• Volver

Otras traducciones:

La creación del hombre.... El pecado original....

El espíritu caído necesita un tiempo interminable para su desarrollo hacia arriba y un tiempo interminable necesitan también Mis creaciones, que igualmente tenían que desarrollarse con el espíritu atado para poder albergar un espíritu cada vez más maduro. Cada vez se crearon nuevas formas y se destinaron a ellas cada vez otra determinación.... La creación terrestre no surgió en un momento sino fueron épocas largas hasta que lo espiritual encontraba su forma exterior adecuado a su desarrollo espiritual, porque el desarrollo subiendo necesita cada vez nuevas formas que lo pueden albergar. Pero mientras lo espiritual se mueve en el orden forzado, es decir en Mi tarea creativa: La creación de la tierra como estación del desarrollo para lo espiritual caído más bajo, que debería encontrar una madurez en el espíritu atado que devolvió la voluntad libre que antes había maltratado....

Pero ahora se tuvo que crear también una forma exterior para el espíritu listo en su desarrollo para que pudiera experimentar otra vez a su voluntad libre.... Y eso fue la creación del humano que se distinguía a todas otras creaciones anteriores que aparte de su voluntad libre podía también ejercer con entendimiento y razón.... con una capacidad mental, con la conciencia de sí mismo y con la capacidad de poder intercambiarse con lenguajes con sus semejantes, porque la convivencia fue la base necesaria para la aprobación de su voluntad. Esa forma humana ya existía como último estado forzado como recipiente para sustancias de almas incontables, pero estos seres actuaban todavía forzados según el orden natural y no fueron responsables de sus actos.... solo fueron capaces de una manera muy reducida en su pensar, pero igualmente creaciones como recipientes para un tiempo interminable de desarrollo de espíritus listos, que Mi sabiduría y amor había formado para estos espíritus.

Como hombres se hablaba de aquellos que estuvieron en posición de la voluntad libre, del entendimiento y de la conciencia de sí mismos....

Y solamente ahora empieza el plan de la espiritualización de aquellas criaturas....

que estos seres.... los hombres.... fueron enseñados por Mi.... para usar su capacidad de pensar, su entendimiento y su voluntad libre según Mis enseñanzas y que ahora podían vivir por la fuerza su voluntad libre y crear por el mundo.... que se podían formar como dioses o ejercer totalmente en contra de Mis enseñanzas y contra Mi voluntad para volver a las profundidades de los que habían subido.... Yo he creado este hombre.... Yo di una forma exterior a lo espiritual según su desarrollo que correspondía otra vez a Mi sabiduría y Mi amor también a la tarea que tenía que cumplir el hombre ahora.... La forma exterior se forma como un ser en el momento en que lo espiritual lo acogió como domicilio.... La suma de partículas incontables, que ahora como “alma” dió vida a la forma. Porque lo espiritual es una fuerza trabajando constantemente y fue atado durante los estados anteriores y el desarrollo eternamente largo e incapaz para una tarea incontrolable; pero en la última forma exterior como humano, será capaz de actuar libremente. Puede desarrollar su propia fuerza y multiplicarla con la unión ilimitada conmigo.... Al primer hombre se había dado Mi fuerza; fueron capaces de manera extraordinaria e ilimitada, porque su vida de prueba en la tierra debería guiarlos a dejar atrás a sus fundas terrestres para ser completamente espirituales para volver otra vez como hijos auténticos a la casa paterna.... Pero se tuvo que enfrentar con la prueba de la voluntad que pido Yo a cualquier ser creado; la aprobación de esa prueba por los primeros hombres pudiese haberlo hecho fácil de conseguir para todos los hombres siguientes.... (1 de noviembre 1953) En los primeros hombres Me había creado seres, que a parte de su deficiencia...., es decir como consecuencia de su caída obtuvieron la imperfección.... pero que pudieron llegar al reconocimiento Mio, que pudieron reconocerse a sí mismos como criaturas.... que pudieron conocer a través de su capacidad de pensar y la voluntad libre a Mi voluntad y realizarla....

Me había creado seres con los que pude comunicarme a pesar de su distancia, que escucharon Mi palabra y que dejaron que surta efecto y que anteriormente en el estado forzoso fue imposible.... El hombre fue la primera obra de creación terrestre que llevaba un espíritu del origen caído por dentro y ayuda ahora a ese espíritu volver a su estado original para poder vivir y trabajar como espíritu libre en unión eterna conmigo.... Esa fue la determinación del primer hombre creado, y será la tarea para toda la humanidad hasta el final, hasta la espiritualización completa de todos los caídos.... El primer hombre tenía una prueba de voluntad bastante fácil.... Pero para esa prueba se tuvo que admitir también la posibilidad de la influencia por Mi adversario....

