• Volver

Responsabilidad propia.... Dogma....

Cada ser humano lleva por sí mismo la responsabilidad de su propia alma, por lo que debe justificarse por cada acto malvado y por cada omisión de un buen acto. No puede trasladar su culpa a los demás ni dejar que otros lo compensen, pero tiene que pagarla en la tierra o en el más allá. Y solo él puede elevar su estado de madurez mental, no se le puede dar por regalo, pero debe esforzarse por llevar una vida de acuerdo con la voluntad de Dios. Entonces tiene que cuidarse el mismo de la salvación de su alma porque ningún semejante puede quitársela. En consecuencia, él también debe informarse de la voluntad de Dios y así aceptar Su Palabra, que le da a conocer la voluntad divina.

Y ahora debe hacer que la Palabra de Dios deja actuar sobre él. Por lo tanto, no debe creer ciegamente a lo que los hombres quieren someterle, pero inevitablemente debe comparar lo último con la Palabra de Dios, y solo cuando cumpla plenamente con esto, puede consentirse a su influencia. Si el hombre tiene la responsabilidad de sí misma, entonces también la tiene por el pensamiento que posee, por lo que tiene el deber de someter todo a examen lo que se le ofrece, porque eso es precisamente para lo que tiene que responsabilizarse. No puede afirmarse que le han ofrecido el error y, por lo tanto, no pudo llegar a la verdad, pero él mismo debe esforzarse por encontrar la verdad que se le ofrece cuando lo pide.

Porque Dios le exige responsabilidad una vez, e incluso antes le dará todas las oportunidades para reconocer lo correcto y también poder obedecerlo. Pero si el hombre confía en lo que le ofrece su prójimo, deja de lado toda su propia responsabilidad, y trata de imponerlo al prójimo quien lo ha instruido. Pero Dios le ha dado la mente y el don del pensamiento, y por medio de este don puede decidir por sí mismo lo que es correcto y lo que quiere Dios, y actuar en consecuencia, y, en consecuencia, ser llamado a rendir cuentas....

Por esta razón, un conocimiento mental dado de manera escolar, y por lo tanto enseñanzas que el hombre recibe de manera escolar, no puede ser suficiente para el pleno conocimiento de la voluntad de Dios, siempre que no despierte y eleve el sentido de responsabilidad en la persona a través de su propio pensamiento al respecto.... Y al primer pensamiento, el hombre se dará cuenta de las enseñanzas que Dios le ha dado al hombre y que lecciones se han añadido por el lado humano. Para poder responderse un día, el hombre tiene que lidiarse con el conocimiento recibido por el momento y, por lo tanto, si es sincero podrá distinguir la verdad del error.

Mientras que una enseñanza dogmática sofoca el sentido de responsabilidad en él, si que tiene que sofocarlo, porque entonces la creencia en ella o el cumplimiento de lo que se requiere de él se convierte en una cuestión puramente mecánica y el hombre ya no se siente responsable, lo que él cree cumplir conscientemente. Porque lo que hace, lo hace con cierta compulsión, porque se le exige.... No es un acto de libre albedrio, aunque puede rechazar o ignorar lo que se le pide, pero carece de impulso interno que debería ser el impulso para cada acción, para todo lo que Dios exige de los hombres.

El hombre debe ser consciente de que solo lo que Dios valora lo que se hace por amor y, por lo tanto, el pensamiento y la acción deben ser determinados solo por el amor, y que toda falta de amor es un pecado contra Dios, Quien es el amor mismo, y el hombre tiene que responder por ello. Lo que se ordena hacer, lo que está obligado a hacer, elimina el pensamiento y la acción libre, y en cierta medida el hombre solo es responsable ante el mundo, que le ha impuesto un deber. Y por lo tanto puede dar al alma poca ventaja lo que el hombre no piensa y hace desde su interior.

Dado que el prójimo nunca puede asumir la responsabilidad del alma, sino que el hombre mismo tiene que llevarla, también tiene el deber de examinar su pensamiento y su actuación, si está de acuerdo con la voluntad de Dios, y por lo tanto tiene que saber de la voluntad de Dios, la cual le será transmitido a través de Su Palabra. Y entonces la Palabra de Dios tiene que ser el fundamento, pero no las interpretaciones y adiciones humanas; y para probar esto, para poder responsabilizarse un día, se necesita una comunión íntima con Dios, quien revelará su voluntad mentalmente a un hombre exigiendo la verdad....

