• Volver

El puente del reino de la luz es Jesucristo....

En nombre del Salvador crucificado se les dice a ustedes que el Reino de los Cielos se abre a todo el que lo reconoce como Hijo de Dios y Redentor del mundo, pero que permanece cerrado para el que no quiere reconocerlo.... Ustedes, los humanos, deben saber que antes de Su crucifixión los dos mundos, que se conocen como los reinos de la luz y de las tinieblas, estaban estrictamente separados, que eran dos ámbitos completamente diferentes que no tenían ninguna conexión entre sí porque eran completamente opuestos. Una explicación para esto hay que buscarla en el completo alejamiento de lo espiritual creado de Dios, que entonces dejó surgir un mundo en el orden opuesto a Dios, mientras que lo espiritual leal a Dios permaneció en el orden divino y, por tanto, también en un reino de perfección, luz y fuerza desinhibida.... No podía haber ninguna conexión entre estos dos mundos porque la contradicción era demasiado grande, porque la distancia de Dios tenía que tener un efecto negativo en todos los sentidos, sería, por así decirlo, un dirigirse hacia el polo opuesto.... No había conexión alguna entre el reino de la luz y el de las tinieblas, lo que se hace aún más comprensible al explicar que las fuerzas gobernantes de ambos reinos eran completamente opuestas entre sí y perseguían objetivos completamente opuestos.... : la más alta perfección en libertad, luz, y el poder, en contraste con la mordaza impuesta a lo espiritual que estaba destinado originalmente a la más elevada actividad....

Así, entre estos dos mundos existía un abismo insalvable que nunca podría haber sido salvado por las tinieblas, sino por el mundo espiritual, que permanecía en el orden divino, cuyos habitantes estaban en el conocimiento y, en consecuencia, también conocían la única posibilidad de construir un puente. Un ser del mundo espiritual tuvo que aventurarse en las esferas oscuras y desde allí iniciar un camino que luego podría seguir todo ser que quisiera llegar al reino de la luz. Este ser que había descendido de lo alto tenía que establecer el orden divino viviendo primero él mismo en este orden divino para luego informar de este a los habitantes del mundo en tinieblas, a la gente de la tierra, para que ellos también, inspirados por su ejemplo, llevaran una forma de vida diferente a la de antes, para que, en lugar de esforzarse en la dirección contraria, se esforzaran en la misma dirección que el hombre Jesús, cuya meta estaba en lo alto, es decir, el regreso al Reino que había dejado por el bien de la gente que vivía en las tinieblas.... La voluntad hacia arriba siempre encuentra el camino correcto, sin embargo, la gente carecía de esta voluntad, se dirigía hacia abajo, ya que el trabajo de las fuerzas negativas siempre tiene éxito en el reino de las tinieblas, y estas fuerzas sólo persiguen el único objetivo de privar al ser de todo conocimiento, para evitar que vuelva a Dios. La voluntad del ser podría detener al príncipe de las tinieblas y a su actuación, pero no lo hace.... Él mismo es así de débil y está expuesto a cada influencia desfavorable sin oponer resistencia....