Y a esa influencia se sometió el hombre.... Caía una segunda vez y fue el primer pecado original en esa tierra.... el pecado original de que la humanidad sabe aunque no sepa nada de la primera caída del espíritu.... Pero aquella explica todo.... Porque el primer hombre no habría podido caer si hubiera sido la primera criatura salido de Mi que hubiera tenido la plena fuerza y luz, porque de Mi solo estoy creando seres con toda perfección. Porque en aquel entonces no existía todavía la fuerza contraria que hubiera influido en él. La explicación de su caída se tiene que buscar en aquel pecado original de los espíritus y por eso en la madurez no completada del alma humano, que se podía haber aprobado, pero no tiene que hacerlo.... El hombre tenía la mente y la voluntad libre y por eso tenía responsabilidad sobre su alma.... Y por eso el hombre tiene que expiar su culpa.... Mi adversario llevaba el poder sobre lo espiritual incorporado como hombre y eso significa una vida terrenal penosa con luchas y sufrimientos para cada uno con el reto de huir de su poder.... Un reto que también puede conseguir el hombre, porque Jesucristo vino a ayudar al hombre debilitado por el pecado original de Adán y garantiza la salvación para aquellos que le aceptaban como hijo de Dios y salvador del mundo y le siguen voluntariamente.... El primer hombre hubiera podido construir el puente en el cual hubieran podido seguir todos los primogénitos.... pero como caí, la humanidad tenía que estar permanecer por mucho tiempo más en la esclavitud de Satanas, hasta que vino el salvador, hasta que Jesucristo bajó a la tierra para montar un puente al reino espritual por su sufrimiento y muerte.... por su muerte en la cruz.... (2 de noviembre 1953) La decisión de la voluntad reclamada, del primer ser creado.... de Lucifer, no debió ser visto como una oferta, sino a ese ser la opción fue totalmente libre de cambiar su voluntad a cualquier dirección, y su voluntad incluía solamente el anhelo por el poder y basada en la dominación única. Fue bien consciente de haber salido de Mi, pero se pensaba de poder gobernar solo, porque no Me vio.... Me conoció como su origen, pero no me quiso aceptar.... Pero no fui Yo la que implanté esa voluntad, sino la criatura misma había cambiado la voluntad libre regalada por Mi.... Es la diferencia entre la primera caída de Lucifer y el pecado original del primer hombre.... porque él llevaba todavía la voluntad cambiada dentro de sí mismo y por eso le hice una oferta a que no cambiará el otro lado.... una oferta que hubiera podido cumplir fácilmente si no hubiera influido el espíritu contrario en él, y que tenía mucha influencia en el hombre porque era una parte de él.... porque no había logrado todavía la perfección que hubiera hecho imposible una caída. Un hombre creado con perfección no hubiera podido caer, es decir no hubiera sido capaz de sobrepasar ese mandamiento, porque lo espiritual perfecto en él le hubiera retenido de un acto contraído a Dios.... Pero la creación del hombre ha sido la consecuencia de la caída de Lucifer y de sus seguidores, porque seguramente no tuve que darle una forma exterior a los espíritus llamados a la vida por Mi. Pero la forma conllevaba lo espiritual caído y así el hombre Adán ya fue cargado con ese pecado anterior que hubiera repelerlo si hubiera atendido a Mi mandamiento.... Siempre hubiera sido posible eliminar al pecado del origen...

Su caída aplazaba la vuelta de los espíritus caídos hacia Mí otra vez por eternidades, pero fue posible por la obra de salvación del hombre Jesucristo, que lo hizo sin una mandamiento Mío y que debería haberlo hecho el hombre Adán.... someterse por completo a Mi voluntad y juntarse conmigo durante la vida terrestre y obtener otra vez la plenitud de la fuerza y luz....

Amén

Traductor

De schepping van de mens - De zondeval

Het gevallen geestelijke had een eindeloos lange tijd nodig voor zijn opwaartse ontwikkeling, en ook mijn afzonderlijke scheppingen vergden een eindeloos lange tijd die als het ware, met het daarin gebonden geestelijke, zich ook moesten ontwikkelen om het steeds rijpere geestelijke daarin te kunnen opnemen. Steeds weer werden nieuwe vormen geschapen en steeds weer werd deze vormen een bestemming toegewezen. En zo ontstond de aarde niet in een ogenblik, maar zijn er eindeloze tijdperken verlopen totdat het geestelijke in alle graden van rijpheid de vereiste uiterlijke vorm aantrof, omdat de steeds grotere rijpheid ook steeds weer nieuwe scheppingen vereiste.

