• Volver

El proceso de la redención.... eternidades.... el infierno - la condenación....

El proceso de la redención de lo espiritual sólo dura hasta que es necesario para ello.... No se puede hablar de una misma duración, sino cada espiritual lo determina por sí mismo por la dureza de su resistencia, por su voluntad de dejarse salvar. Y por esto pueden pasar eternidades antes de que se haya terminado este proceso, y puede ser necesario varias épocas de redención; también puede ser suficiente solo una época para salvar por completo lo espiritual mientras esté abierto y que busque la redención conscientemente durante el último estado de desarrollo. Se puede pasar este último estado antes o más tarde en una época de redención por el espíritu, porque lo más importante es la voluntad del espíritu en el estado atado, aunque no es libre. El ser tiene que hacer varias actividades, ya no puede luchar contra el orden divino, pero puede realizar los trabajos voluntariamente para conseguir el aflojamiento de las ataduras; a partir de entonces ya no necesita tanto tiempo para un ascenso en el estado forzado y antes posible puede entrar al estado de la libertad de su voluntad, donde tienen que decidir si quiere servir con amor y voluntad libre o si quiere volver al rechazo frente Dios.... Y por esto, un ser que en el estado anterior pudo ascender rápidamente, se alarga el mismo con un vida no aprovechada en tierra como hombre el proceso de redención, y que tiene que seguirlo en el reino del más allá bajo condiciones más difíciles. En el reino espiritual pueden pasar entonces eternidades, antes de entrar el reino de la luz; también existe la posibilidad que cae más profundo y finalmente tiene que pasar por la creación, en estado de voluntad atada.... puede que se necesite una segunda época de salvación para el ser o varias, para llegar al reto. Lo espiritual que se mantiene con un rechazo muy duro frente a Dios, necesita un plazo más largo para su redención. Es atado en materia dura, necesita eternidades para un ascenso en este estado atado, pero también este camino lleva finalmente al estado humano, donde tiene que pronunciar su última voluntad. También existe el peligro de un estancamiento o un retraso, pero también la posibilidad de una salvación final. Lo último se está reduciendo cada vez más, más avanzada está la época de salvación. Se ve que la resistencia contra Dios no se ha roto a pesar de una cautividad anterior larguísimo, se ve en el nivel espiritual más bajo de la humanidad, en su incredulidad y en una vida sin unión con Dios. Pero los hombres que han conseguido en este tiempo su reto, tienen que pasar luchas duras como recompensa de su resistencia larga anterior, pero pueden esperar tener mucha fuerza y gracia a mano por parte de Dios, Él que apoya al espiritual con amor exorbitante para llevarlo a la meta. Pero el ser que ha fracasado, se pasará inevitablemente de nuevo el camino del desarrollo sin darle la oportunidad de poder seguir madurando en el más allá, porque no llega al grado de madurez que hace falta para un ascenso en el más allá. Más bien está bajo el control de Satanás, ha caído tan profundo que solo una cautiverio en materia de lo más duro.... un traspaso nuevo a través de la creación en un estado forjado puede ayudar al ser espiritual a reducir la distancia con Dios y con esto también la falta de fuerza, la cual es consecuencia del alejamiento a Dios. Y así es posible que hacen falta varias épocas de redención para poder llevar a un ser a la meta, y por esto se habla de perdición eterna, del infierno y muerte, porque son plazos, los cuales duran eternidades por el entendimiento humano, que la mente del hombre no puede captar con un término del tiempo y que explican el amor indecible de Dios, con lo cual Él intenta influir en los hombres en cualquier momento, y más durante el tiempo del final, para salvarles de un nuevo camino por al tierra, para guirles en el estado de madurez, que hace posible la entrada al reino del más allá, para poder seguir madurando allí. Porque un día el tiempo se ha agotado que ha otorgado Dios a lo espiritual para su redención, y comienza una nueva época según el plan eterno de salvación que es base de todos los sucesos y que tiene como reto único la redención de lo espiritual no libre....

amén

Het verlossingsproces - Eeuwigheden - Hel - Verdoemenis

Het verlossingsproces van het geestelijke duurt zolang, als het geestelijke zelf daarvoor nodig heeft. Dus kan er niet van eenzelfde lange duur worden gesproken, maar ieder wezen bepaalt deze zelf, door de hardheid van zijn weerstand, door zijn wil om zich te laten verlossen. En daarom kunnen er eeuwigheden voorbijgaan, eer dit proces is beëindigd en er kunnen meerdere verlossingsperioden nodig zijn, maar er kan ook één tijdperk toereikend zijn voor de verlossing van het geestelijke, zodra het zelf gewillig is en de verlossing in het laatste stadium bewust nastreeft.

