• Volver

Gran separación de Dios. El fin

El hecho que los hombres se hayan apartado tanto de Mí es un indicio del tiempo, porque así ellos mismos tiran el final hacia sí, pues la vida terrenal ya no cumple con su finalidad - la finalidad que los hombres busquen y encuentren la unión conmigo... Pues únicamente para esta finalidad les está dada la existencia en la Tierra: para que den el último paso del regreso a Mí... para eliminar la distancia que en aquellos tiempos ellos mismos habían provocado tras su caída - su apostasía de Mí.

Ahora, con la vida terrenal, les está dada la última oportunidad para que reconozcan su error - el error que había provocado su caída a una distancia abismal de Mí... Pero por mi Amor y mi Gracia esta distancia ya ha disminuido tras la migración36 por las obras de creación, de modo que los hombres ahora ya han llegado a tiempo al estado para emprender su regreso a Mí. Pero este debe realizarse a base de una voluntad absolutamente libre, y precisamente por eso a lo que en aquel entonces había caído está regalado el corto tiempo de vida en la Tierra - un lapso que es absolutamente suficiente para lograr la meta final: la unión conmigo... Pero los hombres no se acuerdan de la finalidad de su vida en la Tierra porque miran todo con ojos mundanamente influenciados, de modo que no disminuyen la distancia de Mí sino aun la aumentan porque íntimamente no alimentan amor... un hecho que siempre resulta en una gran distancia de Mí...

Por eso ha llegado el tiempo en que la Tierra ya no sirve de lugar de formación para el espíritu - cuando la Tierra ha llegado a estar fuera de servicio... cuando ya no hace falta que el hombre se halle en ella porque no se sirve de su permanencia en ella sino equivocadamente - más bien causando que su distancia a Mí aún aumente. Y esto significa un gran peligro para el alma del hombre - el peligro que esta de nuevo tenga que entrar en el cautiverio de la materia, cayendo a profundidades infinitas.

Por eso a vosotros los seres humanos os espera un gran cambio: hacer que el alma madure. De modo que los hombres de la época actual ellos mismos son los que aceleran el fin de la antigua Tierra, porque Yo quiero restablecer el antiguo Orden y hacer que la Tierra vuelva a ser el lugar de formación para el espíritu. Esto, por supuesto, requiere la disolución y nueva formación de la Creación material, de lo que también los hombres mismos forman parte - los que no reconocen el propósito y la finalidad de la vida en la Tierra, y que por eso sólo llevan una vida meramente mundana; pues no se acuerdan de sus almas.

Con todo que Yo aún hiciera que aconteciese antes, nada ya logrará que los hombres cambien - con pocas excepciones que en última hora aún encuentren el camino a Mí, y a los que aún voy a salvar del fracaso. Los hombres no tienen una fe viva en Mí; y una fe muerta no es capaz de despertar las almas a la Vida. Los seres humanos viven sin amor. No les importa la miseria de sus prójimos, sólo sienten un amor propio muy pronunciado - un amor que los empuja hacia el adversario, con lo que la distancia de Mí aumenta cada vez más. Pues únicamente el amor realiza la unión conmigo, mientras la falta de amor da testimonio de una gran distancia de Mí.

Por eso el tiempo que os queda hasta el final es cada vez más corto - si lo creéis o no... Ahí se trata del efecto regular de la falta de amor de los hombres, a la cual, por supuesto, sólo un cambio al amor podría remediar - con lo que en esta Tierra ya no hay que contar...

En la vida terrenal se trata únicamente de la maduración del alma, pero nadie es consciente de este deber que le está encargado, con excepción del pequeño grupo de los Míos por el que no puede ser parado el cambio de esta Tierra... ¡Pero este grupo habitará la nueva Tierra como estirpe del nuevo género humano!

A este grupo de los Míos espera una suerte maravillosa, la que en estos últimos días para todos los hombres debería ser lo más ansiado, pero nadie se lo cree y nadie puede ser obligado a creerlo. Cada vez de nuevo se os llamará la atención pues haré sonar mi Voz hasta que llegue el fin y advertiré a los hombres, de modo que hasta el fin cada hombre aún tendrá la oportunidad de realizar el cambio en sí mismo... anhelar otra meta que solamente el mundo terrenal...

Y bienaventurado será aquel que aprovecha del lapso que queda para cambiar su ser en amor, porque él no tendrá que temer el final... pues formará parte de los Míos a los que mi poderoso Brazo protegerá y salvará.

Amén.

