• Volver

Esferas de luz.... Volver a encontrarse.... Felicidad....

Como una nube de luz, el alma madura se elevará después de su muerte física desde el reino terrenal a las esferas del otro mundo, y entonces habrá superado la materia, entonces está libre de todo grillete, es nuevamente lo que era originalmente, un ser espiritual libre lleno de luz y poder. Sólo es visible y reconocible para el ser espiritual igualmente maduro, que es capaz de ver espiritualmente, mientras que permanece invisible para el ser espiritual inmaduro y, por lo tanto, no puede ser reconocido por él. Y es por eso que no puede haber una reunión entre lo espiritual maduro y lo inmaduro, es decir, entre las almas que han partido de la Tierra y que entran en el más allá en diferentes estados de madurez, hasta que lo espiritual imperfecto haya alcanzado un cierto grado de madurez que le abre las esferas de luz.

Por cierto que lo espiritual imperfecto puede ser reconocido por los seres de luz, porque lo ven todo y nada se les oculta; Así también conocen a cada alma que aún está en las tinieblas del espíritu; pero no pueden ser reconocidos por ellos. Sin embargo, el anhelo de las almas por sus seres queridos es a veces tan fuerte que es una fuerza impulsora para un desarrollo superior en el más allá, tan pronto como el alma haya entrado en la etapa de reconocimiento y conoce la posibilidad de la ascensión en el reino espiritual a través de la obra del amor. Entonces trabaja incansablemente porque el deseo por las almas cercanas a ella la impulsa constantemente. Porque reconoce a los de su especie y, por tanto, sabe que volverá a encontrar a sus seres queridos, y esta conciencia siempre le da fuerza, y esta fuerza le es suministrada por los mismos seres que son el objetivo de su anhelo; Pueden suministrar fuerza a las almas, pero ellas no los reconocen.

Si se acercan a ellos para darles consejos útiles, se cubren porque las almas inmaduras no pueden soportar su plenitud de luz. Se ven rodeados de seres que, sin embargo, les resultan extraños y que aparentemente no pertenecen a ninguna otra esfera de luz que ellos mismos. Pero como los apoyan con consejos y acciones, las almas imperfectas se muestran agradecidas y amables con ellos y siguen sus consejos. Y así los seres maduros atraen a sus seres queridos hacia ellos hasta que alcanzan un grado de madurez en el que se convierten en receptores de luz. Entonces también pueden ver espiritualmente, reconocen su entorno, reconocen a los seres de luz de la misma madurez, y su felicidad aumenta constantemente porque pueden unirse con ellos, porque vuelven a encontrar a sus seres queridos y ahora a su vez apoyan a quienes languidecen en las tinieblas del espíritu.

Sólo cuando se ha alcanzado el grado de madurez que permite la visión espiritual, el alma se libera de cualquier carga, porque entonces ella también se encuentra en la luz, en el conocimiento de la verdad pura y en el amor. Y cada actividad que ahora realiza es satisfactoria porque sólo el amor la impulsa a realizarla y el trabajo del amor siempre produce felicidad. La fusión con almas igualmente maduras que se complementan en la más íntima armonía es la verdadera felicidad, porque es el amor más profundo el que busca y encuentra la unificación. Y el amor siempre da felicidad cuando se dirige a lo puramente espiritual, porque el amor significa dar y no exigir.

Y, sin embargo, este amor culmina en el deseo por Dios, en la unificación definitiva con Él. Y este deseo siempre se cumple, porque el ser puede desear a Dios en cualquier momento, y también puede contar con la satisfacción de su anhelo en cualquier momento, porque Dios da constantemente, distribuye constantemente Su amor y a través de esto convierte a los habitantes del reino espiritual en los seres más benditos.... Su felicidad es inimaginable, porque el amor y la luz llenan esas esferas donde a los seres de luz se les permite permanecer cerca de Dios. Quien es el Amor eterno y la Luz primordial misma....

amén

SVJETLOSNE SFERE.... PONOVNI SUSRET.... BLAŽENSTVO....

