• Volver

Estado de impotencia en el más allá.... Ayuda de otros seres....

Todavía sigue siendo un estado bendito, que todos los seres humanos deberían anhelar para que el espíritu en vosotros pueda liberarse, porque que aún permanecéis en esta tierra y sois libres en la medida en que depende enteramente de vuestra voluntad librar las cadenas del espíritu o mantenerlo cautivo. Pero cuando habéis terminado con esta vida, vosotros mismos quedáis sujetos a las leyes y sin fuerza ni poder. Sólo tenéis todavía vuestra voluntad, pero dependéis de la ayuda de otros seres, y esto significa un estado agonizante para vosotros, si aún estáis en lo profundo de vuestro desarrollo espiritual.

En vista del estado de impotencia, tendréis que ser apoyados para ascender paso a paso hacia un desarrollo superior. Dependéis completamente de ayuda; no podéis hacer nada sin el apoyo de poderes espirituales superiores, y tenéis que recuperarlo ofreciendo voluntariamente vuestros servicios a los que han entrado aún más pobres en el más allá, porque toda obra de amor tendrá también allí tal efecto, que quien da, recibirá....

Y así, un ser humano que ha dejado esta tierra de manera incompleta ya no puede hacer nada por sí misma, está tan indefenso y abandonado si los seres superiores no se ocupan de él o si se le imparte fuerza a través del recuerdo amoroso o la oración de una persona en la tierra. Y tener que reconocer en esta triste situación qué concesión de gracia dejó pasar en la vida terrenal es una amargura indecible y por tanto un estado de remordimiento que desencadena tormentos que vosotros los humanos no podéis medir....

(23.10.1939) El estado de sufrimientos de tales almas es provocado por ellas mismas, y por eso también agobia al ser de tal manera que quisiera escapar de ello, y por eso agradece cualquier ayuda que se le conceda al ser en esta situación. Para ahora ayudar a reducir el dolor, a estas almas se les da la oportunidad de estar activas en el amor. La necesidad en las esferas de los imperfectos es tan grande que sólo la ayuda de otro mundo es aliviante, y esto lo practican con mayor entusiasmo aquellos que saben, con la voluntad de hacer la situación soportable unos para otros. Y sólo a través de eso la oscuridad que rodea tales almas a veces es interrumpida por un rayo de luz, que nuevamente les muestra el camino que podría mejorar su situación. Las almas que siguen tal alma de luz a menudo se acercan a seres humanos, que están en el conocimiento espiritual, que ahora también se accesible a las almas dispuestas en el más allá. Y los requisitos previos para aceptar este conocimiento son los mismos que en la vida terrenal. El ser debe ser de buena voluntad y activo en el amor, es decir, simpatizar con el sufrimiento de aquellos que comparten el gran sufrimiento con él.

El alma que solo piensa en su propio sufrimiento difícilmente aceptará el alimento espiritual y, por lo tanto, tampoco se sentirá impresionada ante un intercambio espiritual del más allá a la tierra; se le impondrá a ello con el mismo rechazo como lo hace la gente de la tierra que se mantiene en el amor propio, a quienes el alimento espiritual también sigue siendo incomprensible porque quiere ser recibido en el corazón, pero el corazón de esta gente aún no ha despertado a la vida....

amén

Hulpeloze toestand in het hiernamaals – Hulp van andere wezens

Dat de geest in jullie zich vrij kan maken, is een gezegende toestand, waar alle mensen vurig naar zouden moeten verlangen, want jullie verblijven nog op deze aarde en zijn in zoverre vrij, dat het geheel aan jullie wil overgelaten is om de boeien van de geest los te maken of hem gevangen te houden. Maar als jullie dit leven beëindigd hebben, zijn jullie zelf aan wetten onderworpen en zonder kracht en macht. Jullie hebben alleen nog maar jullie wil, jullie zijn echter op de hulp van andere wezens aangewezen. En dit betekent een kwellende toestand van jullie als jullie nog laag in jullie geestelijke ontwikkeling staan.

Met het oog op de hulpeloze toestand moet jullie hulp verleend worden om trede voor trede naar de hoogte te klimmen. Jullie zijn volledig op hulp aangewezen, jullie kunnen niets zonder de hulp van hogere geestelijke krachten en jullie moeten deze ook weer verwerven, doordat jullie zelf bereidwillig ook jullie diensten aanbieden aan degenen, die nog armoediger het hiernamaals zijn binnengegaan, want elk werk van liefde zal ook daar zo’n uitwerking hebben, dat degene die geeft, ontvangt. En zo is een onvolmaakt van deze aarde gescheiden mens uit eigen kracht tot niets meer in staat. Hij is hulpeloos en verlaten als de hogere wezens zich niet over hem ontfermen of als hem geen kracht gegeven wordt door het in liefde gedenken en het gebed van een mens op aarde.

En in deze treurige toestand te moeten beseffen welk genadegeschenk hij in het aardse leven aan zich voorbij liet gaan, is onuitsprekelijk bitter en dus een berouwvolle toestand, die kwellingen veroorzaakt, die jullie mensen niet kunnen overzien. De staat van lijden van zulke zielen is door henzelf veroorzaakt en daarom belast hij het wezen ook zodanig, dat het er graag aan zou willen ontsnappen en het is daarom dankbaar voor elke hulp, die hem in deze toestand verleend wordt.

Om nu de pijn te helpen verminderen, wordt deze zielen gelegenheid geboden om van hun kant liefhebbend werkzaam te zijn. De armoede in de sferen van de onvolmaakte zielen is zo groot, dat alleen de hulpverlening uit het hiernamaals verzachtend is. En deze wordt door degenen, die het beseffen het ijverigst beoefend met de intentie om de toestand wederzijds draaglijk te maken.

En alleen daardoor wordt de duisternis rond zulke zielen dan ook af en toe door een lichtstraal onderbroken, die hun weer de weg wijst, die hun toestand zou kunnen verbeteren. De zielen, die zo’n lichtstraal volgen, komen vaak in de nabijheid van mensen, die geestelijke kennis hebben, die nu ook voor de bereidwillige zielen in het hiernamaals toegankelijk gemaakt wordt.

Maar de voorwaarden voor het aannemen van deze kennis zijn dezelfde als in het aardse leven. Het wezen moet de goede wil hebben en in liefde actief zijn, dat wil zeggen meevoelen met het leed van degenen, die het zware leed met hem delen. De ziel, die alleen maar aan haar eigen lijden denkt, zal moeilijk geestelijk voedsel aannemen en daarom ook niet onder de indruk zijn van een geestelijke uitwisseling van het hiernamaals naar de aarde. Ze biedt hem net zo afwijzend tegenstand, als dat zelfzuchtige aardse mensen dat doen, degenen voor wie geestelijk voedsel eveneens onbegrijpelijk blijft, omdat dit voedsel in het hart ontvangen wil worden, maar dat hart is bij hen nog niet tot leven gewekt.

Amen