• Volver

El camino del alma antes de su existencia en la Tierra. La enseñanza sobre las reencarnaciones

(Continuación de B.D. 0786)

Imaginaos la Grandeza y la Omnipotencia de Dios, porque sólo entonces podréis percibir el Amor inconmensurable que os abarca, a vosotros, los niños de la Tierra... y podréis percibir que cada ser vivo con lo pequeño que fuera se encuentra en continua custodia del Padre celestial, pues nunca perecerá, porque el Amor de Dios tiene incontables medios y caminos para llevar también al ser más indigno –que conscientemente se opone a la Voluntad de Dios– al camino de la ciencia del bien y del mal, aunque fuera después de tiempos indecibles.

Cada vez de nuevo al ser están atribuidas envolturas nuevas; y por las muchas dificultades a las que estas están expuestas, su evolución es cada vez una nueva ocasión para la maduración. Alcanzar en la vida terrenal una madurez espiritual lo más elevada posible es muy ventajoso para el alma. A pesar de que la lucha en esta vida terrenal en sí es pesada y requiere mucho esfuerzo, perseverancia y trabajo, precisamente en esta vida terrenal el ser dispone de una inmensidad de ventajas que facilitan una maduración del alma en relativamente poco tiempo. Pero donde la voluntad del hombre se opone bruscamente a las ventajas que le están ofrecidas, allí un perfeccionamiento está en duda... frecuentemente hay que registrar más bien un retroceso...

Pero el Amor del Padre siempre cuida de guiar al ser hacia su destino final, por lo que también en el Más Allá al alma está dada la oportunidad de trabajar en su propia perfección y elevarse al estado que tiene como resultado una separación de toda materia.

Sólo que en el Más Allá se trata de una empresa mucho más difícil - en un mundo en que todo lo “palpable” sólo existe en la imaginación del ser, donde el alma todavía está implicada en toda clase de apetitos y deseos y está expuesta a toda esa clase de acosos, sin poder liberarse de ellos por su propio esfuerzo... donde todas las ansias que en la vida terrenal habían llevado a la satisfacción de los deseos terrenales, ahora llegan a ser un tormento, porque ya no tienen realización... Y este tormento mantendrá al alma en un estado angustioso hasta que ella se aparte conscientemente de estas ansias y alimente el deseo de gozo puramente espiritual.

En seguida los seres espirituales perfectos que actúan en el amor corresponden a tal deseo, pues hacen todo lo posible para liberar un alma desgraciada de su estado. Esta ayuda al alma le está concedida instantáneamente, sólo que su voluntad debe haber entrado en actividad propia, y debe apartarse de todo aquello que todavía la ata con la Tierra y las tendencias mundanas.

Para los hombres la cuestión dónde y cómo se realiza esta remodelación de los seres, siempre ha sido objeto de controversia referente la “reencarnación” en la Tierra. Basta con que sepáis que, por supuesto, se están pasando tiempos infinitos, e incontables envolturas de formas más diversas han envuelto vuestra alma... que por la Voluntad de Dios todos estos seres vivos tomaron paradero en, sobre y en cima de la Tierra, pero siempre en relación más íntima con ella - dado que la Tierra existe precisamente para el objetivo de la maduración... que también el último estado como hombre sólo puede ser llevado a la práctica en la misma Tierra... y que el alma, al dejar el cuerpo terrenal atrás, ahora se pasa a un Reino totalmente independiente - sin que importe el estado de madurez que el alma haya alcanzado en la Tierra.

Para el desarrollo ulterior del alma, también fuera de esta Tierra, existen las oportunidades más inimaginables. Una vez que haya abandonado su envoltura terrenal, y su migración durante miles de años por la Tierra no le ha traído la óptima madurez, entonces en el Más Allá comienza una lucha indeciblemente más pesada de lo que habría sido durante su vida terrenal.

Ahí, con una reencarnación en la Tierra, pasaría algo parecido como a un padre ante su niño menor de edad que se niega a obedecerle... si siempre de nuevo practica indulgencia, en vez de darle una enseñanza severa que hace que el niño se entere de lo erróneo de su actuación.

Interrupción.

PUT DUŠE PRIJE NJENOG ZEMALJSKOG POSTOJANJA... UČENJE O REINKARNACIJI....

