• Volver

El amor propio en el más allá prolonga el estado de sufrimiento... Voluntad de ayudar...

En el reino espiritual, la actividad amorosa tiene el mismo efecto que en la tierra... en mayor potencia, y por tanto también en el progreso espiritual, porque cualquier actividad amorosa allana el camino hacia Dios, y la cercanía a Dios es el fin último de todos seres. Por lo tanto, el amor también se predica en el reino espiritual, es decir, los seres de la luz llaman la atención de las almas no redimidas sobre el hecho de que sólo el amor les trae la liberación, y también les dan todas las oportunidades para poder desarrollarse en el amor. Si no es en el camino del amor, ningún alma puede desarrollarse hacia arriba, pero es mucho más difícil en el reino espiritual mientras el alma siga siendo ignorante, por lo tanto, aún no tiene conocimiento. Entonces ella sólo es afectada por su propio destino, no ve la necesidad de las otras almas, porque se encuentra todavía demasiado en el amor propio, que es el culpable de su estado ignorante.

Y este amor propio les impide la actividad amorosa desinteresada, porque el alma entonces se considera a sí misma como centro de atención, se siente infeliz e injustamente así, porque su amor propio vela sus propios errores, mientras que reconoce todos los errores de las otras almas y se siente elevada por encimas de ellas. Y por eso no puede sentir ningún amor por su entorno sufriente. Ella es dura e insensible y no se compadece de las otras almas, y por tanto también sentirá amargamente sus penalidades, que sólo disminuyen si el amor se encienda en ella y lo estimula a la actividad amorosa. Y a menudo pasa mucho tiempo antes de que el alma se ablande y esté dispuesta a ayudar por su propia voluntad.

Y, sin embargo, no puede ser estimulada a la actividad amorosa sino a través de la instrucción de los seres de luz, porque tiene que decidirse por su propia voluntad ser útil, tiene que dejar de lado su amor propio, ignorar su propia dificultad y tratar de aliviar las dificultades de las almas que sufren, entonces su estado hasta entonces impotente experimentará un cambio, el alma sentirá el aumento de fuerza y será cada vez más capaz de ayudar y obrar en amor. Su condición es ahora cada vez más libre, y ahora reconocerá que cada vez es más ligero a su alrededor, es capaz de ver cosas que la hacen feliz, su conocimiento es cada vez mayor y su voluntad de llegar a dios es cada vez más fuerte... Y por eso también su obra de amor será ansiosa porque reconoce el poder y la fuerza del amor, ella reconoce su objetivo y se esfuerza por alcanzarlo... trata de llegar a la cercanía de Dios y redimirse a través del amor...

amén

SAMOLJUBJE V ONOSTRANSTVU PODALJŠUJE STANJE TRPLJENJA.... PRIPRAVLJENOST NUDITI POMOČ....

Ljubezen-ska dejavnost (aktivnost) ima v onostranstvu enak učinek kot na Zemlji.... povečan dotok moči, kar obenem tudi pomeni duhovni napredek, ker vsaka Ljubezen-ska dejavnost poravnava pot k Bogu, Božja bljižina pa je končni cilj vsakega bitja. Zato se tudi v duhovnem področju pridiga o Ljubezni; se pravi da svetlobna bitja neodrešenim dušam (dušam, ki niso priznale Jezusa Kristusa za Gospodarja, mu predale svojega življenja in zato ne živijo Ljubezni) usmerjajo pozornost na to, da jim Ljubezen prinaša osvoboditev, in približana jim je vsakršna možnost (priložnost), da se lahko razvijajo v Ljubezni. Na nikakršen način razen z Ljubeznijo ni mogoče, da se duša razvija navzgor (na višje, da napreduje); to je v duhovnem področju veliko težje kot pa na Zemlji, vse dokler je duša še brez znanja (brez luči, prosvetljenja), torej dokler še nima spoznanja. Tedaj je namreč ganjena edino z njeno lastno usodo; ona ne vidi stiske in težave drugih duš, ker se ona še vedno nahaja v samoljubju (sebičnosti), katero pa je tudi zaslužno za njeno stanje neznanja.

In samoljubje ji preprečuje, da je nesebično Ljubezen-sko aktivna. Tedaj namreč duša vidi sebe kot centralno točko; nesrečna je, čeprav pa neupravičeno, ker njeno samoljubje zakriva njene lastne napake, pri čemer ona prepozna vse napake drugih duš in se počuti, da je iznad njih. Tako da ona sploh niti ne more čutiti Ljubezni z njeno okolico, ki trpi. Ona je trdosrčna in brezčutna in ne gleda na druge duše; toda tako bo bridko doživljala svojo težavo (nesrečno stanje), katera je lahko zmanjšana edino, če se v njej razgori Ljubezen in jo spodbudi na Ljubezen-sko dejavnst (aktivnost). In pogosto mine nekončno dolgo časa, preden se duša omehča in iz lastne pobude postane voljna (pripravljena) pomagati.

Vendar pa tudi poleg tega ne more drugače prejeti spodbude za Ljubezn-sko dejavnost (delovanje), razen preko učenja (Božje Besede) s strani svetlobnih bitij, ker se mora ona popolnoma v svobodni volji odločiti za to, da je pripravljena (voljna) pomagati. Ona mora zmanjšati svoje samoljubje, zanemariti svojo lastno težavo in poizkušati zmanjšati ter ublažiti težave drugih duš, ki trpijo. Tedaj bo njeno stanje, ki je bilo do tedaj brez moči (nebogljeno), doživelo spremembo; duša bo (ob)čutila dotok moči in bo posta(ja)la vse bolj sposobna za nudenje pomoč in za delovanje v Ljubezni. Njeno stanje na ta način postaja vse bolj svobodno, in ona tedaj spoznava, da okoli nje postaja vse svetlejše, uspeva videti stvari, ki jo osrečujejo, njeno znanje (prosvetljenje) postaja večje in njena volja, da pride do Boga, je vse močnejša.... In tako njena Ljubezen-ska dejavnost (aktivnost) postaja živa, ker ona spoznava silo ter moč Ljubezni, prepoznava njen cilj in hiti k njemu.... trudi se doseči Božjo bljižino in se preko Ljubezni rešiti....

AMEN