• Volver

Peligro de volverse tibio.... Regresión.... Lucha extrema del alma....

Es un largo camino hacia la perfección. Si el alma se ha afirmado en la resistencia contra el poder que se esfuerza por su caída y ha reconocido su origen en Dios, entonces permanece en el cuidado constante de sus amigos espirituales que están a su lado para ayudarla, pero su esfuerzo por la perfección debe encontrar la fuerza motriz dentro de sí mismo, su voluntad debe permanecer activa, por así decirlo, ininterrumpidamente para lograr la perfección. Toda desviación del camino correcto, toda inercia y negligencia debe ser compensada con redoblada devoción y el trabajo sobre sí mismo y no puede ser sustituida por fuerza o ayudas ajenas. Con su propia voluntad el alma puede lograr todo, sin su propia voluntad nada.... Por eso no debe producirse un estancamiento en el anhelo de alcanzar la altura, porque un estancamiento equivale a una regresión.

Una persona cuya alma ya no se esfuerza por su salvación eterna, ciertamente volverá a dirigirse nuevamente al mundo para tener alguna actividad y restaurar la conexión con la materia en lugar de separarse de ella, que es su verdadera tarea. Y así el peligro de una regresión es siempre mucho mayor que el de un estancamiento, porque este último dura poco tiempo, y luego el ser humano vuelve de nuevo a su trabajo espiritual, o se aleja de ello, que todos deberían estar ansiosos por prevenir. Porque las malas fuerzas que siempre acechan a su alrededor aprovechan inmediatamente la oportunidad para dar un paso atrás y, por su parte incidir en tal alma con todos los medios a su alcance. Y la lucha comienza de nuevo y exige la más plena fuerza de resistencia y disposición para la acción.

Cada alma, por tanto, debe cuidar siempre de no cansarse en su esfuerzo hacia arriba, debe asegurarse de la gracia diva a través de la oración constante todos los días y en toda necesidad y en el peligro de volverse tibio, acudir confiadamente al Padre Que está en los cielos en busca de ayuda. Esto presupone ya la voluntad del hijo terrenal, y tan pronto como la voluntad se activa por medio de la oración, el alma se mantiene en constante trabajo sobre sí misma, y se elimina el peligro de una regresión.

Su lucha ya ha durado tiempos impensablemente largos, y si al alma también se le exige mucho en la vida terrenal, precisamente ahora debe luchar incansablemente para pasar la última prueba y poder salir de su estado de compulsión y como un libre ser de luz mirar todas las glorias de Dios y encontrar la felicidad eterna en la unificación con el Ser Supremo. Y, por lo tanto, debe deshacerse conscientemente con lo que todavía la conecta con el mundo y la materia, aunque su cuerpo todavía está en la tierra.... pero el alma puede precipitarse hacia el reino de la más alta felicidad, si tan solo deja que su voluntad actué de inmediato y previene o lucha contra cualquier aflojamiento del esfuerzo espiritual....

amén

Gevaar voor de lauwen – Achteruitgang – Laatste worsteling van de ziel

Het is een lange weg tot aan de voltooiing. Als de ziel zich staande houdt in het verzet tegen de macht, die streeft naar haar ondergang, en ze heeft haar uitgaan uit God beseft, dan blijft ze wel in voortdurende bescherming van haar geestelijke vrienden, die haar tot hulp bereid terzijde staan. Maar voor haar streven naar volmaaktheid moet ze de drijfveer in zichzelf vinden. Haar wil moet als het ware ononderbroken werkzaam blijven om tot volmaaktheid te komen. Elk afwijken van de juiste weg, elke traagheid en achteloosheid moet door verdubbelde overgave en arbeid aan zichzelf gecompenseerd worden en dit kan niet vervangen worden door andermans kracht of hulp.

Met de eigen wil bereikt de ziel alles, zonder haar wil niets. Daarom mag er ook geen stilstand in het verlangen om de hoogte te bereiken optreden. Want een stilstand betekent hetzelfde als een teruggang. Een mens, wiens ziel niet meer voor het eeuwige heil werkzaam is, zal zich met zekerheid weer naar de wereld toewenden om juist één of andere bezigheid te hebben en de verbinding met de materie weer tot stand te brengen, in plaats van zich van haar te scheiden, wat zijn eigenlijke opdracht is.

En dus is het gevaar van een teruggang steeds veel groter dan de stilstand, want dat laatste duurt slechts een korte tijd en dan wijdt de mens zich opnieuw aan zijn geestelijke arbeid. Of hij verwijdert zich ervan, waar een ieder er angstvallig zijn best voor zou moeten doen om dat de voorkomen. Want van de gelegenheid van een achteruitgang maken de steeds in een hinderlaag liggende slechte krachten onmiddellijk gebruik en werken van hun kant met alle hun ter beschikking staande middelen op zo’n ziel in. En de strijd begint opnieuw en vereist het volle weerstandsvermogen en de inzetbereidheid.

Elke ziel moet er daarom steeds alleen voor zorgen dat ze niet moe wordt in haar streven naar boven. Ze moet zich door voortdurend gebed dagelijks van de goddelijke genade verzekeren en zich vol vertrouwen in elke nood en in het gevaar van lauwheid tot de Vader in de hemel om hulp wenden. Dit vereist al de wil van het mensenkind. En zodra de wil juist door het gebed werkzaam wordt, blijft de ziel voortdurend aan zichzelf werken en het gevaar van een achteruitgang is uit de weg geruimd.

Ondenkbaar lange tijden heeft haar strijd al geduurd en er worden ook tijdens het aardse leven grote eisen aan de ziel gesteld. Dus de ziel moet juist nu toch onvermoeibaar worstelen om te slagen voor de laatste proef en haar gedwongen toestand te kunnen verlaten en als een vrij, licht wezen alle heerlijkheden van God te aanschouwen en in de vereniging met het hoogste Wezen een eeuwig geluk te vinden. En ze moet daarom bewust breken met dat, wat haar nog met de wereld en de materie verbindt, hoewel haar lichaam nog op aarde verblijft. Maar de ziel kan vooruitsnellen in het gebied van de hoogste zaligheid, wanneer ze alleen ook nog haar wil werkzaam laat worden en elk verslappen van het geestelijke streven verhindert of daartegen vecht.

Amen