• Volver

Amor el prójimo

En el cristiano amor al prójimo yace la argumentación de la paz y de la concordia, tanto en los grandes como también en los pequeños, es decir, gentes y naciones vivirán todos juntos en paz, pero también como los hombres entre sí, vivirán juntos unánimes, si su comportamiento parte del principio del amor al prójimo, hacíéndose mutuamente sólo el bien, si lo quieren y se esfuerzan realmente en la tierra, manteniendo a sus semejantes alejado el sufrimiento y las preocupaciones. Sin embargo, qué lejos están pues, los hombres de ello. Ellos se mortifican unos a otros y están llenos de falta de consideración, aún cuando ellos no quieran conscientemente causar daños, pero del amor mutuo no se nota nada, y por eso es también la gran decadencia espiritual tan evidente, pues el hombre sin amor no tiene ambición espiritual, sin amor no hay ningún progreso espiritual. Los hombres no llegan a la meta. Muy pocos sólo admiten aún el mandamiento del amor, mas tiene que ser cumplido, de lo contrario no puede haber paz ninguna.

Y así, que se pregunte cada uno seriamente, cómo él se comporta ante este mandamiento, que se pregunte si él hace todo lo que está en sus fuerzas, para hacer alegría, para mitigar la pena y remediar la desgracia que se le hace manifiesta y exige su ayuda. Que el hombre piense más en los otros que en él mismo, entonces verá también en qué peca o qué le falta para poder poner remedio. El hombre tiene que evitar todo, con lo que él ofenda a su semejante, por lo contrario hacer todo con lo que pueda darle alegría. Preguntaos con seriedad, si podéis justificaros, si tal justificación se exigiera de vosotros. Y descubriréis muchas omisiones y descuidos, los cuales son entonces un pecado, si vuestro semejante, de ese modo, sufre o padece hambre, ya sea síquica o corporalmente.

Ayudad, donde podáis ayudar y preservad al prójimo del sufrimiento, donde podáis, no dejéis jamás que el egoísmo hable primero, jamás dejéis pasar hambre al prójimo, en tanto que a vosotros dejáis que os vaya bien. Esto se ha de entender textualmente y también en sentido figurado, pues también una palabra amable, complaciente, una mirada bondadosa, un acto caritativo pueden refrescar a los hombres y reforzarlos, por eso haced todo lo posible. Practicad el amor al prójimo, y vuestra vida terrenal transcurrirá en armonía, se hará paz y concordia en vosotros y en vuestro derredor, y si todos los hombres vivieran correspondientemente a este mandamiento, sería en verdad el paraíso en la tierra. ¿ Mas qué aspecto tiene el mundo?

Todas las malas cualidades dominan los hombres; condicia, odio, envidia, discordia, falta de sinceridad y egoísmo, uno al otro no es amigo, sino enemigo, no se respeta uno al otro, sino que tratan de realzarse a sí mismo, no ponen una mano mitigadora sobre la herida, sino que golpean nuevas, y por eso el mal, siempre es mayor y los hombres se arrojan en la perdición. El cariño se ha enfriado entre los hombres, y eso es el fin. Porque donde ya no hay amor, toda sustancia se endurece, donde el corazón no puede más sentir amor, allí se pierde toda clase de entendimiento, es decir que toda la vida morirá también, pues sólo el amor es la única vida.

Vosotros hombres podéis por lo tanto vivir aún bien corporalmente, pero espritualmente ¡sí ! estáis muertos, si estáis desprovistos de todo amor. Cada vez de nuevo se os predicará el amor, no dejéis que esta exhortación se extinga en vuestro oído, sino sabed que ésta es la última llamada desde la altura; sabed que ya no queda más tiempo hasta el fin, mas vosotros seréis juzgados según vuestro amor. Por eso preocuparos, para que no tengáis que temer el Juicio. Ejercitaos en el amor al prójimo y adquirid por medio de él, la paz eterna.

Amén

LJUBAV PREMA BLIŽNJEMU....

