• Volver

Individualidad del alma....

Deseo darles una vez más una explicación para que haya completa claridad en ustedes: No pueden negar la individualidad de lo espiritual a lo que dí vida, es decir, que establecí como un ser externo a Mí.... Era un ser creado a Mi imagen; fué colocado en el infinito como completamente aislado de Mí; era consciente de sí, por lo que también se reconocía a sí mismo como un ser pensante con libre albedrío.... Era una miniatura de Mí mismo, pero tan diminuta en comparación con Mi plenitud original, que ciertamente se puede hablar de una "chispita" del mar de fuego de Mi fuerza de amor.... Y, sin embargo, era una individualidad que podía determinarse a sí misma, solo que estaba constantemente conectada a Mí a través de la afluencia de la fuerza del amor, que, sin embargo, no obstaculizaba al ser mismo de ninguna manera.... Era libre y estaba lleno de luz y fuerza.... Era una criatura divina que había surgido de Mí en suprema perfección, por lo que tampoco experimentó limitación alguna por Mi parte. Toda limitación o restricción de su luz y fuerza se la había creado ella misma, porque era capaz de determinarse y decidir libremente.... Y lo mismo se aplica a todos los seres espirituales que ese espíritu creado por primera vez llamó a la existencia utilizando Mi fuerza a través de su voluntad.... Se encontraban igualmente en la más alta perfección, y cada ser era consciente de sí mismo y, por tanto, un individuo capaz de trabajar en el reino espiritual de forma aislada y con total independencia de su propia voluntad. Así, ningún ser estaba atado obligatoriamente a Mí y a Mi Ser, cada ser se movía libremente y aislado en medio de las creaciones espirituales y era inconmensurablemente dichoso. Así que ahora cuando se habla de una "caída de los espíritus".... de los espíritus originales que se hunden en el abismo, esto debe entenderse como que los seres se negaron a recibir Mi iluminación de amor, que rechazaron el flujo de la fuerza del amor que constantemente emanaba de Mí e inundaba todo con luz y fuerza.... Ya no aceptaron Mi espíritu de amor, se separaron de Mí por su propia voluntad, pero nunca pudieron dejar de existir porque eran fuerza emanada de Mí y eso seguirán siendo por toda la eternidad. Cada espíritu original caído era un ser propio, una "individualidad".... Y seguirá siendo eso por toda la eternidad.... Se alejó de la Luz Eterna, de la Fuente Original de la Fuerza, y por lo tanto quedó desprovisto de toda luz y fuerza.... Pero ese espíritu original siguió siendo el ser que una vez tomó su origen de Mí en la más alta perfección. Y aunque también tenga lugar el proceso infinitamente largo del retorno de esta sustancia espiritual a Mí, donde ese ser está disuelto en sus partículas y tiene que pasar de esta forma por todas las creaciones.... todas estas partículas se reúnen de nuevo y en largos e interminables períodos de tiempo forman de nuevo el ser consciente del yo.... el espíritu original caído.... para que poco antes de su perfeccionamiento como alma del hombre pueda volver a decidir libremente si quiere volver al reino de los espíritus bienaventurados o de nuevo demorar interminablemente su regreso a traves de su propia resistencia.... Pero el ser consciente del yo.... el ser humano.... contiene como alma ese espíritu una vez exteriorizado por Mí, que siempre y para siempre será y permanecerá el mismo individuo que una vez tomó su origen de Mí.... Era perfecto, y eligió la profundidad en el libre albedrío, pero no dejó de existir, no se rompió, es y permanece eternamente el ser consciente del yo, con la excepción del camino de retorno a través de la creación, donde se le quita la conciencia del yo, donde está disuelto y anda por el camino de desarrollo ascendente en el estado de compulsión.... Y si el ser también tiene que recorrer el camino a través de las creaciones de la tierra varias veces.... seguirá siendo siempre el mismo ser consciente de sí mismo que una vez se apartó de Mí, que resistió a Mi fuerza de amor y así llevó a cabo voluntariamente la separación de Mí, pero que nunca puede volver a producirse porque todo lo que surge de Mí está indisolublemente unido a Mí. Por lo tanto, la "caída de los espíritus" debe entenderse también literalmente.... Lo que Yo había emanado como seres conscientes del yo cayó porque no lo obstaculicé, porque podía determinarse a sí mismo en el libre albedrío. Y este ser espiritual tiene que volver a Mí en suprema perfección si quiere unirse a Mí para ser ahora también eternamente incomparablemente dichoso.... Porque tan pronto como puedo impregnarlo de nuevo con Mi amor, también ha vuelto a su estado original. Sin embargo, siempre es también consciente de sí mismo.... está íntimamente fusionado conmigo y, sin embargo, es un ser libre que, no obstante, ha entrado completamente en Mi voluntad y, por tanto, también puede crear y trabajar Conmigo y es inconmensurablemente dichoso....

Amén

DUŠINA OSOBNOST....

