• Volver

La encarnación de Dios en Jesús....

No hay problema más grande que la encarnación de Dios.... Este problema no puede resolverse a pesar de la mejor voluntad y la conexión con Dios mientras que el hombre permanezca en la Tierra. Es una gracia sumamente grande que Dios de a los humanos información en una forma que puedan entender para aclararles el significado de la obra de la Redención, para que no pasen indiferentes a la obra más grande de la gracia.... Pero toda esta explicación no es suficiente para que la encarnación de Dios en Jesús se haga comprensible, porque esto fue un acto de amor divino para el cual los humanos aún no tienen una idea porque no conocen el reino de luz y por lo tanto no pueden imaginarse en qué bajo nivel de desarrollo Se encarnó la Deidad Eterna y cómo se debe evaluar esta encarnación.

La encarnación de Dios es además un acto de gracia que ya no puede ser superado por el amor de Dios. Es una prueba de la más profunda compasión y la mayor voluntad de ayudar en la que un Ser es capaz, de hacer feliz con Su presencia al ser espiritual en extrema necesidad, de entrar en la sombra más oscura como la luz más brillante y habitar en la misma encarnación con el amor más puro, entre los humanos que se han vuelto sin amor.

Esto no es comprensible para los humanos porque, como ellos mismos no son lo suficientemente capaces de amar, porque no pueden valorar el amor de Dios en absoluto; Les resulta incomprensible porque no saben lo que significa para el amor tener que tolerar el desamor junto a uno mismo.... porque el amor es celestial y divino, mientras que el desamor es de lo más profundo y lo divino es por tanto, lo satánico tolerado junto a sí mismo.... La pureza y la luz estaban al lado del pecado y las tinieblas, el poder y la fuerza a lado de la impotencia y la voluntad débil, el amor y la bondad al lado del odio de los humanos a quienes Dios descendió en Jesús....

No sólo que los humanos eran débiles según su nivel de desarrollo, sino que su vida alejado de Dios resultaba en esta debilidad, que fue la razón que Dios se encarnara entre los humanos, que se vistió con un caparazón terrenal para mostrar a los humanos la vida que debían llevar para acercarse a Él.... Él mismo llegó a ser humano y descendió de las alturas a las profundidades, Él envolvió Su plenitud de luz con una forma que en sí misma contenía todavía sustancia espiritual inmadura, y ni la forma externa inmadura ni el amor divino que se albergó en ella impedía que obraba espiritualmente, y el cuerpo primero tenía que ser completamente absorbido en el amor a través de la voluntad del hombre Jesús antes de que el amor divino pudiera obrar en ello. Y el hombre Jesús tuvo que pasar esta prueba de voluntad para poder obrar y predicar conforme a la voluntad divina....

Sólo ahora la Deidad Eterna pudo expresarse a través de Él, Quien cumplió todas las condiciones para que pudiera revelarse en Él, y a través de Él pudiera hablar a los humanos que de otro modo ya no podrían escuchar la voz divina, porque se habían alejado completamente de Dios. Por eso Dios vino a la Tierra, a los seres humanos, porque Su palabra ya no encontraba aceptación en ellos y Él quería volver a hacerlos felices con Su Palabra.... Y por eso tomó forma humana para obrar como un humano y por tanto también alcanzar la madurez espiritual, para que el amor de Dios se instalara en él y le permitiera realizar obras extraordinarias. Quería mostrar a los humanos el camino hacia las alturas que cada ser humano tiene que recorrer para adaptarse a Él ya en la Tierra....

amén

POSTANAK KRISTA ČOVJEKOM....

