• Volver

El camino bajo la cruz....

Los hombres deben dirigir la mirada hacia la cruz para andar dirigidamente en el camino terrenal al reto, para dejarse guiar por Aquel que ha derramado Su sangre en la cruz por vuestros pecados. Jesucristo os hace señales desde la cruz, porque solamente bajo la cruz se puede llevar la carga del pecado, aunque Él lo ha eliminado por Su muerte. Solamente bajo Su cruz podéis descargar vuestra carga de culpa.... lo que significa que tenéis que reconocer la obra de salvación y entonces igualmente el salvador en persona en El cual el amor de Dios realizaba la obra de compasión, morir por los hombres y eliminar la culpa del origen. Nadie, que no quiera saber nada de Jesucristo, podrá liberarse de aquella culpa, aquel que no quiere aceptar la encarnación de Dios en Jesús, aquel que no reconoce a Jesucristo como hijo de Dios y salvador del mundo. El hombre tiene que saber y creer que un hombre se dejó golpear en la cruz por un amor exorbitante en Sus semejantes y que el mismo amor eterno se encarnaba en este hombre Jesús.... que entonces el amor murió por los hombres, y este amor fue Dios mismo. El amor eterno.... Dios mismo.... se bajó a la tierra, se habitaba en el hombre Jesús, en el cual habitaba un alma de luz, y ahora el “hombre” Jesús atravesaba un camino de sufrimiento indeciblemente amargo y que terminó con la muerte tormentosa en la cruz. Mientras los hombres no pueden explicarse la encarnación de Dios no podéis creer vivamente en Jesucristo y Su obra de salvación. Pero tiene que existir amor en vosotros mismos para poder creer este conocimiento que corresponde a la verdad. Y para vivir este amor hace falta un contenido en la doctrina, la cual predicaba el hombre Jesús en la tierra. Su amor exorbitante querría sufrir y morir para todos los hombres, para salvaros; pero vosotros tambien teneis que reconocer Su vida de amor para seguirle, para intentar llevar igualmente una vida llena de amor, para poder participar en la obra de salvación, porque solamente a través de una vida de caridad se reactiva en vosotros el conocimiento sobre la obra de compasión como “certeza viva” que vais a ser salvados si lo queréis así y si os someteis al salvador divino Jesucristo y tomar con eso el camino bajo la cruz. La creencia en Él os llevará a Él, vais a reconocer Dios mismo en Él y llamarle por compasión y perdón de vuestra culpa, le vais a pedir gracia que ha obtenido por Su muerte en la cruz.... vais a saber que ya no estais indefensos frente vuestro enemigo sin salvación, sino Uno os puede y quiere liberar de aquel si vosotros mismo confiais en esta única persona. Pero quien pasa por la cruz, quien no cree en Él y no intenta establecer una conexión con Él, está tan lejos de Dios como al principio de su caída a la profundidad, aunque haya logrado el nivel de desarrollo de un hombre.... únicamente la decisión libre para Jesucristo es la prueba de voluntad aprobada que un hombre tiene que pasar. Y si no tiene ninguna conexión con Jesucristo, su pecado de origen no le está quitado y que le empuja más lejos de su Dios y creador, Él que quiere ser conocido y aprobado como padre en Jesucristo. No ha dirigido su mirada hacia la cruz, para él la cruz todavía no vale como una señal de advertencia para la vuelta a Dios; no cree en la obra de salvación, y la culpa de origen carga en él de manera que tiene una mente completamente nublada y no puede reconocer nada, porque su voluntad falta para esto. Pero como cada otra persona tiene la ocasión de reflexionar sobre el hombre que se dejó colgar en la cruz por Sus semejantes, porque el conocimiento sobre eso se hace accesible para cualquiera, pero cada uno tiene que tomar una posición frente a eso. Y su posición toma la decisión si se va expiado del mundo o si se queda atado para eternidades si tiene que dejar a este mundo. Pero hasta su muerte le queda tiempo para su salvación, es decir para la posición correcta frente a Jesús y Su obra de salvación. Y hasta la muerte la cruz le será visible, siempre se le cruzará la vista, una y otra vez estará empujado a la cruz sino pone resistencia y huye de la cruz. Aquel, que ha muerto en la cruz, va a seducir a los hombres continuamente para venir a Él, bajo la cruz par descargar la carga de la cupla para poder irse libre y expiado en el camino y entrar finalmente por el portal del reino de la luz cuando haya llegado la hora de su muerte. Entonces el hombre se levantará para vivir, su alma resucitará a la vida, no sentirá la muerte,porque está salvado del pecado y la muerte, del sufrimiento y pena, esta liberado de la cupla y vuelve ahora para siempre a la casa paterna, porque ha superado a la muerte...entonce igualmente a aquel, que en aquel entonces fue culpable de su caída a la profundidad....

Amén

De weg tot onder het kruis

U mensen zult uw blik op het kruis moeten richten om de weg op aarde te gaan, beantwoordend aan het doel ervan, om altijd juist geleid te worden door Hem die aan het kruis Zijn Bloed heeft vergoten voor uw zonden. Jezus Christus Zelf wenkt u vanaf het kruis, want alleen onder Zijn kruis kan de zondelast worden gedragen, wil Hij ze ook voor u teniet hebben gedaan door Zijn dood. Alleen onder Zijn kruis zult u van uw zondelast vrij kunnen worden, wat zoveel wil zeggen als dat u het verlossingswerk zult moeten erkennen en dus ook de goddelijke Verlosser Zelf, in wie Gods Liefde het werk van erbarmen heeft volbracht, door te sterven voor de mensen en de oerschuld teniet te doen.