Predočite sebi Božju veličinu i svemoć, i vi ćete tek onda moći shvatiti neizmjernu Ljubav koja obujmljuje vas zemaljsku djecu, da svako još tako sićušno živo biće stoji u stalnoj zaštiti nebeskog Oca i nikada ne može biti uništeno, jer Božja Ljubav ima sredstva i načine, kako bi sva najnedostojnija.... Božjoj volji svjesno suprotstavljena bića, ipak još dovela na put spoznaje, iako često nakon neizrecivo dugo vremena. Uvijek se iznova biću dodjeljuju nove čahure (omotači), i uvijek iznova je razvoj ovoga, kroz toliko mnogo otpora, nova prilika za sazrijevanje. Postizanje što više moguće duhovne zrelosti u zemaljskom životu, za dušu je međutim izuzetno korisno (isplativo), budući je borba u zemaljskom životu sama po sebi prilično teška i zahtjeva veliko nadilaženje, ustrajnost i rad, ali s druge strane su upravo u zemaljskom životu biću ponuđene preobilne olakšice, koje već u relativno kratkom vremenu omogućavaju sazrijevanje. Gdje je međutim volja čovjeka u snažnom otporu prema njemu ponuđenim olakšanjima, tamo je i usavršavanje dovedeno u pitanje, pa je čak često radije zabilježeno nazadovanje.... Dakle, Ljubav Oca na nebu uvijek i uvijek skrbi za to, da biće dovede njegovom konačnom odredištu, i zaista će sada i u onostranom duši biti dana prilika da radi na svojemu usavršavanju, i podigne se u stanje koje ima za posljedicu odvezivanje od sve materije. To je daleko teže početi u svijetu, gdje sve opipljivo stoji tek u predstavi (mašti) bića, gdje je duša takoreći još upletena u svu gramzivost i svjetovne požude, gdje je ona izložena svim napastima takve vrste, i sama se vlastitom snagom ne može osloboditi, gdje sve čežnje, koje su u zemaljskom životu pomagale (doprinosile) ispunjenju zemaljskih želja, sada postaju mučenje, jer one više ne mogu biti zadovoljene, i duši pripravljaju ovo bolno stanje tako dugo dok se ona svjesno ne odvrati od toga, i osjeti žudnju prema čisto duhovnom užitku. Jednoj takvoj želji će smjesta biti odgovoreno kroz u Ljubavi aktivna savršena duhovna bića, koja sve ulažu u to da jednu nesretnu dušu oslobode njenog stanja. Pomoć će duši biti odmah dodijeljena, samo njena volja mora sama postati aktivna, i odvratiti se od onoga što ju još povezuje sa Zemljom i svjetovnim žudnjama. Gdje i kako se odvija ovo preoblikovanje bića, ljudima je još uvijek povod za sporno pitanje, koje se tiče reinkarnacije (ponovnog utjelovljenja) na Zemlji. Tako je vama dovoljno znati da su dakle prošla beskrajna vremena, i bezbojni omotači su omotavali vašu dušu u najrazličitijim uređenjima (uobličenjima).... da sva ova živa bića Božjom voljom imaju prebivalište u, na i iznad Zemlje, ali uvijek stoje u najužoj vezisa postojećom Zemljom, upravo u svrhu sazrijevanja.... da posljednji stadij kao čovjek, također samo na Zemlji može biti proživljen.... da međutim, ostavljanjem zemaljskog tijela, duša odsada prelazi u kraljevstvo sasvim neovisno od Zemlje, bez obzira koje je stanje zrelosti duša postigla na Zemlji. Za njezin daljnji razvoj postoje također najnezamislivije prilike izvan ove Zemlje, i ako je duša jednom napustila svoju zemaljsku čahuru, a njezin boravak na Zemlji koji je trajao tisućljećima joj nije donio konačnu zrelost, onda je u onostranom postavljena u tako neizrecivo tešku borbu, koja daleko nadilazi onu u zemaljskom životu, i reinkarnacija na Zemlji bi bila otprilike isto kao da je otac naspram maloljetnog djeteta koje mu odbija poslušnost, uvijek i uvijek iznova popustljiv, umjesto da ga da u strogu školu, koja mu omogućava prepoznati njegove pogrešne postupke.... (Prekid)

AMEN