeling en einddoel van het aardse leven is.

In de eindtijd bewandelen maar weinig mensen de juiste weg. En daarom is de nood reuzegroot en vereist dringend hulp. Daarom moet van de zijde der dienaren van GOD op aarde van het verschrikkelijke lot gewag gemaakt worden dat de menselijke ziel te wachten staat, als zij zichzelf niet verandert in de laatste tijd vóór het einde. Het einde moet hun steeds weer voorgesteld worden als vlak bij, want de tijd gaat snel en de grootste inspanning is geboden voor de ondergang nog zielen te redden die zulke vermaningen en waarschuwingen aannemen, en hun wil naar het goede keren. Want de dag zal onverwachts komen en ontelbaar veel mensen in het verderf storten, in de dood, d.w.z. in een gebonden toestand waaruit zij zich pas na een eindeloos lange tijd kunnen vrijmaken. Mensen, laat u toch waarschuwen, want het gaat om de eeuwigheid. Het gaat om uzelf, om uw zielen die in het grootste gevaar zijn en toch nog gered kunnen worden, als u van goede wil bent.

Amen