Ne postoji nijedan golemiji problem od postanka Krista čovjekom.... Ovaj problem neće moći biti riješen unatoč najboljoj volji i bliskosti (povezanosti) s Bogom, sve dok čovjek boravi na Zemlji. Golema je milost da Bog daje ljudima razjašnjenje na njima shvatljiv način, da im čini jasnim značenje djela otkupljenja, tako da ne prođu nedotaknuti najvećim djelom milosti.... ipak, sva ova razjašnjenja nisu dovoljna da učine pojmljivim postanak Boga čovjekom u Isusu, jer ovo je bio čin Božanske Ljubavi za kojeg ljudi još nemaju nikakvo mjerilo, jer ne poznaju kraljevstvo svjetla, i stoga ne mogu stvoriti nikakvu predodžbu, u koji nizak stupanj razvoja se utjelovilo vječno Božanstvo i kako stoga treba cijeniti ovo utjelovljenje. Postanak Krista čovjekom nadalje je čin milosti koji više ne može biti premašen najvećom Božjom Ljubavlju. On je dokaz najdubljeg uzimanja udjela i najveće spremnosti za pomoć, za koju je jedno biće sposobno, da u najvećoj nevolji usreći duhovno Njegovim prisustvom, da stupi u najmračniju sjenu kao najjasnije svjetlo i da kao najčišća Ljubav boravi u jednakom utjelovljenju među ljudima koji su postali bešćutni (lišeni Ljubavi, nemilosrdni). Ovo nije razumljivo ljudima budući oni, jer su sami nedovoljno sposobni ljubiti, ne mogu približno izmjeriti (procijeniti) Božju Ljubav; ona je njima neshvatljiva, jer oni ni ne znaju, što za Ljubav znači morati pored Sebe podnositi bešćutnost (odsustvo Ljubavi).... jer Ljubav je nebeska i Božanska, dok je bešćutnost iz bezdana, te Božansko tako pored Sebe podnosi sotonsko.... Čistoća i svjetlo su bili pored grijeha i tame, moć i snaga pored nemoći i slabosti volje, Ljubav i dobrota pored mržnje ljudi kojima je Bog sišao u Isusu.... Ne samo da su ljudi bili slabi primjereno njihovom stupnju razvoja, nego je njihov Bogu-daleki život povukao za sobom ovu slabost, a to je značilo golemu duhovnu tamu, koja je bila razlog da se Bog utjelovio među ljudima, da je On Sebe zaodjenuo zemaljskim omotačem, da bi za ljude živio primjer života kojeg bi oni trebali voditi da bi Mu se približili.... On Sam je postao čovjekom i spustio se iz visine u ponor, On je Svoju puninu svjetla obavio formom koja je sama kao supstancu (tvar) imala još nezrelo duhovno, a nezreli vanjski oblik je još ometao Božansku Ljubav, koja se sklanjala u njoj, pri duhovnom djelovanju, te se prethodno, kroz volju čovjeka Isusa, tijelo moralo potpuno apsorbirati u Ljubav, prije nego je Božanska Ljubav mogla djelovati u njemu. A, čovjek Isus je morao izdržati ovaj ispit volje da bi sada djelovao i propovijedao u Bogu-jednakoj volji.... Tek sada je vječno Božanstvo moglo Sebe izraziti kroz Njega, Koji je ispunio sve uvjete, da bi se Ono Samo moglo otkriti (očitovati, prikazati) u Njemu, tako da je kroz Njega moglo govoriti ljudima, koji inače više nisu bili u stanju čuti Božanski glas, jer su bili potpuno udaljeni od Boga. Zbog toga je Bog došao na Zemlju, ljudima, jer Njegova Riječ više nije pronalazila pristup do njih, a On ih je iznova želio usrećiti Svojom Riječju.... I zato je On prihvatio ljudsku formu, da bi se osjećao kao čovjek, da bi djelovao kao čovjek, i stoga također da bi postigao duhovnu zrelost, tako da se Božja Ljubav nastani u Njemu i osposobi Ga za izvanredna djela. On je ljudima želio pokazati put prema gore (uvis), koji svaki čovjek treba proći da bi se suobličio (postao sličan) Njemu već na Zemlji.

AMEN