• Volver

Acabar voluntariamente con la vida

A vosotros los hombres está consentido un plazo para la última liberación de vuestras ataduras... para la definitiva liberación de la forma material... Pero este plazo tiene una duración muy variada, según Yo la reconocí como conveniente para vuestra alma. No termino vuestra vida terrenal arbitrariamente, pues la madurez del alma de cada uno me está manifiesta, por lo que también sé si hay riesgo de una perdición o la posibilidad de un mayor ascenso en la Tierra.

Mi Amor y mi Misericordia también acaban prematuramente con la vida terrenal de un hombre - eso para evitar un retroceso del alma. Pero también preveo la posibilidad de un cambio en última hora, y prolongo la duración de la vida - siempre según el sabio consejo, pues me está conocido todo lo que puede servir a un alma para su salvación.

Ahora os quedará claro lo grave que es el delito de un suicidio arbitrario - el pecado que cometéis si os anticipáis a mi Amor y mi Misericordia, y si no aprovecháis de la ocasión ofrecida a vuestra alma para su perfección. Vosotros intervenís en mi Plan de Salvación e infligís a vuestras almas un daño que un día venidero causará en vosotros un enorme arrepentimiento, pero que en el Más Allá eso ya no tiene arreglo, porque las ventajas de las que debíais aprovechar en la Tierra, en el Reino del Más Allá nunca ya os podrán ser ofrecidas.

Perdisteis irrecuperablemente algo por culpa propia, incluso si aún conseguís mejorar el estado de vuestra alma... si ahora aspiráis a lo Alto.

Pero existe el gran peligro que el alma se hunda, que se rebele –como la terminación arbitraria de su vida fue una rebelión– y continúe en este desvío... Almas como estas necesitan mucha ayuda para que no se pierdan por tiempos eternos. Pero lo que les sucederá según su propia voluntad, bien merecido lo tendrán.

Verdaderamente, Yo apoyo a todos, también en la mayor aflicción... la que en seguida disminuye si el hombre tan sólo piensa en Mí, si me invoca por ayuda... En realidad, esta tribulación sólo es el remedio para que dirijáis vuestros pensamientos a Mí, para que también vosotros podáis registrar un éxito en vuestra vida terrenal. La tribulación no abate infundadamente sobre el hombre, pues su alma peligra, y tras esta tribulación el alma debe ir salvándose.

El alma peligra tanto más, cuanto más se endurece ante Mí para finalmente oponerse a mi Voluntad y echar por tierra la Vida que mi Amor y Gracia le regalaron para su definitiva redención... Porque para el alma la encarnación como hombre es una Gracia... un regalo de mi Amor... es el último peldaño para las Alturas en las que puede entrar para que a continuación pueda ser eternamente libre y bienaventurado.

El alma está a punto de llegar a su meta, y por eso es responsable por lo que hace - si no aprovecha este regalo de Gracia sino lo tira en la ofuscación de su pensar.

Todo impulso de un corazón humano me está manifiesto, y juzgo verdaderamente justamente. Yo tengo en cuenta la debilidad de mis criaturas, aunque conste que esta es propia culpa de ellas; la libre voluntad del hombre le resulta en una carga - si estaba mal orientada, o sea, si el hombre había abusado de ella.

El hombre no puede acabar con su tribulación mediante su propia intervención, pues tendrá que continuar en ella... no sabrá salvarse de su desgracia y por eso, en el Reino del Más Allá, el alma tendrá que sufrir indeciblemente, hasta que llegue a hacerse dueña de ella misma - de la misma manera como habría podido conseguirlo en la Tierra: hasta que se refugiara en Aquel que es el Señor de todos sufrimientos y de toda aflicción, porque Él es el Señor sobre el pecado y la muerte.

Amén.

