• Volver

El camino de la vida de los seres - Formas exteriores cambiadas

Toda la materia es vida en sí, aunque se manifieste de las más variadas maneras. Todo lo que anima una forma ha de tener la posibilidad de continuar en otra. La forma siguiente ha de ser apta para facilitar al ser hospedado en ella algo que la forma anterior no le pudo proporcionar. De modo que la estructura de una nueva forma nunca se parecerá a la anterior, sino que siempre habrá una diferencia notable, porque precisamente esta diferencia permite que la vida en sí, la sustancia espiritual, pueda desarrollarse. Sin estar en una forma exterior, la sustancia espiritual continúa en las mismas condiciones, en tanto que dentro de una forma puede entrar en cierta actividad para desarrollarse y madurar. Así se explica el continuo cambio de la forma exterior. Continuamente tiene que producirse nueva vida, para que a los seres puedan asignárseles continuamente nuevas actividades. La continuación en la misma forma, originaría, por supuesto, una evolución con determinada orientación, pero nunca permitiría el proceso de maduración necesaria para la encarnación como hombre. Por ello, todas las creaciones del universo fueron establecidas con el propósito de llegar al hombre, para que el alma que vive en él la última de todas sus encarnaciones, tenga un máximo de posibilidades para madurar.

Si antes el alma del hombre tuvo que ir por un camino impuesto con el fin de que adquiriera todas las cualidades necesarias para su estancia en la Tierra, claramente se ve que ninguna de sus criaturas puede ser una obra arbitraria del Creador. El hecho que hasta los seres más minúsculos hayan contribuido a la constitución del hombre a lo largo del tiempo, muestra la gran importancia de los mismos; y este hecho testimonia que la divina Providencia se manifiesta hasta en la más ínfima de las criaturas, cuidando siempre que todo lo espiritual se acerque a Ella. En cierto sentido, la divina Providencia siempre toma bajo su custodia todo lo espiritual y lo prepara de la manera más conveniente para que pueda luego recorrer el camino en la Tierra, independiente del todo y según su propia voluntad.

Considerad todo lo que se presenta ante vuestros ojos como un estadio preliminar de las almas, una etapa necesaria para su futura encarnación en la Tierra. Sed conscientes del proceso tan enormemente dilatado de vuestro desarrollo, proceso que finalmente permitió que vuestras almas pudieran animar la última y mayor creación de Dios: el hombre. Aprovechad ahora en la Tierra, con toda vuestra libre voluntad, la fase final de vuestra vida de prueba. Aprovechaos de ella de forma que ese inmensamente largo camino de desarrollo debido a la inmensamente larga época de apostasía, sea debidamente respetado, para que podáis alcanzar el objetivo final: vuestra vuelta al Padre celestial. Entonces el sabio concepto divino de la Creación habrá llegado a su realización. Y, conducido tan sabiamente, el espíritu que se apartó de Él habrá vuelto a la Luz.

Amén.

Levensweg van het wezen – Veranderde uiterlijke vorm

De noodzaak van het leven is veroorzaakt door de altijddurende mate van evenwicht. Elke materie is in zichzelf leven, zich alleen maar verschillend uitend; dat wat de vorm tot leven brengt, moet wederom de mogelijkheid hebben in een andere vorm verder te gaan. De volgende vorm moet voor het wezen in zich steeds dat kunnen vervangen of geven wat de vorige vorm hem onthouden heeft. Dus zal geen uiterlijke vorm in haar natuur op de voorafgaande lijken, maar steeds is een merkbare verandering vast te stellen, want alleen maar op deze manier is het leven op zich, de geestelijke substantie, in staat zich verder te ontwikkelen. Doch zonder de uiterlijke vorm is haar toestand gelijkblijvend. Het einddoel, de ontwikkeling naar de hoogte, begint echter pas wanneer het wezen in de vorm tot werkzaamheid komt. En zo is de eeuwigdurende verandering van de uiterlijke vorm te verklaren.

Er moet onophoudelijk nieuw leven voortgebracht worden opdat het wezen voortdurend een steeds andere werkzaamheid toegewezen kan worden, want steeds in dezelfde vorm blijven, zou alleen maar een ontwikkeling in een bepaalde richting tot stand brengen, maar niet de toestand van rijpheid die voor de belichaming als mens noodzakelijk is. Zo zijn alle scheppingen in het heelal tenslotte voor de uiteindelijke ontwikkeling van de mens ontstaan, opdat de in hem wonende ziel van tevoren zo alle mogelijkheid geboden wordt de rijpheid voor de belichaming als mens te verkrijgen.

Wanneer nu de ziel van de mens eerst een bepaalde weg moet gaan om zich alle vaardigheden voor het bestaan op aarde eigen te maken, dan blijkt daaruit dat een schepsel niet willekeurig op Gods aarde bestaat en dat zelfs de kleinste creaturen de geestelijke natuur van de mensen voorheen een dienst bewezen hebben. Daaruit blijkt hoe belangrijk die oneindig kleine levende wezens zijn en hoe de wijze voorzienigheid van God zich in het kleinste creatuur uit, dat ze steeds maar als doel heeft al het geestelijke dichter naar Zich toe te leiden. Ze neemt bij wijze van spreken al het geestelijke onder haar hoede en bereidt het zo voor dat het dan zelfstandig en gewillig de weg over de aarde kan gaan en het de volle toenadering tot de Vadergeest mogelijk maakt als het door eigen wil binnen de goddelijke orde werkzaam is. Eerst doorloopt de mens ongelofelijk veel fases en de goddelijke schepping blijft tegelijkertijd bewoond door ontelbare wezens in allerlei belichamingen en alleen maar de aanhoudende wisseling, het onophoudelijk ontstaan en vergaan, leven en sterven in de natuur, kan een voortdurende ontwikkeling omhoog, een rijper worden van de ziel, waarborgen, maar nooit een verblijf in steeds dezelfde vorm.

Wat jullie daarom voor ogen komt, beschouw dat steeds als voorstadium van de zielen die zich nog net als jullie op aarde moeten belichamen en herken daaraan hoe eindeloos lang reeds jullie weg was voordat jullie de laatste en grootste schepping van God, de mens, tot leven wekken. Bedenk dat jullie nu heel jullie wil alleen maar daarvoor moeten gebruiken om de laatste tijd van beproeving op aarde zo te benutten dat de ontwikkelingsgang van voorheen, de eindeloos lange tijd sinds het losmaken van God, volledig waardig gemaakt, en het laatste doel, de toenadering tot de hemelse Vader, bereikt zal worden. Dan heeft alle scheppingswijsheid van de Vader haar doel vervuld en de geest uit Hem teruggevoerd naar het eeuwige licht.

Amen