El Mundo de la Luz sabía sobre esto, y un espíritu primordialmente creado se ofreció a oponerse a la mala influencia del adversario de Dios con su voluntad y su amor. Ahora bien, por así decirlo, dos hijos de Dios, dos imágenes creadas por Él mismo, luchaban entre sí, porque ya no tenían la misma voluntad y el mismo amor, de lo contrario no se habrían enfrentado como adversarios.... Pero esta batalla debía tener lugar de tal manera que el ser de luz se pusiera primero la cubierta que lo privaba de la fuerza divina.... Tuvo que luchar como un ser humano contra el que había causado la humanidad de todos los espíritus caídos.... Si era más fuerte que él, entonces también se rompía su poder, entonces también había esperanza para que la gente derrotara al adversario de Dios, y entonces también se abría un camino que llevaba de vuelta a la casa del Padre. El alma del hombre Jesús, cuyo cuerpo era ciertamente terrenal, trajo consigo algo de lo alto y lo irradió sobre la tierra.... el poder divino del amor.... El amor no se le quita a ningún ser, puede encenderse en cualquier momento pero también puede ser sofocado por la propia voluntad.... Y este amor es el puente hacia el reino de la luz, pues el amor se dirige hacia arriba, hacia Dios, que es el amor eterno mismo. El amor siempre busca el polo del amor y entonces nunca es activo contra Dios. El amor movió a un ser de luz a descender a la tierra y el amor quedó en unión con el amor eterno.... Y el puente entre el reino de la luz y el de las tinieblas se estableció a través de Jesucristo. Pero ese puente no lo pueden ver los seres de la tierra en tinieblas que no se sirven de Su guía, que no se unen a Él en la creencia de que han encontrado el Guía correcto hacia el Reino de la Luz, que no devuelven su amor, que no reconocen en Él al Maestro que ha vencido a su adversario y que se someten a Él con gratitud por ello, que no ven en Él a Aquel que es Señor sobre la vida y la muerte, sobre la luz y las tinieblas.... que no lo reconocen como Hijo de Dios y Redentor del mundo.... El abismo entre el reino de la luz y el reino de las tinieblas permanece irremediablemente para todo aquel que no toma el camino que Jesucristo le abrió y que es el único que conduce al Padre.... Porque esta persona está todavía plenamente bajo la influencia del adversario de Dios y no se liberará de él hasta que esté dispuesta a entrar en la ley del Orden Eterno, hasta que abandone su resistencia y se deje redimir por Jesucristo, que es el único camino hacia el Padre.... Cuyo amor infinito encontró un camino que lleva de la oscuridad a la luz....

Amén

De brug vanuit het rijk van licht is Jezus Christus

In de naam van de gekruisigde Heiland moge u worden gezegd dat het hemelrijk opengaat voor ieder die Hem erkent als Gods Zoon en Verlosser van de wereld, maar dat dit gesloten blijft voor degene die Hem niet wil erkennen.

U mensen zult moeten weten dat voor Zijn kruisdood de beide werelden die bekend zijn als rijk van het licht en van de duisternis, streng waren gescheiden. Dat er twee totaal verschillende gebieden waren die geen verbinding hadden met elkaar omdat ze volledig tegengesteld waren aan elkaar. Een verklaring hiervoor is te zoeken in het volledig zich van God afkeren van het geschapen geestelijke, dat dan een wereld deed ontstaan in een God vijandige ordening, terwijl het God trouw gebleven geestelijke in de goddelijke ordening verbleef en daardoor ook in een gebied van volkomenheid, van licht en onbelemmerde kracht.

Er kon geen verbinding bestaan tussen deze beide werelden omdat de tegenstelling te groot was, omdat de afstand van God in elk opzicht een negatieve uitwerking moest hebben, er in zekere zin een streven naar tegengestelde polen zou zijn, maar er nooit naar slechts één pool werd gestreefd. Tussen het rijk van het licht en dat van de duisternis ontbrak elke band, wat nog begrijpelijker wordt door de uitleg dat de heersende krachten van beide gebieden volledig tegengesteld tegenover elkaar stonden en geheel tegengestelde doelen nastreefden: hoogste volmaaktheid in vrijheid en licht en kracht, en het knevelen van het geestelijke dat voor hoogste werkzaamheid was bestemd.

Er bestond dus een onoverbrugbare kloof tussen deze beide werelden, die van de kant van de duisternis eeuwig niet ongedaan zou hebben kunnen worden gemaakt, maar wel van de kant van de in goddelijke ordening gebleven geestelijke wereld, wier bewoners het inzicht hadden en bijgevolg ook op de hoogte waren van de enige mogelijkheid een brug te slaan. Er moest zich een wezen uit de geestelijke wereld in de duistere sferen wagen en van daaruit een weg banen die dan kon worden begaan door ieder wezen dat in het lichtrijk wilde komen. Dit uit de hoogte neergedaalde wezen moest de goddelijke ordening tot stand brengen doordat het eerst zelf hiervoor in deze goddelijke ordening leefde en dan de bewoners van de duistere wereld, de mensen op de aarde hiervan in kennis stelde, opdat ook zij, door Zijn voorbeeld aangespoord, een andere levenswandel zouden leiden dan voorheen, dat ze dus in plaats van in tegenovergestelde, in dezelfde richting streefden als de mens Jezus, wiens doel boven was - dat wil zeggen de terugkeer in het rijk dat Hij had verlaten ter wille van de in duisternis levende mensen.

