• Volver

Nuevo curso de desarrollo.... Destierro de lo espiritual....

El curso de desarrollo de lo espiritual es interrumpido por la voluntad divina.... Lo que ha estado en constante desarrollo ascendente durante tiempos infinitos ahora al final falla, es decir, se detiene o retrocede en el desarrollo se detiene seguir regresando y atado nuevamente. Porque una regresión o un estancamiento del desarrollo sólo puede tener lugar en un estado de libre albedrío, mientras que la voluntad atada siempre significa un desarrollo ascendente, aunque en un estado obligatorio, pero también en gran medida adaptado a la voluntad de la esencia, que es reconocido por Dios en todo momento. La atadura del libre albedrío requiere ahora nuevas formas externas, que corresponden a la dureza de la voluntad que se resiste y que ahora tendrán que albergar lo espiritual en sí mismas, lo que inicia de nuevo el proceso de desarrollo.

En el orden eterno y la legalidad de Dios sólo puede haber un desarrollo ascendente donde Su voluntad está activa; y sólo el libre albedrío del ser humano puede derrocar este orden. Hasta un cierto punto, Dios no interviene en el libre albedrío del ser humano; le da total libertad para aprovechar la última encarnación en la Tierra para su desarrollo espiritual. Sin embargo, si existe el peligro que se impida cualquier desarrollo espiritual ascendente, cuando lo espiritual que se esfuerza hacia Dios también sea arrastrado a un estado de falta de luz, entonces la voluntad divina ordena un alto privando de su libre albedrío a lo espiritual, que actúa en contra de Su voluntad.... en que Dios lo ata nuevamente en la forma más sólida para darle todas las oportunidades de cambiar su voluntad contraria, lo que irrevocablemente tiene que suceder una vez, incluso si pasan eternidades al respecto.

Porque toda decisión debe darse en el libre albedrío, y el libre albedrío siempre presupone una etapa de madurez donde lo espiritual puede encarnase nuevamente como ser humano. Pasan eternidades para lo espiritual que permite que este libre albedrío actúe de manera incorrecta una y otra vez, y por eso se le deben plantear tareas cada vez más duras y difíciles para que finalmente abandone su resistencia a Dios y se vuelva a Él en el estado del libre albedrío. Es comprensible que al final de un periodo de desarrollo, se iniciará una ira extremadamente fuerte de lo espiritual que se ha alejado de Dios porque que siente que pronto será despojado de su poder y porque ahora también busca obtener control sobre lo que es lleno de luz, porque al hacerlo creerá disminuir el poder de Dios.

Y poco antes del final, esta lucha con la luz adquiere tales formas que sólo una intervención violenta de Dios puede proteger la luz, porque el poder del oponente se ha vuelto increíblemente fuerte gracias al apoyo voluntario de la humanidad, y esto siempre significa el fin.... Porque Dios quita su poder tan pronto como la lucha contra la luz se hace evidente, tan pronto como los humanos que luchan por la luz se ven obligados a volverse hacia las tinieblas. Entonces la lucha de Satanás se dirige contra Dios Mismo, y entonces encuentra en Él a su amo....

La atadura en la forma priva a todo lo espiritual oscuro de cualquier fuerza y poder. Ahora no puede estar activo según su propia voluntad en ninguna obra de la creación, sino que ahora tiene que trabajar según la voluntad de Dios, tiene que servir en un estado obligatorio y así completar el curso de un desarrollo superior, tiene que, durante un tiempo infinitamente largo regresar al estado de madurez que le traerá la encarnación final en la Tierra.... como ser humano, aprovechando el libre albedrío. Mientras la voluntad divina sea la única determinante, no hay regresión y, por tanto, lo espiritual debe madurar mientras esté en la voluntad atada, aunque la fuerza de la voluntad contradictoria determina también la forma exterior y, por tanto, también la medida de los tormentos de estar atado.

Sólo cuando Dios retira Su voluntad de la esencia, en la medida en que le concede la libertad de su voluntad, es decir, cuando puede determinar sobre sí misma, existe el peligro de que el desarrollo ascendente se detenga o experimente una regresión, y esto también nuevamente hasta un límite puesto por Dios.... Entonces Él cancela el curso de desarrollo de la esencia, y esto ahora tiene que empezar de nuevo en un nuevo período en la Tierra, que nuevamente está destinado a su redención final, si se usado apropiadamente. Porque sólo lo que es perfecto puede liberarse de su forma externa y sólo mediante el uso correcto de su libertad de voluntad, lo espiritual en el ser humano puede llegar a ser perfecto....

amén

Een nieuwe ontwikkelingsgang - Het verbannen van het geestelijke

De gang van de ontwikkeling van het geestelijke wordt afgebroken door de goddelijke wil.

