• Volver

Relación infantil.... Oración formal.... Lenguaje del corazón....

Quien se siente llamado a servir al Señor y continuamente pide Su gracia, el Señor se le acerca en todos los sentidos, porque muestra su voluntad de obrar para Dios y, por lo tanto, atrae por la voluntad también el amor de Dios. Y en la oración por fuerza confiesa su debilidad ante el Señor, y la relación entre él y a Dios es la de un niño.... y más no pide el Padre Celestial. Tal hijo no se considera ni un solo momento en su vida terrenal de espíritu arrogante.

Es de corazón humilde y amoroso que agradece al Padre Celestial por cada don de gracia y, por lo tanto, sigue siendo un hijo justo ante Dios, Quien lo protege de cualquier retroceso espiritual.... porque quien una vez haya establecido esta relación con Él ya no puede perderse, es decir, ser espiritualmente arrogante con el Padre Celestial. Porque a través de su humilde suplicación por la gracia de Dios, él llega a la sabiduría, y toda la sabiduría le deja reconocer la grandeza del Padre Celestial cada vez más y siempre le hace más humilde y amoroso.

Y es por eso que todo el conocimiento espiritual, todo desarrollo superior y alcanzar el estado de perfección siempre tiene la relación infantil del hombre con el Padre como requisito previo y, la oración en el espíritu y la verdad es nuevamente la señal visible de que el niño de la tierra ha entrado en esta relación con el Padre.

Pero el Señor no presta atención a las oraciones formales porque estas matan todos los sentimientos de amor.... no puede orar en el espíritu y la verdad, que se sirve de palabras prescritas que no provienen del fondo del corazón, porque no reflejan el pensamiento propio, sino un pensamiento ajeno....

El hombre debe expresarse en la conexión más íntima con el Padre, como lo siente en su corazón, verdaderamente debe considerar al Padre como un padre y acudir a Él con todas sus pequeñas preocupaciones y asuntos, y este contacto muy íntimo con el Padre desencadenará una verdadera devoción y esa oración no será una mera forma.... porque por eso Dios dio a los hombres el entendimiento de que deberían activos ellos mismos y enviar su espíritu hacia la altura.

Si el hombre se sirve de una forma, no es el corazón que habla al Padre, sino que solo cumple de nuevo con un deber que le han impuesto, y esta oración ante Dios no puede tener el valor correcto, el Padre quiere ser llamado como padre y escuchar la voz de Su hijo de la manera más infantil.... simple, íntimo y totalmente confiando en el amor y la omnipotencia de Aquel, a Quien está dirigida la oración....

Amén

Kinderlijke verhouding – Vormgebed – Taal van het hart

De Heer nadert degene, die zich geroepen voelt om de Heer te dienen en onophoudelijk om Zijn genade vraagt, op elke manier, want hij getuigt van zijn wil om voor God te werken en trekt dus door die wil ook de liefde van God naar zich toe. En in het gebed om kracht erkent hij zijn zwakte voor de Heer en de verhouding van hem tot God is die van een kind. En meer verlangt de Vader in de hemel niet. Niet één enkel moment in zijn aardse leven bekijkt zo’n kind zich met een aanmatigende blik. Het is met een deemoedig en liefhebbend hart de Vader in de hemel dankbaar voor elk genadegeschenk en blijft dus een waar kind voor God, Die het beschermt tegen elke geestelijke achteruitgang.

Want wie eenmaal deze juiste verhouding met Hem is aangegaan, kan nooit meer verdwalen. Dat wil zeggen, geestelijk aanmatigend zijn ten opzichte van de Vader in de hemel. Want door zijn deemoedig smeken om Gods genade komt hij tot wijsheid. En alle wijsheid laat hem de grootte van de Vader in de hemel steeds meer inzien en dat maakt hem steeds deemoediger en meer verlangend naar liefde.

En daarom heeft alle geestelijke kennis, alle opwaartse ontwikkeling en het bereiken van de toestand van volmaaktheid steeds de kinderlijke verhouding van de mens tot de Vader als voorwaarde. En het gebed in de geest en in de waarheid is er weer het zichtbare teken van, dat het mensenkind deze verhouding tot de Vader aangegaan is.

Maar de Heer slaat geen acht op de vormgebeden, want die doden elk gevoel van liefde. Degene, die zich van voorgeschreven woorden, die niet uit het diepste van het hart komen, bedient, kan niet in de geest en de waarheid bidden, want ze geven niet het eigen denken, maar het denken van vreemden weer. De mens moet zich in de innigste verbondenheid met de Vader tegenover Hem zo uiten, zoals het gevoel van zijn hart is. Hij moet de Vader waarachtig als vader beschouwen en tot Hem komen met al zijn kleine zorgen en verlangens. En juist dit innige contact met de Vader zal een waar gebed teweegbrengen. En zo’n gebed zal niet alleen maar voor de vorm zijn.

Want God gaf de mensen verstand, zodat ze zelf actief moeten zijn en hun geest omhoog sturen. Als de mens zich van een vorm bedient, spreekt niet zijn hart tot de Vader, maar hij vervult alleen maar weer een hem opgelegde plicht. En dit gebed kan voor God niet de juiste waarde hebben, als de Vader toch als vader aangeroepen wil worden en de stem van Zijn kind op de kinderlijkste manier wil horen: eenvoudig, innig en volledig vertrouwend op de liefde en almacht van Degene, Die het gebed betreft.

Amen