• Volver

Falta de autoconocimiento.... Amor propio.... Terquedad

Presta atención a las palabras que te llegan hoy: el estado más amargo de la vida es preparado por los hombres mismos que se encuentran en una autodestrucción perpetua y que no suplican la gracia de Dios, a través de la cual se liberarían de la presión que les agobia. Estas personas siempre ven su propia situación tan deplorable y se pierden cada vez más en sentimientos sombríos y, en última instancia, todo su ser es solo uno que es infinitamente amargo, y eso sin razón real.

Su amor propio se ha desarrollado demasiado fuerte para poder superarse, y ven mucho más la plenitud de la vida en la suerte de otras personas, por lo que una evaluación justa siempre sigue siendo algo extraño a esas personas. Rechazan todos los motivos y tienen una vida mucho más difícil debido a su propia terquedad, porque la buena voluntad les haría la vida mucho más fácil de dominar.

La vida misma es tan instructiva y da muchos indicios, si se aprovecha adecuadamente si uno se refugia en toda depresión emocional para obrar en amor. Entonces se crea el equilibrio, por así decirlo, y el corazón se vuelve feliz.... Y cuando la persona misma se deja a un lado, todo lo que es difícil se desvanece de la persona por si solo y encuentra la plenitud de la vida en el obrar para los demás. El propósito de la vida sigue siendo la maduración espiritual de uno mismo, una renuncia a la satisfacción de los propios deseos y un servicio voluntario constante.

Cuanto más se pueda subordinarse una persona, más libre será su estado mental, y cuanto más practique superarse a sí misma, más fuerte será su voluntad, y este trabajo sobre sí mismo produce en refinamiento de todo el ser, entonces sólo tendrá en cuenta el bienestar del semejante y se elimina el estado doloroso que atormenta a la persona.... Y esto se logra con la voluntad de actuar.... Es significativamente más fácil vencer al mundo que a sí mismo....

El hombre no quiere admitir de ser el causador de su condición, siempre busca la causa en otra parte que no sea él mismo, y ese es su error.... Donde hay falta de autoconocimiento, la ayuda es difícil de traer.... porque, ¿Dónde debería entonces aplicarse la palanca?.... Aquel que solo quiere criticar a los demás, pero nunca contra sí mismo, difícilmente reconocerá el mal básico, solo se sentirá lamentable y no tendrá la voluntad de terminar su condición, que lo oprime tanto.

Y así, sólo hay una cosa que tenga un efecto en esa mente.... Llamar la atención sobre ella con todo amor sobre su actitud equivocada hacia la vida, que la persona debe dominar por sí misma y no dejarse dominar por ella, lo cual es siempre el caso cuando sufre la presión de su estado de ánimo y no puede encontrar una salida. Donde hay voluntad, también hay obra, y solo esto libera al hombre de todo mal....

Amén

NEDOSTATAK SAMOSPOZNAJE.... SAMOLJUBLJE.... TVRDOGLAVOST....

Obrati pažnju na riječi koje ti pritječu: najgorče stanje života priređuju si sami ljudi koji se nalaze u neprestanom unutarnjem neskladu i ne izmole da im u pomoć pritekne Božja Milost kroz koju bi bili oslobođeni pritiska koji ih opterećuje. Ti ljudi svoje vlastito stanje uvijek smatraju nesretnim i sve više bivaju (od)nošeni mutnim osjećajima i njihovo cijelo postojanje na kraju je još samo bezgranično ogorčenje, i to bez pravog povoda.

Samoljublje je kod tih ljudi previše razvijeno što čini da oni ne mogu prevazići sebe i u sudbini drugih ljudi nalaze daleko više smisla, tako da ispravna prosudba tim ljudima uvijek ostaje nešto strano. Oni odbijaju sve razumne argumente i time imaju daleko teži život radi vlastite tvrdoglavosti, inače bi dobra volja učinila da se puno lakše nose sa životom.

Sam život je tako poučan (pun prilika za učenje) i daje višestruku osnovicu samo ako je ispravno korišten i ako se u svim duševnim pritiscima utočište nalazi u Ljubavnom djelovanju. Tada je na izvjestan način došlo do uspostavljanja ravnoteže i srce postaje radosno..... I ako osoba samu sebe zanemari, od nje otpada sve teško, i ona ispunjenje života nalazi u djelovanju za druge. Svrha života ipak je uvijek samo sazrijevanje njezinog sebstva, odricanje od ispunjenja vlastitih želja i neprestano dobrovoljno služenje.

Što više se čovjek može podrediti toliko će slobodnije postati njegovo duhovno stanje i što češće se vježba u samo-nadvladavanju toliko jača će biti njegova volja i taj rad na samom sebi donosi oplemenjivanje čitavog bića, uvijek će biti uzeta u obzir samo dobrobit bližnjega i stanje boli koje muči čovjeka biti će otklonjeno..... A to postiže volja za djelovanjem..... Daleko je lakše pobijediti svijet nego samog sebe.....

Čovjek ne želi priznati da je on sam uzročnik svog stanja, uvijek uzroke traži svugdje drugdje radije nego kod sebe samoga i to je njegova greška..... Gdje nedostaje samospoznaje teško je pružiti pomoć..... jer gdje onda početi..... Tko želi biti kritičan samo prema drugima ali nikad prema sebi taj teško da će prepoznati temeljno zlo, on će sam sebe uvijek smatrati samo žaljenja vrijednim i neće namaći volje da stvori svršetak svoga stanja koje ga još tlači.

Tako da samo jedna stvar ima pravi učinak na takvo duševno stanje..... U svoj Ljubavi skrenuti mu pažnju na krivi stav prema životu s kojim se čovjek sam treba nositi što je pak svaki put slučaj kad pati pod pritiskom svog raspoloženja i ne nalazi izlaza. Gdje postoji volja tu je i djelovanje a tek ono oslobađa čovjeka od svakog zla.....

AMEN