Poput oblaka svjetlosti će se zrela duša nakon svoje tjelesne smrti uzvinuti iz zemaljske oblasti u onostrane sfere, i onda je ona prevladala svu materiju, onda je ona slobodna od svakog lanca, ona je opet ono što je izvorno bila, slobodno duhovno biće, puno svjetla i snage. Ona je vidljiva i prepoznatljiva samo jednako zrelom duhovnom, koje je stoga u stanju duhovno gledati, dok ostaje nevidljiva nezrelom duhovnom, pa ne može ni biti prepoznata od njega. I zato između zrelog i nezrelog duhovnoga, odnosno između umrlih duša sa Zemlje, koje ulaze u onostrano u različitom stanju zrelosti, također ne može biti ponovnog susreta (viđenja), tako dugo dok nezrelo duhovno ne postigne određeni stupanj zrelosti, koji mu otvara svjetlosne sfere. Nesavršeno duhovno je doduše, prepoznatljivo svjetlosnim bićima, budući ova vide sve, i njima ništa nije skriveno; tako ona poznaju i svaku dušu koja se još uvijek nalazi u tami duha; no ona ne mogu biti prepoznata od njih. Čežnja duša za njihovim voljenima, ponekad je tako snažna da je to pokretačka sila za viši razvoj u onostranom, čim je duša ušla u fazu spoznaje i zna o mogućnosti napredovanja u duhovnom kraljevstvu kroz Ljubavno djelovanje. Tada je ona neumorno aktivna, budući ju žudnja za njoj bliskim dušama neprekidno potiče naviše. Jer, ona prepoznaje slične sebi, te stoga zna da će ponovno vidjeti i svoje ljubljene, i ova spoznaja joj uvijek iznova daje snagu, a ova snaga joj je dovedena upravo od onih bića koja su cilj njene čežnje; ona mogu dušama dostaviti snagu, ipak neprepoznata od njih. Približe li im se ona kako bi im dala pomoćni savjet, ona se tada prikriju, budući nezrele duše ne mogu podnijeti njihovu puninu svjetla. One stoga vide sebe okružene bićima, koja su im međutim nepoznata, i koja naizgled ne pripadaju nikakvoj drugoj svjetlosnoj sferi nego njihovoj vlastitoj. No, budući da im ona pomažu savjetom i djelom, nesavršene duše su im zahvalne i sklone, te one slijede njihove savjete. I tako zrela bića povlače njihove ljubljene naviše, sve dok ne postignu stupanj zrelosti u kojem oni postaju primatelji svjetla. Onda oni također mogu duhovno gledati, oni prepoznaju njihovo okruženje, oni prepoznaju svjetlosna bića jednake zrelosti, i njihovo blaženstvo stalno raste, jer se oni s njima mogu povezati, jer će iznova vidjeti svoje ljubljene, i sada sa svoje strane opet pomažu onima koji skapavaju u tami duha. Tek kada je postignut stupanj zrelosti koji omogućuje duhovno gledanje, duša je slobodna od svakog tereta, budući je onda i ona u svjetlu, u spoznaji Čiste Istine i u Ljubavi. A svaka aktivnost koju ona sada izvodi, je usrećujuća, budući ju jedino Ljubav na to potiče, a Ljubavno djelovanje joj uvijek pobuđuje blaženstvo. Spajanje s jednako zrelim dušama, koje se upotpunjuju u najdubljem skladu, istinsko je blaženstvo, budući je najdublja Ljubav koja traži i nalazi sjedinjenje. A Ljubav je uvijek usrećujuća, ako se ona odnosi na čisto duhovno, jer ona je davajuća, a ne potražujuća. Pa ipak, ova Ljubav kulminira u žudnji za Bogom, u konačnom sjedinjenju s Njime. A ova žudnja će se uvijek ispuniti, jer biće može žudjeti Boga u svako doba, i može također u svako doba računati na ispunjenje svoje čežnje, budući Bog daje neprestano, On uvijek razdjeljuje Svoju Ljubav, i time stanovnike duhovnog kraljevstva čini najblaženijim bićima.... Njihovo blaženstvo je nepredočivo, budući Ljubav i svjetlo ispunjaju ove sfere, gdje bića mogu boraviti u blizini Boga, Koji je vječna Ljubav i Samo izvorno svjetlo.

AMEN