Amen

Eigen verantwoording - Dogma

Ieder mens draagt zelf de verantwoordelijkheid voor zijn ziel en dus moet hij zich verantwoorden voor elke slechte daad, evenals ook voor elk nalaten van een goede daad. Hij kan zijn schuld noch op anderen afschuiven, noch door anderen laten vereffenen, maar hij moet ze zelf aflossen op aarde of in het hiernamaals. En evenzo kan alleen hij de toestand van zijn rijpheid verhogen; die kan hem niet worden geschonken. Integendeel, hij moet zijn best doen een leven te leiden naar de Wil van God. Dus moet hij zelf de zorg voor zijn zieleheil op zich nemen, omdat geen medemens deze van hem kan overnemen. Bijgevolg moet hij zich ook op de hoogte laten brengen van de Wil van God en dus Zijn Woord aannemen, Dat hem de goddelijke Wil bekend maakt. En hij moet nu het Woord van God op zich laten inwerken. Hij mag daarom niet blindelings geloven wat mensen hem willen voorleggen, maar hij moet dit laatste onvermijdelijk met het Woord Gods vergelijken en pas als het hiermee geheel en al overeenstemt, mag hij zich aan zijn invloed overgeven.

Als de mens voor zichzelf de verantwoordelijkheid draagt, dan draagt hij die ook voor de geestelijke leringen, die hij de zijne noemt. Dus heeft hij de plicht alles aan een onderzoek te onderwerpen, wat hem wordt aangeboden, want juist daarvoor moet hij zich verantwoorden. Hij kan er zich niet op beroepen, dat hem dwaling werd aangeboden en hij bijgevolg niet tot de waarheid kon komen. Hij moet daarentegen zelf zijn best doen achter de waarheid te komen, die hem evenzo wordt aangeboden als hij ze verlangt. Want verlangt God later rekenschap van hem, dan zal Hij hem tevoren elke mogelijkheid geven het ware in te zien en ook na te kunnen leven. Maar verlaat de mens zich op wat de medemens hem aanbiedt, dan omzeilt hij elke verantwoordelijkheid. Hij probeert de medemens ermee op te zadelen, die hem onderricht heeft. Maar God heeft hem het verstand gegeven en de gave van het denken. En met behulp van deze gave kan hij zelf beslissen wat goed is en door God gewild en daar naar handelen. Bijgevolg kan hij dan ook tot verantwoording worden geroepen.

Daarom kan een schools overgebracht geestelijk weten - dus ook leerstellingen, die de mens schools aanneemt - niet toereikend zijn voor de volledige kennis van de Wil Gods, zolang het niet, door eigen nadenken daarover, in de mens het verantwoordelijkheidsgevoel wekt en bevordert. En bij ernstig nadenken zal de mens inzien, welke leren God de mens heeft gegeven en welke leren van menselijke kant werden toegevoegd. Om zich dus eens te kunnen verantwoorden moet de mens zich vooreerst met het ontvangen weten bezighouden en hij zal daardoor, als hij verlangend is naar de waarheid, ook waarheid en dwaling uit elkaar kunnen houden. Terwijl een dogmatische leer het verantwoordelijkheidsgevoel in hem verstikt, ja verstikken moet, omdat het geloof aan wat geëist wordt of wat moet worden nagekomen een zuiver mechanische aangelegenheid wordt en de mens zich niet meer verantwoordelijk voelt voor wat hij gewetensvol meent te vervullen. Want wat hij doet, doet hij uit een zekere dwang, omdat het van hem wordt geëist. Het is geen handeling uit vrije wil, ofschoon hij het ook kan weigeren of het bevolene buiten beschouwing kan laten. De innerlijke drang ontbreekt, die aanleiding zou moeten zijn voor elke handeling, voor alles wat God van de mensen vraagt.

De mens moet zich ervan bewust zijn, dat alleen datgene door God wordt gewaardeerd, wat hij uit liefde doet; dat dus het denken en handelen alleen door de liefde moet zijn bepaald en dat elke liefdeloosheid een zonde is tegen God, Die de Liefde Zelf is, en de mens zich daarvoor moet verantwoorden. Wat hem dus bevolen wordt, wat hem tot plicht wordt gemaakt, schakelt het vrije denken en handelen uit en de mens verantwoordt zich in zekere zin alleen voor de wereld, dus tegenover diegenen, die hem een plicht hebben opgelegd. En daarom kan het de ziel weinig voordeel opleveren, wat de mens niet van binnen uit doet. Daar dus nooit de medemens de verantwoording voor de ziel kan overnemen, maar de mens ze zelf moet dragen, heeft hij ook de plicht zijn denken en handelen te onderzoeken, of het met de Wil van God overeenstemt. En daarom moet hij op de hoogte zijn van Gods Wil, Die hem door Zijn Woord wordt overgebracht. En dus moet het Woord Gods grondslag zijn, maar niet menselijke uitleggingen en toevoegingen. En om dit te onderzoeken, om zich later te kunnen verantwoorden, is een innige verbinding met God nodig, Die een mens, die naar de waarheid verlangt, nu ook door middel van gedachten Zijn Wil zal openbaren.

Amen