Wat oneindige tijden lang in voortdurende positieve ontwikkeling was en nu aan het einde faalt, dat wil zeggen stilstaat of achteruitgaat in de ontwikkeling, dat wordt verhinderd verder achteruit te gaan en weer opnieuw gekluisterd. Want een teruggang of stilstand van ontwikkeling kan alleen in de toestand van de vrije wil plaatsvinden, terwijl de gebonden wil steeds een positieve ontwikkeling betekent. Weliswaar in de toestand van moeten, echter ook in verstrekkende mate aangepast aan de wil van het wezenlijke, die voor God te allen tijde zichtbaar is. Het binden van de vrije wil eist nu weer nieuwe uiterlijke vormen die in overeenstemming zijn met de hardheid van de weerspannige wil en nu weer het geestelijke in zich moeten bergen dat opnieuw begint met de ontwikkelingsgang. Er kan in Gods eeuwige ordening en wetmatigheid alleen een positieve ontwikkeling zijn waar Zijn wil werkzaam is. En alleen de vrije wil van de mens kan deze ordening omvergooien. Tot op zekere hoogte grijpt God niet in de vrije wil van de mens in. Hij laat hem de volledige vrijheid, hoe hij de laatste belichaming op aarde benut voor zijn geestelijke ontwikkeling. Bestaat echter het gevaar dat elke positieve ontwikkeling wordt tegengegaan, zodat ook het geestelijke dat op God aanstuurt in de toestand zonder licht wordt meegesleurd, dan stelt de goddelijke wil hier paal en perk aan doordat Hij het geestelijke dat in strijd met Zijn wil handelt, van zijn vrije wil berooft, doordat Hij het weer kluistert in de meest vaste vorm om het elke mogelijkheid te geven voor de verandering van zijn weerspannige wil. Deze verandering moet onherroepelijk eens plaatsvinden, al gaan daar ook eeuwigheden overheen. Want elke beslissing moet in vrije wil plaatsvinden. En de vrije wil stelt steeds een stadium van vrijheid voorop, waarin het geestelijke zich weer als mens kan belichamen. Voor het wezenlijke dat deze vrije wil steeds weer op de verkeerde manier actief laat worden, verlopen er eeuwigheden. En daarom moeten het steeds zwaardere en moeilijkere taken worden opgelegd, opdat het eindelijk zijn weerstand tegen God zal opgeven en zich in de toestand van de vrije wil op Hem zal richten.

Begrijpelijkerwijs zal daarom steeds aan het einde van een ontwikkelingsperiode een buitengewoon sterk woeden van het van God afgekeerde geestelijke beginnen, omdat het merkt dat het spoedig van zijn macht is beroofd en omdat het nu probeert ook het lichtvolle in zijn macht te krijgen, omdat het meent daardoor de macht van God te verkleinen. En deze strijd met het licht neemt kort voor het einde zulke vormen aan, dat alleen een gewelddadige ingreep van God het lichtvolle beschermt. Want de macht van de tegenstander is door de vrijwillige ondersteuning van de mensheid ontzettend sterk geworden en dit betekent steeds het einde.

Want God ontneemt hem de macht, zodra de strijd tegen het licht onverholen aan het licht komt, zodra de mensen die streven naar het licht, gedwongen zullen worden zich naar de duisternis te keren. Dan is de strijd van de satan gericht tegen God zelf en dan vindt hij in Hem zijn Meester.

Het kluisteren in de vorm berooft al het duistere geestelijke van elke kracht en macht. Het kan nu in geen enkel scheppingswerk naar eigen wil werkzaam zijn. Integendeel, het moet nu volgens Gods wil actief zijn. Het moet dienen in de toestand van moeten en daardoor de gang van de positieve ontwikkeling afleggen. Het moet in eindeloos lange tijd weer de toestand van rijpheid bereiken, die het de laatste belichaming oplevert op aarde: als mens, met gebruikmaking van de vrije wil. Zolang alleen de goddelijke wil bepalend is, is er geen achteruitgang. En dus moet het wezenlijke rijpen zolang het in de gebonden wil is, ofschoon ook de sterkte van de zich verzettende wil de uiterlijke vorm en bijgevolg ook de mate van de kwellingen van het gebonden zijn bepaalt. Pas wanneer God Zijn wil van het wezenlijke terugtrekt - in zoverre dat Hij het de vrijheid van zijn wil geeft en het dus over zichzelf kan beslissen - is er het gevaar dat de positieve ontwikkeling een stilstand of een achteruitgang doormaakt, en dit weer tot de grenzen die God heeft gesteld.

Dan breekt Hij voor het wezenlijke de gang van de ontwikkeling af en moet dit nu opnieuw beginnen in een nieuwe aardperiode die weer voor zijn definitieve verlossing is bestemd, als die in het laatste stadium juist wordt gebruikt. Want alleen het volmaakte kan vrij worden van zijn uiterlijke vorm. En alleen door een juist gebruik van zijn wilsvrijheid kan het geestelijke in de mens volmaakt worden.

Amen