• Volver

Inmortalidad..... Eternidad..... Suicidio.....

Entonces, las personas que niegan conscientemente la continuidad de la vida no se retractarán de poner fin a su vida ellos mismos, porque creen que esto traerá el fin de todo si se deshacen de su vida terrenal, y no piensan en cómo les van sus acciones si su punto de vista es erróneo. Lo que dan es solo la forma externa, pero no la vida misma, esa la deben seguir viviendo al mismo tiempo..... Porque eso no puede ser destruido, ni en la tierra ni en el más allá..... es inmortal en el verdadero sentido de la palabra, es decir, desde la eternidad.

No hay fin posible de esto posible, porque el Creador creó el ser a partir de Sí Mismo y todo lo que es divino en su sustancia original no puede perecer jamás. Y así, el Creador ha dispuesto en Su sabiduría que no hay límites establecidos para que el ser alcance el estado de perfección..... Que también puede estar activo en la eternidad en constante esfuerzo para arriba y así puede continuar obrando y también puede dar y recibir..... sin jamás agotarse ni haber exigido lo último de la Deidad eterna.

El término “eternidad” es tan inimaginable para las personas en la tierra, como tampoco se les puede explicar por completo la inmortalidad, porque en la tierra no existe nada que sería imperecedero, y la inmortalidad del alma tampoco se le puede ser probado, sino tiene que ser creído por él. Y el concepto de “eternidad” tampoco puede analizarse con el entendimiento humano. Porque el intento de esto no puede llevar a un resultado si el hombre no puede hacer la misma comparación con nada terrenal. Algo solo es aceptado como verdad por los humanos cuando se puede probar con evidencia. Y así, nuevamente, sólo queda la creencia..... El hombre debe creer lo que no se le puede probar y, en consecuencia, debe anteponer la inmortalidad del ser a todo otro pensamiento hasta toda la eternidad.....

Amén

Onvergankelijkheid - Eeuwigheid - Zelfmoord

Dus zullen de mensen die het voortleven bewust ontkennen er ook niet voor terugschrikken, zelf aan hun aardse leven een einde te maken. Want als ze zich van hun aardse leven ontdoen, geloven ze, daarmee aan alles een einde te maken. Maar zij denken er niet aan wat het gevolg van hun handelen is als hun opvatting verkeerd is.

Wat zij weggooien is alleen de buitenkant, niet echter het leven zelf. Dat gaat voor hen gewoon weer door, want dat is niet te vernietigen, noch op aarde, noch in het hiernamaals. Het is in de ware zin van het woord onvergankelijk, dus van eeuwigheidsduur. Een einde daarvan is onmogelijk omdat de Schepper Zelf dat wezen uit Zich heeft voortgebracht, en alles wat goddelijk is in zijn oersubstantie - kan onmogelijk ooit vergaan.

En zo heeft de Schepper in Zijn Wijsheid ook bepaald dat er voor het wezen geen beperking is gesteld, om de volmaakte staat te bereiken. Dat het wezen bezig kan zijn steeds hoger te komen en dus voortdurend werken en geven alsook ontvangen kan, zonder ooit uitgeput te raken of van de eeuwige GODHEID het uiterste gevergd te hebben. De mens op aarde kan zich het begrip „eeuwigheid“ heel moeilijk voorstellen, zoals hem ook de onvergankelijkheid niet helemaal kan worden duidelijk gemaakt - want op de aarde is er niets wat onvergankelijk zou zijn. En de onvergankelijkheid van de ziel kan hem ook niet bewezen worden, maar moet door hem geloofd worden.

Het tijdsbesef eeuwigheid is eveneens niet met het menselijke verstand te analyseren, want de poging daartoe kan onmogelijk tot een resultaat leiden als er niets aards is waar de mensen het mee kunnen vergelijken. Er wordt door de mens alleen dan iets als waarheid aangenomen als het door bewijzen gestaafd kan worden, en zodoende blijft ook hier weer alleen het geloof. De mens moet geloven wat hem niet bewezen kan worden, en hij moet daarom de onvergankelijkheid van het wezen tot in alle eeuwigheid vooropstellen bij al het overige denken.

Amen