• Volver

“Venid a Mí todos....”

Para cada alma está marcado el camino que debe recorrer en la Tierra para liberarse de su forma, la que significa un grillete para ella. Este camino no necesariamente tiene que estar lleno de espinas si se toma bajo la guía de Dios, si el humano no camino solo en la Tierra, sino que siempre tiene el Amor Eterno como su acompañante, porque entonces un camino pedregoso es fácil de tomar; él flotará, por así decirlo, sobre todos los obstáculos, superará todos los desniveles sin hacer ningún esfuerzo, porque el Padre celestial ayuda a Su hijo terrenal para que alcance su meta ileso.

Pero el alma misma también debe aportar su parte, debe declararse dispuesta antes de su encarnación a completar el camino que le ha sido prescrito, no debe interrumpirlo, es decir, terminar prematuramente su vida en la Tierra, tiene que asumir todo lo que le trae el camino terrenal. Nunca debe olvidar que el amor divino ha determinado el destino de cada ser humano desde la eternidad de tal manera que le ofrece amplias oportunidades para alcanzar el más alto grado de madurez, y que cada acontecimiento es necesario para ello, aunque parezca extremadamente doloroso para el ser humano. Porque Dios conoce cada movimiento del alma humana y lo ha tenido en cuenta en la vida del individuo.

Y el ser humano no puede cambiar nada al respecto, tiene que someterse a su destino, pero tiene a su disposición la oración, y esta oración puede evitar las cosas más difíciles si se envía con plena fe, porque tal oración será respondida. Porque aunque el acontecimiento predeterminado no suceda, Dios da al ser humano la fuerza para asumirlo, y el alma se beneficia de cada acontecimiento, madura hacia la altura y no vive la vida terrenal en vano. Pero el alma no debe tener miedo de lo que está por venir, porque si es de Dios, no lo llevará sola, sino que Dios la ayudará a llevarlo. Así que no siente tanto el peso si permanece conectada con Dios a través de la oración sincera y la caridad desinteresada. Entonces todo será una bendición para ella, pase lo que pase, porque la sabiduría y el amor de Dios han determinado el destino de cada ser humano.

La sabiduría y el amor de Dios protegen al niño terrenal hasta el final, pero él también debe someterse conscientemente al amor y la sabiduría de Dios y saber y creer en todo momento que Dios puede y deseará evitar lo que no es absolutamente necesario para lograr la madurez del alma y que Él también lo hará si el ser humano se entrega a Dios y Le pide Su misericordia. Porque Él es bondadoso y misericordioso, es como un Padre para Sus hijos y no deja sufrir a nadie si confían fielmente en Él y se encomiendan a Su gracia.... Para que se cumpla Su Palabra: “Venid a Mí todos, que estáis cansados y agobiados, Yo quiero refrescaros”....

amén

„DOÐITE K MENI SVI…“

Svakoj duši je zacrtan put kojeg ona treba preci na Zemlji, da se oslobodi svoje forme, koja za nju znaci okov. Ovaj put ne treba biti sasvim trnovit, ako ga on prolazi pod Božjim vodstvom, ako covjek ne hoda na Zemlji sam, nego stalno za Pratioca ima vjecnu Ljubav, jer onda je cak i kameniti put lak za koracati; on ce takoreci lebdjeti iznad svih prepreka, on ce svaku neravninu preci bez napora, buduci Nebeski Otac pomaže svome zemaljskom djetetu, da ono neozlijedeno stigne do cilja. Sama duša, mora medutim takoder tome doprinijeti sa svoje strane, ona prije svoga utjelovljenja mora pristati da do kraja prede zacrtani put, ne smije ga prekinuti, odnosno prijevremeno dokoncati svoj život na Zemlji, nego ona mora uzeti na sebe sve što joj donosi zemaljski život. Ona ne smije nikada zaboraviti da je Božanska Ljubav svakom covjeku sudbinu tako ustanovila od vjecnosti, da mu kroz to bude ponudeno obilje prilika da postigne najvišu zrelost, i da je stoga svaki dogadaj nužan za to, cak i ako on covjeku izgleda iznimno bolan. Jer Bog zna o svakoj kretnji ljudske duše, i uzeo ju je u obzir u toku života pojedinca. A covjek ne može ništa u tome promijeniti, on se mora pokoriti svojoj sudbini, ali ima na raspolaganju molitvu, i ovom molitvom može od sebe odvratiti najteže, kada je ona s potpunom vjerom odaslana uvis, jer ce takva molitva pronaci ispunjenje. Jer, iako predodredeni dogadaj nece izostati, Bog medutim daje covjeku snagu da to uzme na sebe, i duša izvlaci za sebe korist iz svakog dogadaja, ona sazrijeva naviše, i ne živi zemaljski život uzalud. No, duša se ne treba bojati nadolazeceg, jer ako pripada Bogu, ona ne nosi sama, nego joj Bog pomaže nositi. Stoga ona doista ne osjeca težinu, ako ostaje povezana s Bogom kroz iskrenu (duboku, srdacnu, prisnu) molitvu, i nesebicnu Ljubav za bližnjega. Onda njoj služi na blagoslov što god se zbiva, buduci su Božja mudrost i Ljubav odredili sudbinu svakog covjeka. Božja mudrost i Ljubav štite zemaljsko dijete sve do kraja, ali ono se takoder treba svjesno podložiti Božanskoj Ljubavi i Božjoj mudrosti, i u svako vrijeme znati i vjerovati, da Bog može odvratiti (otkloniti) i da hoce odvratiti (otkloniti), ono što nije bezuvjetno nužno za postizanje zrelosti duše, i da ce On to takoder uciniti, ako Mu se covjek preda i moli za Njegovu milost. Jer, On je dobrostiv i milosrdan, On je kao Otac Svojoj djeci, i ne pušta nijednome patiti, ako Mu se ono pouzdano povjeri, i preporuci se Njegovoj milosti… Tako da Njegova Rijec bude ispunjena: „Dodite k Meni svi koji ste umorni i optereceni, i Ja cu vas odmoriti (okrijepiti)…“

AMEN