• Volver

Dios devuelve muchas veces.... Los dones no valen nada sin amor....

Lo que sacrificáis voluntariamente, lo recuperáis de muchas maneras. Vosotros los humanos nunca debéis creer que vosotros mismos tengáis que sufrir si os vaciáis por amor al prójimo, porque vuestro Padre Que está en el cielo sabe lo que os pasa y nunca permitirá que el niño en la tierra sufra miseria que viva según Su voluntad en la tierra, que practica el amor y siempre obra en amor. Pero el amor propio de las personas les impide a menudo ayudar al prójimo, porque no están dispuestas a sacrificarse para no disminuirse ellas mismas.... Y estas personas nunca experimentarán la bendición de la obra del amor y tampoco experimentarán la pura alegría de dar en sí mismas....

Pero vuestro Padre Que está en los cielos os recompensará abundantemente, de eso podéis estar seguros.... Y así la riqueza aumentará para un donante desinteresado; espiritual y terrenalmente será considerado tanto más rico cuanto más dé de lo que es suyo, no necesitará pasar hambre, por lo que nadie puede disculpar la pobreza que le impidió dar.... Pero se evalúa la voluntad de amor que acompaña a cada don, porque sin amor todo don no vale para nada, por muy grande y valioso que sea. Y esto muestra nuevamente que el conocimiento acerca de la devolución por parte de Dios no debe motivar a las personas a hacer el bien, porque incluso si el amor propio o el cálculo es el único motivo para una aparente obra de amor, sin embargo, ésta no tiene valor....

Pero no debéis dejar que surja en vosotros el miedo de no poder subsistir si dais a los demás, porque está preocupación es innecesaria si sólo vuestro corazón os impulsa a dar y otorgar felicidad. Y verdaderamente existiera un paraíso en la tierra si nadie quisiera ignorar las necesidades de sus semejantes.... si cada uno aliviara necesidad independientemente de su propia situación.... Porque esta nunca empeorará.

Pero cada buena obra despertaría de nuevo el amor y permitiría a las personas madurar mucho más rápidamente.... Pero el amor propio lo impide, y cada uno piensa primero en sí mismo antes de pensar en sus semejantes, pero él mismo no podrá adquirir nada por su propia fuerza y esto debería considerarlo.... Y así como él recibe primero de Dios lo que la vida terrenal le da, él también debería querer dar por impulso interior, y nunca será en su perjuicio. Porque cada obra de amor tiene un efecto espiritual y terrenal, y cada acto de amor es un paso más hacia Dios, Que es el Amor Mismo....

amén

BOG UZVRAĆA VIŠESTRUKO... DAVANJE BEZ LJUBAVI BEZVRIJEDNO...

Ono što dobrovoljno žrtvujete vi dobivate nazad višestruko. Vi ljudi nikada ne bi trebali vjerovati da ćete osobno morati gladovati ako dajete iz Ljubavi prema bližnjemu, jer Otac na nebu zna kakva je vaša vlastita situacija, i On nikada neće dopustiti da bude u oskudici ono zemaljsko dijete koje na Zemlji živi po Njegovoj volji, koje prakticira Ljubav i uvijek djeluje u Ljubavi. No samoljublje ljudī često ih sputava pri djelima pomoći spram bližnjega, jer oni nisu spremni žrtvovati, kako sami sebe ne bi morali zakidati.... A ti nikada neće iskusiti blagoslov Ljubav-nog djelovanja kao što sami na sebi nikada neće ni moći doživjeti čistu radost poklanjanja.

Ali vaš Otac na nebu bogato uzvraća, u to možete biti sigurni.... Tako da će se za nesebičnog davatelja bogatstvo neprestano umnažati, duhovno i materijalno on će biti toliko bogatije obdaren što više daje od onoga što je njegovo, neće trebati gladovati (oskudijevati), radi čega se niti jedan čovjek ne može izgovarati siromaštvom koje ga sprječava davati.... No vrjednuje se Ljubav-na volja koja ide uz svako davanje, jer bez Ljubavi svako je davanje bezvrijedno, koliko god ono bilo veliko i bitno. A iz toga opet proizlazi da znanje o uzvraćanju od strane Boga, čovjeka ne bi trebalo pokretati na to da čini dobro, jer ako je samo samoljublje ili proračun motiv za naizgledno djelo Ljubavi, ono i pored toga nema nikakve vrijednosti....

Jedino što ne bi trebali dozvoliti da se plašite da sami nećete moći opstati ako dijelite drugima, jer ta briga je nepotrebna samo ako vas vaše srce nagoni na to da dajete i darujete sreću. I uistinu bi na Zemlji bio raj kad čovjek ne bi htio proći pored čovjeka u nevolji.... kad bi svatko ublažavao nevolju drugoga bez obzira na svoju vlastitu situaciju.... Jer ona se nikad neće pogoršati.

A svako dobro djelo bi s druge strane budilo Ljubav i činilo bi da ljudi puno brže sazrijevaju.... No samoljublje to sprječava, i svatko misli prvo na sebe prije negoli se sjeti drugoga, no on svojom vlastitom snagom neće moći priskrbiti ništa, toga treba biti svjestan.... I kao što on prvo od Boga prima ono što mu poklanja zemaljski život, tako bi on trebao htjeti darovati iz unutarnje pobude, i to mu nikada neće biti na štetu. Jer svako djelo Ljubavi ima duhovne i zemaljske posljedice, i svako djelo Ljubavi korak je bliže Bogu, Koji je Sâm Ljubav....

AMEN