Dit laatste stadium kan eerder of later in een verlossingsperiode worden doorgemaakt door het geestelijke, want ook hier is de wil van het geestelijke in gebonden toestand doorslaggevend, ofschoon deze wil niet vrij is. Het wezen moet wel bepaalde bezigheden verrichten, het kan niet tegen de goddelijke Wil ingaan. Maar het kan deze bezigheid bereidwillig nakomen, het kan zelf streven naar een losser maken van zijn keten en dan heeft het niet zo’n lange tijd nodig voor zijn positieve ontwikkeling in de “je moet” toestand en kan het des te eerder het laatste stadium met wilsvrijheid binnengaan, waarin het definitief moet kiezen of het in liefde en uit vrije wil bereid is dienstbaar te zijn, of terugvalt in de weerstand tegen God.

En daarom kan een wezen, dat in het voorstadium snel opwaarts klom, door een niet benut leven op aarde als mens het verlossingsproces zelf langer maken, terwijl hij dit dan in het rijk hierna moet voortzetten onder aanzienlijk moeilijkere omstandigheden. In het geestelijke rijk kunnen er weer eeuwigheden voorbijgaan, voordat het in het lichtrijk kan binnengaan. Ook bestaat de mogelijkheid, dat het dieper wegzinkt en tenslotte weer de gang door de schepping moet gaan in gebonden wil, dat er dus een tweede verlossingsperiode nodig is voor dit wezenlijke en ook meerdere, om eens het doel te bereiken.

Het in harde weerstand tegen God volhardende geestelijke heeft een heel wat grotere tijdsduur nodig voor zijn verlossing. Het wordt in de harde materie vastgehouden, het heeft al eeuwigheden nodig voor zijn positieve ontwikkeling in de “je moet” toestand, maar ook deze leidt eenmaal naar het laatste stadium als mens, waarin het de laatste wilsproef moet afleggen. Ook dan nog bestaat het gevaar van een stilstand of achteruitgang, maar ook de mogelijkheid van een volkomen verlossing. Doch dit laatste zal qua aantal steeds kleiner worden, hoe verder een verlossingsperiode is gevorderd. Kennelijk is de weerstand tegen God nog niet gebroken, ondanks de eindeloze gevangenschap tevoren. Dit blijkt uit het lage geestelijke niveau van de mensheid, uit haar ongeloof en uit een leven zonder verbinding met God. Maar de mensen, die in deze tijd toch hun doel bereiken, hebben veel zware strijd te doorstaan als compensatie voor hun eindeloos lange weerstand tevoren, maar ook uitermate veel kracht en genade te verwachten van de kant van God, Die het geestelijke bijstaat in overgrote Liefde om het naar het doel te leiden.

Maar het wezenlijke, dat faalt, gaat onherroepelijk nogmaals de ontwikkelingsgang, zonder dat het de gelegenheid wordt geboden, in het hiernamaals rijp te worden. Want het bereikt de rijpheidsgraad niet meer, die voor een positieve ontwikkeling in het hiernamaals is vereist. Het is veel meer in de macht van satan, dus al zo ver weggezonken, dat alleen nog maar het binden in de vaste materie - een volgende gang door de schepping in de toestand van “je moet” - dit geestelijke kan helpen, de grote afstand tot God te verminderen en zodoende ook de totale krachteloosheid, die het gevolg is van het van God verwijderd zijn. En zo is het mogelijk, dat meerdere ontwikkelingsperioden nodig zijn om een wezen naar het doel te brengen. En daarom wordt er ook van eeuwige verdoemenis gesproken, van hel en dood, omdat het perioden zijn, die naar menselijk gevoelen eeuwigheden duren, die het verstand van de mens met zijn begrip van tijd niet kan begrijpen en die daarom ook de erbarmende Liefde Gods duidelijk maken, waarmee Hij te allen tijde op de mensen probeert in te werken en in het bijzonder in de tijd van het einde, om hen voor zo’n herhaalde gang over de aarde te behoeden, om hen te brengen in de toestand van rijpheid, die een binnengaan in het rijk hierna mogelijk maakt, om de ontwikkeling daar voort te zetten. Want eens is de tijd afgelopen, die God het geestelijke heeft toegestaan om zich te verlossen en een nieuwe periode begint volgens heilsplan van eeuwigheid, die aan al het gebeuren ten grondslag ligt en die alleen de verlossing van het onvrije geestelijke tot doel heeft.

Amen