Verre verwijdering van God - Het einde

Dat de mensen zich zo ver van Mij hebben verwijderd is een duidelijk teken van de tijd, want ze halen daardoor zelf het einde naar zich toe omdat het leven op aarde niet meer aan zijn doel beantwoordt, dat de mensen de aaneensluiting met Mij zoeken en vinden. Alleen met dit doel is hun het bestaan op aarde gegeven: de laatste schrede te zetten om naar Mij terug te keren, de verwijdering ongedaan te maken die ze zelf eens tot stand hebben gebracht door hun afval van Mij.

In het leven op aarde wordt hun nu de laatste mogelijkheid gegeven hun ongelijk in te zien dat hen in een onmetelijk grote verwijdering van Mij terecht liet komen. Door mijn liefde en genade is deze verwijdering al zo verminderd door de gang door de werken van de schepping, dat zij nu vlak voor hun terugkeer naar Mij zijn aangekomen, maar deze moet in vrije wil plaatsvinden en daartoe werd het eens gevallene de korte tijd op aarde geschonken, die ook volop voldoende is om het laatste doel - de vereniging met Mij - te bereiken.

Maar de mensen denken niet aan het doel van hun leven op aarde. Ze bezien alles alleen maar met ogen die op de wereld zijn gericht. Ze verminderen hun verwijdering van Mij niet, maar vergroten die nog eerder omdat ze geen liefde in zich hebben en dit steeds grote afstand tot Mij betekent. En daarom is de tijd gekomen waarin de aarde niet meer als scholingsplaats van de geest dienst doet, waarin ze haar doel mist, waarin het onnodig is geworden dat de mens op aarde vertoeft, omdat hij zijn verblijf alleen maar verkeerd gebruikt en er veel meer voor zorgt dat de afstand tot Mij groter wordt. En dat betekent allergrootst gevaar voor de ziel van de mens dat ze weer opnieuw gekluisterd moet worden in de materie, dat ze weer eindeloos diep terugzinkt. En daarom staat u mensen een grote verandering te wachten opdat de aarde weer haar doel kan vervullen: de ziel tot rijpheid te brengen.

De mensen van de tegenwoordige tijd halen dus zelf het einde van de oude aarde naar zich toe, want Ik wil de ordening herstellen en de aarde weer tot een scholingsplaats van de geest laten worden, wat echter een oplossen en opnieuw vormen van de schepping vereist, waartoe ook de mensen zelf behoren die de zin en het doel van het aardse leven niet inzien en alleen maar een uitsluitend aards leven leiden, maar niet aan hun ziel denken. En wat Ik tevoren ook nog laat gebeuren, niets zal meer een verandering van de mensen teweeg brengen, op enkele uitzonderingen na die nog in het laatste uur de weg naar Mij zullen vinden en die Ik ook redden wil van de ondergang.

De mensen hebben geen geloof in Mij dat levend is en een dood geloof is niet in staat de zielen tot leven te wekken. Want de mensen leven zonder liefde. Ze letten niet op de nood van hun medemensen, ze voelen alleen een sterke eigenliefde en deze liefde drijft hen weer in de armen van de tegenstander en zo wordt de verwijdering van Mij steeds groter, omdat alleen de liefde de aaneensluiting met Mij tot stand brengt en omdat liefdeloosheid alleen maar de verwijdering van Mij bewijst. En daarom wordt de tijd steeds korter die u mensen nog van het einde scheidt, of u het gelooft of niet. Het is de wetmatige uitwerking van de liefdeloosheid der mensen, die juist alleen door een verandering tot liefde zou kunnen worden opgeheven, welke echter op deze aarde niet meer te verwachten is.

In het aardse leven gaat het alleen om het rijp worden van de ziel, maar geen mens is zich van deze aan hem gestelde opgave bewust, op de kleine schaar der mijnen na die echter de verandering van deze aarde niet kan tegenhouden maar de nieuwe aarde zal bewonen als stamouders van het nieuwe mensengeslacht. En een uitermate heerlijk lot wacht hen, dat voor de mensen waarlijk het voornaamste zou moeten zijn om naar te streven in deze laatste dagen, dat echter nooit wordt geloofd en dat geen mens gedwongen kan worden te geloven. Maar u zult steeds weer op de hoogte worden gebracht, want tot aan het einde zal Ik mijn stem laten weerklinken en alle mensen aansporen en waarschuwen. En tot aan het einde zal ieder mens nog gelegenheid hebben de verandering bij zichzelf te voltrekken: een ander doel na te streven dan alleen de aardse wereld. En gelukzalig is hij die de korte tijd nog benut, die zijn wezen tot liefde vormt, want hij zal het einde niet hoeven te vrezen omdat hij dan ook tot de mijnen behoort, die mijn sterke arm zal beschermen en redden.

Amen