U kršćanskoj Ljubavi prema bližnjemu je temelj mira i složnosti, kako u velikom, tako i u malom, odnosno narodi i države će živjeti u miru jedni s drugima, kao što će i ljudi složni među sobom živjeti zajedno, ako njihovo ponašanje proizlazi iz načela Ljubavi za bližnjega, ako žele jedni drugima iskazivati jedino dobro, i nastoje bližnjemu otkloniti bol i brigu. Onda će na Zemlji zaista biti mir.... ipak, koliko mnogo su ljudi sada od toga udaljeni.... Oni vrijeđaju jedni druge, i puni su bezobzirnosti, čak iako ne žele svjesno nanijeti štetu čovjeku, ali ne može se osjetiti nikakva uzajamna Ljubav, i stoga je također tako očigledno veliko duhovno propadanje, jer bez Ljubavi čovjek ni ne može duhovno stremiti, bez Ljubavi nema nikakvog duhovnog napretka.... ljudi ne stižu na cilj.... Tek malobrojni još prihvaćaju zakon Ljubavi, koji međutim treba biti poštovan, inače ne može biti mira.

I tako se svaki pojedinac treba ozbiljno zapitati, kako se on odnosi prema ovom zakonu.... on se mora zapitati, čini li on sve što je u njegovim snagama, da obraduje, da umanji patnju i spriječi nevolju, koja mu je očigledna i koja iziskuje njegovu pomoć. Čovjek treba više misliti na druge, nego na sebe, onda će on također i vidjeti čega nedostaje i čime može olakšati. Čovjek mora izbjegavati sve kroz što vrijeđa svoga bližnjega, naprotiv, činiti sve,čime mu on pričinja radost.

Upitajte se ozbiljno, da li biste se mogli opravdati, ako bi od vas bilo traženo takvo opravdanje. I otkrit ćete mnoge propuste, koji su grijeh, ako bližnji kroz to pati ili gladuje, bilo duševno bilo tjelesno. Pomozite gdje ste u mogućnosti pomoći, i očuvajte bližnjega od patnje, gdje vi to možete.... Ne dopustite nikada da progovori sebična ljubav, ne ostavite nikada bližnjega da gladuje, ako vama samima dobro ide.... Ovo treba shvatiti doslovno, kao i u prenesenom značenju (figurativno), jer čak jedna prijateljska riječ, jedan dobar pogled, jedan pomoćni postupak, mogu okrijepiti i osnažiti bližnjega, stoga neka toga ne nedostaje. Prakticirajte Ljubav prema bližnjemu.... i vaš zemaljski život će teći skladno,u vama i oko vas će biti mir i sloga, a kada bi svi ljudi živjeli prema ovoj zapovijedi, uistinu bi bio raj na Zemlji.

No, kako to izgleda u svijetu? Sve loše osobine, pohlepa, mržnja, zavist, nesloga, neiskrenost (nepoštenje) i samoljublje gospodare ljudima, oni međusobno nisu prijatelji, nego neprijatelji, oni jedan drugoga ne poštuju, nego nastoje izdići sebe same, ne polažu umirujuću ruku na ozljede, nego nanose nove, i tako će zlo uvijek rasti, i ljude obarati u propast. Ljubav se ohladila među ljudima, i to je Kraj.... Jer, gdje više nije Ljubav, ukrućuje se (otvrdnjava) sva supstanca, gdje srce više ne može osjetiti Ljubav, tamo je također izgubljena sva spoznaja, tako će i sav život zamrijeti, budući jedino sama Ljubav jest život.... Otuda, vi ljudi doduše još možete tjelesno živjeti, ali duhovno ste mrtvi, ako vam nedostaje svaka Ljubav. Uvijek iznova će vam biti propovijedana Ljubav, ne dopustite da ova opomena iščezne u vašem uhu, nego znajte, da su to posljednji pozivi iz visine; znajte, da više nema mnogo vremena do Kraja, ali vi ćete biti suđeni prema vašoj Ljubavi. Stoga se pobrinite da se vi ne trebate bojati Suda.... Vježbajte se u Ljubavi prema bližnjemu, i time ćete steći vječni mir.

AMEN