Poradi potpune jasnoće Ja vam želim dati daljnje objašnjenje: Duhovnom biću koje Sam doveo u život, to jest, kojeg Sam prikazao u vanjskom obliku izvan Mene Samoga kao nešto duhovno očigledno i opipljivo, ne može se zanijekati osobnost. Ovo biće je bilo stvoreno na Moju sliku; ono je od strane Mene bilo prikazano u vanjskom obliku izvan Mene Samog u beskraj kao sasvim odvojeno; ono je bilo samo-svjesno i prema tome je također sebe prepoznavalo kao misaono biće sa slobodnom voljom.... Ono je bilo umanjena slika Mene Osobno, ali toliko malena poredbeno sa Mojom temeljnom puninom da čovjek može doista govoriti o ‘sićušnoj iskrici’ iz vatrenog mora Moje snage Ljubavi. A ipak ono je bilo jedna osobnost sa vlastitim odlučivanjem, osim što je kroz upliv snage Ljubavi ono bilo neprestano u kontaktu sa Mnom, ali to biće nije ometalo na nijedan način. Ono je bilo slobodno i puno svjetla i snage.... Ono je bilo Božansko stvorenje koje je proizašlo iz Mene u najvišem savršenstvu i s Moje strane nije doživljavalo nikakvu vrstu ograničenja. Svako ograničenje ili sputavanje njegova svjetla i snage je bilo prouzročeno od strane njega samoga budući je bilo slobodno donijeti njegove vlastite odabire. A isto također važi za sva duhovna bića koja je prvo-stvoreni duh doveo u život kroz njegovu volju sa korištenjem Moje snage. Oni su također bili najviše savršeni, svako biće je bilo svjesno sebe is toga jedna osobnost koja je bila sposobna biti odvojena i potpuno nezavisno aktivna u duhovnom kraljevstvu u slobodnoj volji. Otud ni jedno biće nije bilo vezano za Mene i Moje karakteristike putem sile, svako biće se kretalo slobodno i odvojeno unutar duhovnih tvorevina i bilo je nezamislivo sretno. Ako se prema tome govori o ‘padu duhova’.... silasku prvobitnih duhova u bezdan, to treba tako biti shvaćeno da su bića odbila primiti Moje osvjetljenje Ljubavi, da su ona odbacila pritjecanje Moje snage Ljubavi, koja se bezprestano izljevala iz Mene i prožimala sve sa svjetlom i snagom.... Oni više nisu prihvatili Mojeg Duha, Moju Ljubav, oni su sebe razdvojili od Mene hotimično ali ne bi nikada bili sposobni iznova prestati postojati budući su bili i ostati će zauvijek Moja isijana snaga Ljubavi. Svaki pali prvobitni duh je bio samostalno biće, jedna ‘osobnost’.... i ostati će to za cijelu vječnost.... Ono je stremilo udaljiti se od Vječnog Svjetla, od Prvobitnog Izvora, i prema tome lišilo sebe sveg svjetla i snage....

Ali prvobitni duh je ostao biće koje je jednom proizašlo iz Mene u najvišem savršenstvu. Čak ako je proces vođenja duhovnog bića nazad k Meni beskonačno dug, gdje je ovo biće razloženo i njegove sićušne čestice moraju proći kroz cijelo stvaranje.... sve ove čestice se iznova sakupe i, nakon beskrajno dugih perioda vremena, formiraju iznova samo-svjesno biće.... palog prvobitnog duha.... tako da kratko prije njegova savršenstva kao duša ljudskog bića on može iznova donijeti odluku da li se želi vratiti u oblast blaženih duhova ili će on opet beskrajno produžiti njegov povratak kao rezultat njegovog vlastitog protivljenja.... Međutim, samo-svjesno biće.... ljudsko biće.... udomaćuje kao dušu duha kojeg Sam jednom prikazao u vanjskom obliku izvan Mene Samoga, koji će uvijek i zauvijek ostati ista osobnost koja je jednom proizašla iz Mene.... On je bio savršen i odabrao je bezdan njegovom vlastitom slobodnom voljom ali nije prestao postojati, on nije postao rascjepkan, on jeste i zauvijek ostaje samo-svjesno biće, sa iznimkom staze povratka kroz tvorevine kada je njegova samo-svjesnost oduzeta, kada je on razložen i u stanju prisile se zapućuje stazom višeg razvoja.... I čak ako biće treba putovati stazu kroz tvorevine više nego jednom.... ono će uvijek ostati isto samo-svjesno biće koje se jednom odvratilo od Mene, koje je odbacilo snagu Moje Ljubavi i time hotimično sebe razdvojilo od Mene unatoč činjenice da se ovo nikada ne može dogoditi budući će sve što proizađe iz Mene biti nerazdvojivo povezano sa Mnom. Stoga se ‘otpadništvo duhova’ također treba shvatiti doslovno.... Samo-svjesno biće kojeg Sam jednom isijao je palo budući ga Ja nisam zaustavio i budući je bilo sposobno odrediti njegovu vlastitu sudbinu u slobodnoj volji. I ovo duhovno biće se mora Meni iznova vratiti u najvišem savršenstvu ako se želi sjediniti sa Mnom kako bi bilo neuporedivo sretno zauvijek.... Jer čim ga Ja mogu prožeti iznova sa Mojom Ljubavlju ono će također povratiti svoje prvobitno stanje. Međutim ono uvijek ostaje svjesno sebe samoga.... ono je s Ljubavlju ujedinjeno sa Mnom a ipak slobodno biće koje je unatoč tome u potpunosti ušlo u Moju volju i prema tome može stvarati i raditi sa Mnom u nezamislivoj sreći.

AMEN