Het eigenmachtig beëindigen van het leven

Er is u mensen een tijd toegekend om de laatste verlossing uit uw boeien, het uiteindelijk e vrij worden uit de vorm, te bereiken. Maar de tijdsduur is verschillend, zoals Ik het als juist inzag voor uw ziel. Niet willekeurig wordt uw aardse leven van Mij uit beëindigd. Van ieder persoonlijk is de rijpheid van de ziel Mij bekend en zo ken Ik ook het gevaar van een terugval, of de mogelijkheid van een verdere vooruitgang op aarde. En mijn liefde en barmhartigheid maakt ook vroegtijdig een eind aan een mensenleven, om die ziel te beletten achteruit te gaan. Of, Ik zie de mogelijkheid van een verandering in het laatste uur en verleng daarom de levensduur steeds volgens wijs raadsbesluit, want Mij is alles bekend wat een ziel tot heil strekt.

En nu zult u begrijpen welk een zwaarwegend vergrijp een eigenmachtig beëindigen van het aardse leven is. Wat voor een zonde u begaat dat u op mijn liefde en barmhartigheid vooruitloopt en de gelegenheden niet benut die uw ziel geboden werden om tot voltooiing te komen. U grijpt in mijn heilsplan in en u berokkent uw ziel een schade die eenmaal een overgroot berouw en zelfverwijten in u teweeg zal brengen, maar niet meer goed te maken is in het hiernamaals. Want de begunstigingen die u op aarde zou moeten en kunnen benutten, kunnen u in het rijk hierna nimmermeer geboden worden. U heeft voor uzelf onherroepelijk iets verspeeld, zelfs al lukt het u uw zielstoestand iets te verbeteren wanneer u nu uw weg omhoog zoekt. Doch er bestaat een groot gevaar dat de ziel wegzinkt, dat zij zich verzet zoals haar eigenmachtig beëindigen van het leven een verzet was, en dat zij in dit zich afwenden volhardt. Zulke zielen hebben zeer veel hulp nodig opdat zij niet voor eeuwig lange tijden verloren gaan, maar er geschiedt ook hun alleen maar naar hun wil. Ik sta waarlijk allen bij, ook in de grootste nood, die dadelijk verminderen zal als de mens maar aan Mij denkt, als hij naar Mij roept om hulp.

En de nood is ook alleen maar het middel om uw aandacht op Mij te vestigen, opdat u nu ook van uw aardse leven een succes zult kunnen maken. De nood treft de mensen niet zonder reden, want hun ziel is in gevaar waaruit zij door deze nood een uitweg moet vinden. En hoe meer zij zich verhardt tegen Mij, des te meer brengt zij zichzelf in gevaar, om tenslotte mijn wil te trotseren en het leven dat mijn liefde en genade haar geschonken heeft voor de uiteindelijke verlossing weg te gooien. Want de belichaming als mens is voor de ziel een genade, een geschenk van mijn liefde. Het is de laatste trede omhoog die zij mag gaan om dan voor eeuwig vrij en zalig te kunnen zijn. De ziel is vlak bij haar doel aangekomen en daarom voor haar handelen verantwoordelijk, als zij geen gebruik maakt van dit genadegeschenk maar het weggooit in een verblind denken.

Mij is elke opwelling van het menselijk hart bekend en Ik oordeel waarlijk rechtvaardig. Ik houd rekening met de zwakheid van mijn schepselen, maar deze bestaat niet buiten haar schuld en de vrije wil van de mens drukt hem terneer zodra die wil verkeerd gericht was en dus misbruikt werd. De mens kan aan zijn nood geen einde maken door zelf in te grijpen, hij moet er mee verder. Hij zal geen uitweg vinden uit zijn nood en daarom zal de ziel ontzaglijk lijden in het rijk hierna, tot zij deze op dezelfde wijze meester wordt als zij het ook kon op de aarde. Tot zij tot Hem haar toevlucht neemt, die Heer is over lijden en nood omdat Hij overwinnaar is van zonde en dood.

Amen