• Volver

¿Qué es la creencia?

El hombre debe ser salvo por su fe.... ¿Pero que es la fe? ¿Cuándo puede un humano decir con razón de sí mismo que cree? Si le dan enseñanzas espirituales, nunca las exigirá ni podrá dar prueba de ellas, porque lo espiritual queda fuera de su actividad intelectual y nunca tendrá que ser probado. Entonces, si una persona cree, debe considerar que algo es cierto y que no se puede probar. Y, sin embargo, si quiere salvarse, se le exige algo más que solo una creencia ciega, que consiste en que no habla en contra de ella, es decir, aparentemente acepta las ideas que se le presentan....

Se le exige que tenga interiormente una posición completamente afirmativa de que acepta una enseñanza porque interiormente está convencida de ella, incluso sin tener ninguna prueba de ello. Pero esta convicción interior será siempre el resultado de una actividad de pensamiento, para una opinión sobre lo que se requiere de él para creer. Y esta posición tiene que provenir de él mismo sin ninguna compulsión externa; debe, por así decirlo, una enseñanza debe ocuparlo mentalmente durante tanto tiempo, debe considerar los pros y contras, hasta que haya llegado a una opinión por sí mismo, la que ahora puede representar con convicción, si se le pide una declaración.

La enseñanza de la fe tiene que ser pensada antes de que pueda convertirse en propio bien de pensamiento, de lo contrario solo se puede hablar de una fe ciega, que no vale para nada ante Dios. El resultado al que ha llegado a través de su reflexión mental depende de su deseo de la voluntad de verdad y de su deseo hacia Dios, que inconscientemente lo impulsa a la actividad amorosa. Dios verdaderamente no dejará en el error a una persona que busca seriamente la verdad, si se hace digno de la verdad a través de su estilo de vida.

Pero como el error está muy extendida en el mundo, ya que en todas partes el príncipe de la mentira intenta sembrar las tinieblas y quiere apagar toda luz, es comprensible que el error se haya apoderado de la humanidad, ya que Dios respeta el libre albedrío de cada uno y también su Santa Palabra, que garantiza la verdad más pura, está a merced del libre albedrío de los hombres; en consecuencia, también debe dejarse a la voluntad del hombre creer o no, cuando examina las enseñanzas individuales y toma posición sobre ellas.... Para poder hacer esto de manera convincente, debe examinarlo absolutamente, es decir, tratarlo mentalmente, y si su deseo ahora es serio y cumple con las condiciones que Dios pone para poder distribuir los bienes espirituales, su pensamiento también se iluminará y le resultará claro y plausible a lo que su corazón se ajusta afirmativamente.

Y luego puede decir con convicción. “Yo creo” ¿De qué manera se podría reconocer las enseñanzas erróneas como tales, y cómo podría Dios exigir responsabilidad de los hombres si estuviera en su voluntad que la actividad fuera apagada y la fe ciega incondicional tomaría en su lugar? Entonces los hombres no serían responsables, sólo los pocos que intentan difundir esta enseñanza y que quieren impedir cualquier resistencia exigiendo una fe ciega. Pero esa no es la voluntad de Dios, porque por la actividad mental también inicia primero el trabajo del alma, que en el primer caso es mayoritariamente ignorado.

La conexión con el reino espiritual se establece primero a través de la actividad mental, y los seres de luz pueden entrar en acción y comenzar su actividad docente real, pero esto es imposible si el hombre cree ciegamente. Pero seguramente llegará a un resultado satisfactorio, si se toma en serio el conocimiento veraz, de su posición hacia Dios y de su alma.

Porque Dios no deja en las tinieblas a los que buscan la luz, y el hombre siempre estará satisfecho con el resultado intelectual, si lo ha ganado después de una oración de fe a Dios, Quien es el único Que puede informarle si y cuándo se mueve en el pensamiento correcto.

Si creéis en un Dios de Amor, Sabiduría y Omnipotencia, entonces esto es completamente suficiente para ganar también una creencia convencida a través de las enseñanzas que surgieron de Dios, así también como para reconocer lo que se ha añadido humanamente y en qué medida esto corresponde a la verdad. Porque Dios, como la Verdad Eterna, siempre lo ayudará y ordenará su pensamiento, le dará fuerza de juzgar, si solo está dispuesto de reconocer lo que es correcto y defender la verdad, por lo que ha reconocido como verdad, hacia sus semejantes .... porque Dios quiere que se difunda la verdad porque solo ella conduce a lo más y os hace feliz....

Amén

ŠTO JE VJERA?....