Zolang dus het geestelijke onder de wet van een gebonden wil gebukt ging bestond mijn scheppende bezigheid uit het doen ontstaan van de aarde als plaats van uitrijping voor het zo diep gevallen geestelijke dat daarin een rijpheid zou kunnen verkrijgen die het gebonden geestelijke de vrije wil terug zou geven die het eens misbruikt had.

Nu moest er natuurlijk ook een uiterlijke vorm geschapen worden voor dat gerijpte geestelijke, opdat het in deze vorm zijn vrije wil weer toetsen kon. En dit scheppingswerk was de mens die zich van alle vooraf ontstane scheppingen in zoverre onderscheidde dat hij naast de vrije wil ook met verstand en rede begaafd was. Met een denkvermogen, met een zelfbewustzijn en in staat door spraak met zijn medemensen van gedachten te kunnen wisselen, omdat daardoor het samenleven de nodige voorwaarden in zich had om de wil te toetsen.

De uiterlijke vorm van de mens was reeds in de laatste stadia van de gebonden wil aanwezig en bestemd voor het opnemen van talloze gerijpte zielssubstanties. Maar deze wezens handelden nog vanuit de gebonden wil zoals de natuurwet dat vorderde en daarom waren zij ook niet voor hun handelen verantwoordelijk. Zij waren maar in beperkte mate bekwaam om te denken, evenwel een verzamelbak voor het in eindeloos lange ontwikkelingstijd gerijpte geestelijke, maar evenzo scheppingswerken die mijn liefde en wijsheid voor dit geestelijke gevormd had. Maar als mensen te betitelen waren pas die wezens die in het bezit waren van een vrije wil, verstand en een zelfbewustzijn.

En nu pas vond het plan van de vergeestelijking van deze schepselen doorgang en dat vereiste dat deze wezens, de mensen, door Mij onderwezen werden, dat zij hun denkvermogen, hun verstand en hun vrije wil gebruiken moesten in overeenstemming met mijn onderrichtingen. En op grond van hun vrije wil konden zij nu werken en leven op de aarde. Zij konden zich tot kinderen van God vormen maar ook geheel tegen mijn leringen en mijn wil ingaan en daardoor weer in de diepte zinken waaruit zij omhoog gestegen waren.

Ik schiep de mens. Ik gaf het in een bepaalde graad van rijpheid staande geestelijke, een uiterlijke vorm die zowel aan mijn liefde en wijsheid beantwoordde alsook aan de opdracht die de mens nu te vervullen had. De uiterlijke vorm werd pas tot een levend wezen toen het geestelijke daarin zijn verblijf nam, de samenvoeging van ontelbare partikels die nu als "ziel" aan de vorm het leven gaf.

Het geestelijke is dus de gestadig werkende kracht. Het was wel gebonden gedurende de eindeloos lange ontwikkelingsgang en daardoor onbekwaam tot onbelemmerde werkzaamheid, maar in de laatste uiterlijke vorm, in de mens, kan het weer werkzaam worden. Het kan de hem eigen kracht weer ontplooien en deze door de aaneensluiting met Mij onbeperkt vergroten.

Mijn kracht stond de eerste mensen in overvloed ter beschikking. Zij waren uitgerust op ongewone wijze omdat de proeftijd tijdens hun leven op aarde hen daartoe brengen moest, dat zij volledig vergeestelijkt hun aards omhulsel zouden afleggen en weer als ware kinderen in hun vaderhuis terugkeren. Toch moesten zij de beproeving van de wil ondergaan die Ik van ieder geschapen wezen vorder. En het doorstaan van deze proef zou alle mensen die na hen kwamen, geholpen hebben het laatste doel gemakkelijker te bereiken.

In de eerste mensen had Ik Mij wezens geschapen die ondanks hun onvolkomenheid, ofwel hun gemis aan volmaaktheid als gevolg van hun afval van Mij, toch een besef over Mij zelf konden krijgen, daar zij van zichzelf inzagen dat ze schepselen waren en dus ook door hun denkvermogen en vrije wil mijn wil konden herkennen en uitvoeren. Ik had Mijzelf wezens geschapen aan wie Ik Mij zelf kenbaar kon maken ondanks hun afstand tot Mij, wat voordien in de toestand van een onvrije wil niet mogelijk was.

De mens was dus het eerste scheppingswerk dat een gevallen oer-geest in zich droeg en dit moest hem helpen, weer in zijn oertoestand terug te keren om weer als vrije geest, in eeuwige gemeenschap met Mij, te kunnen scheppen en werken. Dat was de opdracht voor de eerst geschapen mens en blijft ook de opdracht voor alle mensen tot het einde: tot de totale vergeestelijking van al het gevallene afgesloten is.