De wil om opwaarts te gaan vindt altijd de juiste weg, maar deze wil ontbrak de mensen. Hij was naar beneden gericht, want het werkzaam zijn van negatieve krachten in het rijk der duisternis heeft steeds succes. En deze krachten jagen alleen het ene doel na, het wezen elk inzicht te ontnemen om het de terugkeer naar God te verhinderen. De wil van het wezen zou de vorst der duisternis en zijn werkzaam zijn een halt toe kunnen roepen, maar hij doet het niet. Hij is zelf zo zwak en aan elke ongunstige invloed zonder verzet blootgesteld.

De lichtwereld was daarvan op de hoogte en er bood zich een oer-geschapen geest aan om zijn wil en zijn liefde tegenover de slechte invloed van de tegenstander van God te stellen. Er streden nu als het ware twee kinderen van God - twee door Hem zelf in het leven geroepen evenbeelden - tegen elkaar, omdat ze niet meer dezelfde wil en dezelfde liefde hadden, daar ze anders niet als tegenstanders tegenover elkaar zouden hebben gestaan. Maar deze strijd moest op zo’n manier gebeuren dat het lichtwezen tevoren het omhulsel aandeed dat het beroofde van de goddelijke kracht. Het moest als mens strijden tegen degene die de schuld had van het mens-zijn van alle gevallen geesten. Was hij sterker dan die ander, dan was er voor de mensen ook hoop om de tegenstander van God te overwinnen en dan was er ook een weg gebaand die terugleidt naar het vaderhuis.

De ziel van de mens Jezus, wiens lichaam wel aards was, bracht iets mee van boven en straalde het op de aarde af: goddelijke liefdeskracht. De liefde wordt geen wezen ontnomen. Ze kan te allen tijde ontstoken worden, maar ze kan ook verstikt worden door eigen willen. En deze liefde is de brug naar het rijk van het licht, want de liefde is naar boven gericht, naar God die de eeuwige Liefde zelf is. De liefde zoekt altijd de pool van de liefde en is nu nooit aan God vijandig werkzaam.

De liefde bewoog een lichtwezen om naar de aarde af te dalen en de liefde bleef met de eeuwige Liefde in verbinding. En de brug was geslagen tussen het rijk van het licht en dat der duisternis door Jezus Christus. Hij is echter niet zichtbaar voor de wezens op de duistere aarde die geen gebruik maken van Zijn leiding, die zich niet bij Hem aansluiten in het geloof de juiste Leider naar het rijk van het licht te hebben gevonden. Die Zijn liefde niet beantwoorden, die in Hem niet de Meester onderkennen Die Zijn tegenstander heeft bedwongen en die zich daarvoor dankbaar aan Hem onderwerpen. Die in Hem niet degene zien die Heer is over leven en dood, over licht en duisternis, die Hem niet erkennen als Gods Zoon en Verlosser van de wereld.

De kloof tussen het lichtrijk en het rijk der duisternis blijft onherroepelijk bestaan voor ieder die de weg niet gaat die Jezus Christus voor hem heeft geopend en die alleen naar de Vader leidt. Want deze staat nog helemaal onder de invloed van de tegenstander van God en zal niet eerder vrij van hem worden dan dat hij bereid is de wet van de eeuwige ordening te aanvaarden, tot hij zijn weerstand opgeeft en zich door Jezus Christus zal laten verlossen Die alleen de weg is naar de Vader Wiens oneindige liefde een weg vond die uit de duisternis naar het licht voert.

Amen