• Volver

“El espíritu está dispuesto, pero la carne es débil....”

El espíritu está dispuesto, pero la carne es débil.... porque la carne todavía pertenece a la fuerza opositora de Dios porque contiene todavía en ella muchas sustancias espirituales que son inmaduras, es decir, que están en el comienzo de su desarrollo superior. Y estas sustancias todavía están demasiado en el poder del oponente; empujan hacia él e también intentan arrastrar consigo el alma humana. Y así el espíritu en el hombre libra una lucha constante con todas las esencias inmaduras que lo rodean. Aunque el alma se ha decidido a favor del espíritu, todavía está en medio de esencias necesitadas de purificación, y es continuamente presionado para que se oriente al mundo, es decir, todo lo que sea beneficioso para el cuerpo carnal, es decir, placentero.

El alma a menudo es muy débil y no puede ofrecer suficiente resistencia a estos deseos. Y, sin embargo, debe tratar de superar esta contracorriente, tiene que luchar consigo misma, debe dirigir su voluntad sólo hacia lo que el espíritu le transmite, debe desear escucharlo y rechazar toda tentación exterior, sin prestarles ninguna atención y sólo desea escuchar la voz del espíritu. Debe orar fervientemente pidiendo fortaleza y no debe cansarse, porque dios permite todas estas tentaciones para fortalecer la voluntad y la fe, para que pueda demostrar su valía frente a las resistencias mayores que se le acercan desde fuera.

El hombre aún sigue luchando contra los deseos puramente corporales y resistencias, pero llegará el momento en que tendrá que resistir los ataques del exterior, donde tendrá que demostrar su valía ante el mundo y donde el cuerpo no sólo tendrá que renunciar, sino también aceptar sufrimiento para dar al mundo un ejemplo de fe fuerte e inquebrantable.... Siempre y constantemente se le dará fuerza para que su voluntad se fortalezca.... Y esta voluntad ya debe fortalecerse ahora superando las pequeñas resistencias, el alma debe permanecer siempre conectada con el espíritu dentro de ella, debe aprender a despreciar todo lo mundano, debe pasar sin impresión y de ninguna manera detenerse del esfuerzo espiritual, debe compartir la debilidad de la carne, y el resultado será una voluntad cada vez más fuerte que vence todo lo que se opone. Sin embargo, esta fuerte voluntad no se puede lograr sin lucha, de lo contrario sería una gracia recibida inmerecida, que debe llevar al hombre a la madurez sin que se esfuerce por lograrla.

El suministro de fortaleza de Dios es ciertamente una gracia de este tipo, pero debe solicitarse una y otra vez, y así la oración por una voluntad fortalecida le dará fuerza y gracia, su voluntad se hará más fuerte, porque entonces el humano invoca a Dios Mismo por Su ayuda, y entonces ésta también estará disponible para él en abundancia. La oración es también un medio para combatir las tentaciones del oponente, aunque la voluntad misma puede estar tan debilitada que sea incapaz de orar, porque esto implica también a la voluntad, que entonces también encuentra apoyo.

Pero el hombre no debe entregarse a las tentaciones y señuelos del mundo sin su voluntad; No debe debilitarse tanto que ya no pueda orar; en cada angustia de su alma debe recurrir a la oración, a Dios, Quien ciertamente no le dejará sin ayuda. Debe prestar atención a la voz fina del espíritu, que lo impulsará a orar, a invocar a Dios en busca de fuerza y gracia.... Sólo entonces será vencida toda debilidad de la carne, se fortalecerá en espíritu y su voluntad vencerá toda resistencia....

amén

„DUH JE VOLJAN, ALI TIJELO JE SLABO...“

Duh je voljan, ali tijelo je slabo.... budući tijelo još pripada snazi protivnoj Bogu, jer u sebi sklanja još mnogo duhovnih supstanci koje su nezrele, odnosno, nalaze se na početku njihovog višeg razvoja. A ove supstance su još previše u vlasti protivnika, guraju ga prema njemu, i nastoje sa sobom povući i dušu čovjeka. I tako duh u čovjeku vodi stalnu borbu sa svom nezrelom suštinom koja ga okružuje. Premda se duša odlučila za njega, ona se također još uvijek nalazi usred suštine kojoj je potrebno pročišćavanje, i ona će od nje biti stalno tlačena da se okrene svijetu, pod čime treba razumjeti ono što pogoduje, i stoga je ugodno, tijelu od mesa. Duša je vrlo često slaba i nije u stanju pružiti dovoljan otpor ovim žudnjama. A ona ipak mora nastojati nadvladati ovu nasuprotnu struju, mora se boriti sama sa sobom, mora svoju volju usmjeriti jedino na to što joj prenosi Duh, ona mora žuditi da Ga čuje, i odbiti svaku kušnju izvana, ne poklanjajući joj nikakvu pažnju, i jedino žuditi čuti glas Duha. Ona mora usrdno moliti za dostavu snage, i ne smije se umoriti, budući Bog dopušta sve ove kušnje kako bi osnažio volju i vjeru, tako da se on iskaže (dokaže) u većim preprekama koje mu pristupaju izvana. Čovjek se još bori protiv čisto tjelesnih žudnji i otpora, ali, doći će vrijeme, u kojem on mora odoljeti napadima izvana, u kojem se on mora dokazati pred svijetom, i u kojem se tijelo ne mora jedino odricati, nego također i preuzeti patnju na sebe, kako bi dao svijetu primjer snažne, nepokolebljive vjere.... Njemu će uvijek i neprestano biti dostavljana snaga, tako da njegova volja bude jaka.... A ova volja treba već biti osnažena kroz nadvladavanje manjih prepreka (otpora), duša treba jedino uvijek ostati u kontaktu sa Duhom u njoj, mora naučiti prezreti sve svjetovno, mora nedojmljena proći pokraj njega, i na nijedan način se ne zadržati od duhovnog nastojanja, slabost tijela treba biti pobijeđena, a posljedica će biti uvijek snažnija volja koja nadvladava sve što joj se suprotstavlja. Ali, ova snažna volja se ne može postići bez borbe, inače bi bila nezaslužena primljena milost koja čovjeka mora dovesti do zrelosti, bez da to bude nastojano od njega. Dostava Božje snage je uistinu takva milost, koja međutim mora uvijek iznova biti tražena, i tako će mu molitva za osnaženu volju dostaviti snagu i milost, njegova volja će ojačati, jer onda čovjek poziva Boga Osobno za Njegovu pomoć, i onda mu ona također izobilno stoji na raspolaganju. Molitva je također sredstvo borbe protiv kušnji neprijatelja, premda sama volja može biti tako oslabljena, da je on nesposoban moliti, budući i to uključuje volju, koja tada međutim također pronalazi podršku. Jedino se čovjek ne smije bezvoljno prepustiti kušnjama, zavođenjima svijeta; on ne smije postati tako slab da više nije u stanju moliti, on mora u svakoj nevolji duše naći utočište u molitvi, u Bogu, Koji ga onda zaista neće ostaviti bez pomoći. On mora obratiti pažnju na nježan glas Duha, koji će ga potaknuti na molitvu, da zazove Boga za snagu i milost.... Jedino onda će biti nadvladana svaka slabost tijela, on će postati jak u Duhu, i njegova volja će pobijediti svaki otpor.

AMEN