Het was een niet al te zware beproeving van de wil die de eerste mens had af te leggen, maar bij deze beproeving moest ook mijn tegenstander het recht worden toegekend op hem in te werken. En door deze invloed faalde de mens en werd voor de tweede keer afvallig van Mij. Het was de eerste zondeval op deze aarde, de zondeval waarvan de mensheid op de hoogte is, ook als zij niets afweet van de vorige afval van het geestelijke van Mij. Maar dit verklaart pas alles, want de eerste mens had niet kunnen vallen als hij het eerst geschapen wezen geweest was dat in het volle bezit van licht en kracht geweest zou zijn, omdat alleen het volmaakte uit Mij kan voortkomen. Dan had geen vijandige kracht hem kunnen beïnvloeden. De oorzaak van zijn val is echter te vinden in de eerdere val van het geestelijke, dus in de nog niet rijp geworden ziel van de mens die zich nu weliswaar bewijzen kon, maar niet bewijzen moest.

De mens echter had verstand en een vrije wil en daarom ook een verantwoording te dragen voor zijn ziel, dus moest hij voor zijn schuld boeten. Mijn tegenstander behield de macht over het als mens belichaamde geestelijke, en dat betekent voor ieder mens een moeizame, met strijd en lijden verbonden gang over de aarde. En wel met het doel zichzelf te bevrijden uit zijn heerschappij. Een doel dat de mens ook bereiken kan omdat Jezus Christus het mensengeslacht, dat verzwakt was door de zondeval van Adam, te hulp kwam. De verlossing is daarom verzekerd voor iedereen die Hem erkent als Zoon van God en Verlosser van de wereld, en Hem gewillig navolgt.

De eerste mens had de brug kunnen bouwen waarover dan al zijn nakomelingen tot Mij konden komen. Maar omdat hij viel, moest de mensheid nog lang in de gevangenschap van satan blijven. Tot de Verlosser kwam, tot Jezus Christus naar de aarde neerdaalde om nu een brug te slaan naar het geestelijke rijk, door Zijn lijden en sterven, door Zijn dood aan het kruis.

De beslissing van de wil die van mijn eerst geschapen wezen, van Lucifer gevraagd werd was geenszins als een gebod te beschouwen. Veelmeer was dat wezen volledig vrij zijn wil een bepaalde richting te geven, en die richting van zijn wil was alleen op zijn verlangen naar macht en heerschappij gebaseerd. Het was zich wel bewust van Mij te zijn uitgegaan maar was van mening alleen te heersen, daar het Mij niet zag. Het besefte wel dat Ik degene was vanwaar het was uitgegaan maar wilde Mij niet erkennen. En deze wil had niet Ik in dat wezen gelegd, maar het wezen zelf had de hem door Mij geschonken vrije wil zo veranderd.

Dat was het verschil tussen de eerste val van Lucifer en de zondeval van de eerste mens, want de laatstgenoemde droeg nog de verkeerde wil in zich en daarom gaf Ik hem een gebod dat hij niet overtreden mocht. Een gebod, waaraan hij zich ook gemakkelijk had kunnen houden wanneer de Mij vijandige geest niet op hem ingewerkt had. Deze had daarom nog een sterke invloed op de mens omdat hij eigenlijk nog steeds een deel van hem was, omdat de ziel nog niet de volmaaktheid teruggekregen had welke een val onmogelijk maakt.

Een volmaakt geschapen mens had niet kunnen vallen, dat wil zeggen: hij zou tot het overtreden van dit gebod niet in staat geweest zijn, omdat het volmaakt geestelijke in de mens, hem zou hebben weerhouden van elke Godvijandige daad. De schepping van de mens was echter pas het gevolg van de val van Lucifer en zijn aanhang, want anders had Ik het waarlijk niet nodig gevonden het door Mij in het leven geroepen geestelijke uiterlijke vormen te geven als omhulsel.

De vorm van de mens bevatte reeds het gevallen geestelijke. Daardoor was Adam reeds met de eerder begane zonde belast, die hij echter had kunnen kwijtraken als hij mijn gebod geëerbiedigd had - en het was hem dus mogelijk deze erfschuld te delgen. Zijn val echter stelde de terugkeer van het gevallen geestelijke tot Mij weer tot eindeloze tijden uit. Maar toch is zij mogelijk geworden door het verlossingswerk van de mens Jezus - die zonder gebod van mijn kant uit dat volbracht heeft wat Adam had moeten doen: namelijk volledig mijn wil te volbrengen en door een leven van liefde zich weer met Mij te verenigen om in het volle bezit van licht en kracht te komen.

Amen

Traductor