Ljudsko biće treba postati blaženo kroz njegovu vjeru.... Ali što je vjera? Kada ljudsko biće može sa pravom tvrditi da on vjeruje? Ako su mu duhovne doktrine predstavljene on nikada neće biti sposoban zahtjevati ili proizvesti za njih dokaz, jer duhovne stvari su iznad njegove razumske aktivnosti i ne mogu nikada biti potvrđene. Otud ljudsko biće, ako vjeruje, mora smatrati da je nešto istinito što ne može biti dokazano. A ipak, ako on želi postati blažen, više se od njega očekuje od slijepe vjere, koja se sastoji od činjenice da se ljudsko biće neće sporiti protiv toga, da on time naizgled prihvaća doktrine koje su mu ponuđene.... Od njega se zahjeva da on to izvanjski bezrezervno potvrdi, da prihvati učenje budući je izvanjski u njega uvjeren čak i bez dokaza. Ovo unutarnje uvjerenje će, međutim, uvijek biti proizvod mentalne aktivnosti, formiranje jednog mišljenja u svezi onog što se od njega očekuje vjerovati. I ovo formiranje mišljenja mora biti inicirano od strane njega bez izvanjske prisile, doktrina mora, tako reći, njega držati zaokupljenim, on mora uzeti u obzir pluseve i minuse, sve dok konačno nije došao do stajališta, ali onda će ga on također biti u stanju poduprijeti ako se od njega zahtijeva izjava. O religijskoj doktrini se treba temeljno porazmisliti prije nego može postati stvarno mentalno znanje, inače se može govoriti o ništa nego slijepoj vjeri, koja je pred Bogom kompletno beskorisna. Rezultat njegova promišljanja zavisi o njegovoj volji za Istinu i njegovoj žudnji za Bogom, koja ga nesvjesno također nagoni u akcije Ljubavi. Bog doista neće ostaviti u pogrešci [[(zabludi)]] ozbiljnog tragatelja za Istinom ako on kroz njegovo vladanje u životu sebe učini dostojnim primanja Istine. Međutim, pošto je pogreška raširena cijelim svijetom, pošto princ laži [[(Ivan 8:44)]] pokušava rasprostrijeti tamu svugdje i želio bi utrnuti svo svjetlo, razumljivo je da je pogrešno vjerovanje bilo ustanovljeno među ljudskom rasom, budući Bog poštuje slobodnu volju svakog bića i čak je Njegova sveta Riječ, koja jamči najčišću Istinu, ostavljena na milost i nemilost ljudske slobodne volje; posljedično, mora također biti ostavljeno volji ljudskog bića da vjeruje ili ne vjeruje, ako on pomno ispita pojedinačne doktrine i formira o njima mišljenje....

Ali kako bi bio uvjeren u potonje prijeko je potrebno da ih on pomno ispita, tj. on mora o njima promišljati, i ako je njegova žudnja ozbiljna i on ispuni uvjete koje je Bog postavio kako bi podario duhovno znanje on će postati rastuće razumski prosvjetljen, i za njega će biti jasno i vjerojatno što njegovo srce potvrđuje. I onda on može također reći uvjerljivo i bez dokaza: Ja vjerujem.... Kako drugačije bi bilo moguće prepoznati obmanjujuće učenje, i kako bi Bog mogao zahtijevati odgovornost od ljudi ako bi bila Njegova volja da ljudi trebaju isključiti mentalnu aktivnost i nadomjestiti ju sa bezuvjetnom slijepom vjerom? U tom slučaju ljudi ne bi bili odgovorni osim nekolicine koji pokušavaju raširiti ovo učenje i žele spriječiti svako protivljenje tako što zahijevaju slijepu vjeru. Ipak ovo nije Božja volja, naposlijetku, psihološki rad jedino započinje nakon mentalne aktivnosti koja, u ranijem slučaju, obično ostaje zanemarena. Jedino mentalna aktivnost uspostavlja vezu sa duhovnim kraljevstvom, onda će svjetlosna bića biti sposobna stupiti u akciju i započeti njihov stvaran rad poučavanja, ovo je, međutim, nemoguće ako ljudsko biće vjeruje naslijepo. I on će sa sigurnošću doći do zadovoljavajućeg zaključka ako je ozbiljan po pitanju istinskog znanja, po pitanju njegova mišljenja o Bogu i njegove duše. Jer Bog neće ostaviti u tami one koji traže svjetlo, i osoba će uvijek pronaći mentalni zaključak zadovoljavajućim ako ga je stekao nakon vjerne molitve Bogu Koji ga jedini može prosvjetliti s obzirom na to da li ili ne on razmišlja ispravno. Ako vjerujete u Boga Ljubavi, mudrosti i svemoći onda će to biti sasvim dovoljno za steći uvjerenu vjeru kroz učenja koja su potekla iz Boga baš kao i za prepoznati ljudske dodatke i do koje mjere se oni podudaraju sa Istinom. Jer Bog, vječna Istina, će uvijek pomoći osobi da ispravi njegovo razmišljanje, On će mu dati moć prosudbe samo ako je voljan prepoznati što je ispravno i braniti ono što prepoznaje kao Istinu pred njegovim bližnjim ljudskim bićima.... jer Božja je volja da Istina mora biti raširena, budući jedino Istina vodi do uspona i blažene sreće.

AMEN