Van deze zonde kan geen mens vrij worden die niets van Jezus Christus wil weten, die de menswording van God in Jezus niet accepteert, die dus Jezus Christus niet erkent als Gods Zoon en Verlosser van de wereld. De mens moet weten en geloven dat een mens zich uit overgrote Liefde aan het kruis liet slaan voor zijn medemensen en dat in deze mens Jezus de eeuwige Liefde Zelf Zich had belichaamd, dat dus de Liefde voor de mensen stierf en deze Liefde was God Zelf. De eeuwige Liefde - God Zelf - daalde af naar de aarde, ging wonen in de mens Jezus, in wie zich een Lichtgeest bevond. En nu legde de mens Jezus een onuitsprekelijk bittere lijdensweg af, die eindigde met Zijn smartelijke dood aan het kruis.

Zolang voor u mensen de menswording van God niet begrijpelijk is, zult u ook niet levend kunnen geloven in Jezus Christus en Zijn verlossingswerk. Maar er moet ook liefde in uzelf zijn om een dergelijk weten te kunnen geloven, dat overeenstemt met de waarheid. En deze liefde te leven is inhoud geweest van de leer die de mens Jezus op aarde predikte. Zijn overgrote Liefde wilde voor u mensen lijden en sterven, om u te verlossen. Maar ook u zou zich moeten aansluiten bij Zijn leven in Liefde. U zou Hem moeten navolgen. U zou eveneens moeten streven naar een leven in liefde om dan deelachtig te kunnen worden aan het verlossingswerk.

Want pas door een leven in liefde wordt in u het weten over het werk van erbarmen tot een levende zekerheid, dat u verlost bent, wanneer u zelf dit zult willen en u zich overgeeft aan de goddelijke Verlosser Jezus Christus, wanneer u dus de weg inslaat tot onder Zijn kruis. Het geloof in Hem zal u ook naar Hem toe drijven. U zult God Zelf in Hem herkennen en Hem aanroepen om erbarmen en vergeving van uw schuld. U zult Hem vragen om genaden, die Hij voor u door Zijn dood aan het kruis heeft verworven. U zult weten dat u niet meer reddeloos aan de vijand bent overgeleverd, maar dat Een u van hem kan en wil vrijmaken, wanneer u zelf zich aan deze Ene toevertrouwt.

Maar wie aan het kruis voorbijgaat, wie niet in Hem gelooft en ook geen innerlijke band met Hem tot stand brengt, die is nog net zo ver van God verwijderd als bij zijn val in de diepte, ook wanneer hij de graad van ontwikkeling als mens heeft bereikt. Maar pas de vrije beslissing voor Jezus Christus is de beproeving van de wil die moet worden doorstaan en die hij als mens moet afleggen. En heeft hij geen enkele band met Jezus Christus, dan is zijn oerschuld nog niet van hem afgenomen, die hem ver wegdrong van Zijn God en Schepper, die in Jezus Christus als Vader herkend en erkend wil worden.

Hij heeft zijn blik nog niet naar het kruis toegewend. Voor hem is het kruis geen teken dat maant naar God terug te keren. Hij gelooft niet in het werk van verlossing en de oerschuld belast hem nog zodanig, dat hij een geheel duistere geest heeft en niets kan inzien, omdat zijn wil daartoe ontbreekt. Hij heeft echter, net als ieder ander mens, gelegenheid na te denken over de Mens, die Zich Zelf aan het kruis liet slaan voor Zijn medemensen. Want het weten daarover wordt ieder mens toegevoerd, maar de mens moet ook zelf zijn standpunt tegenover dit weten innemen. En zijn instelling nu beslist of hij verlost van de aarde gaat dan wel of hij nog eeuwigheden gekluisterd blijft wanneer hij deze aarde moet verlaten.

Maar tot aan zijn dood blijft hem tijd voor zijn verlossing, dat wil zeggen: voor de juiste instelling tegenover Jezus Christus en Zijn verlossingswerk. En tot aan zijn dood zal het kruis zichtbaar voor hem zijn. Steeds weer zal het in zijn gezichtsveld komen. Steeds weer zal het hem innerlijk naar het kruis drijven, wanneer hij zich niet zelf verweert en het kruis ontvlucht. Want Hij die aan het kruis is gestorven, lokt onophoudelijk de mensen naar Hem te komen onder Zijn kruis en daar de zondelast af te leggen, om vrij en verlost nu verder zijn weg te kunnen gaan en tenslotte door de poort het lichtrijk binnen te gaan, wanneer het uur van de dood voor hem is gekomen. Dan pas zal de mens opstaan tot leven. Zijn ziel zal verrijzen tot leven, ze zal de dood niet smaken, want ze is verlost van zonde en dood, van smarten en lijden. Ze is vrij geworden van haar schuld en keert nu voor eeuwig terug in haar Vaderhuis, want ze heeft de dood overwonnen, dus ook hem die eens schuld had aan haar val in de diepte.

Amen