• Volver

Decisión entre dos mundos.... ver y oír espiritualmente....

Todo pensamiento mundano debilita la capacidad del hombre de ver con ojos espirituales o de oír con oídos espirituales. Y por eso debe esforzarse siempre en separarse del mundo. Debe aprender a despreciar todo lo terrenal para poder esforzarse plenamente por su perfección espiritual. Porque en cuanto pueda ver espiritualmente, en cuanto su oído sea capaz de oír la voz del corazón, los mensajes del reino espiritual, también madurará espiritualmente, mientras que el mundo no podrá ofrecerle bienes espirituales, sino más bien el mundo todavía le roba porque le priva de la capacidad de hacerlo. Hay dos mundos que quieren acercarse al hombre y los representantes de cada mundo se esfuerzan por afirmarse.

La voluntad del hombre tiene que decidir por sí mismo en qué mundo quiere vivir. Ve las alegrías terrenales y los encantos del mundo con sus ojos físicos. Los tesoros del mundo espiritual en cambio, en cambio, no se revelan de forma evidente. Si quiere ver estos, primero debe desarrollar dentro de sí mismo la capacidad lo que la voluntad humana tiene como primer requisito. Independientemente del mundo terrenal, tiene que retirarse a su vida interior, debe abrir sus sentidos al influjo espiritual, debe escuchar y observar lo que se le transmite desde el reino espiritual, y le resultará más comprensible y claro cuanto más se separa del mundo y suprime el deseo por ello.

Porque sólo se le puede ofrecer una cosa.... hay que sacrificar un mundo para llegar al otro mundo. Mientras el hombre siga viviendo en la Tierra, será una lucha para él, porque el mundo terrenal siempre se pone en primer lugar. Sin embargo, la voluntad de obtener una visión del reino espiritual le da a la persona una fuerza constante para superar el mundo terrenal, y la capacidad de oír y ver espiritualmente aumenta de hora en hora si el hombre está seriamente dispuesto a hacerlo para cambiar el reino espiritual por el mundo terrenal.... Entonces puede separarse de ello con facilidad, oye hablar en su interior la voz de los seres de luz, que no son más que los órganos de la voz divina, ve lo que los ojos físicos no pueden ver y sus conocimientos siguen enriqueciéndose.

Pero es siempre un conocimiento que no tiene sentido para el mundo, pero que debe y puede animar a los humanos a luchar por el estado que les proporcione los bienes del reino espiritual. Debe buscar todo lo espiritual dentro de sí mismo, mientras que todo lo mundano busca encontrar acceso a ello desde fuera. Y además, todo lo espiritual sólo puede transmitirse al prójimo cuando éste también va hacia adentro, porque sólo entonces puede aceptar lo que se le presenta, mientras que antes sólo lo absorbía con su oído físico, pero que para él queda muerto, mientras que no lo deje hablar a su corazón.

Lo que debe conservar valor para la eternidad debe llegar a la persona desde el corazón, porque estas son las corrientes del reino espiritual que aparecen en el corazón como pensamientos y deben ser captados conscientemente por el humano para ahora poder volverse efectivos en él....

amén

ODLUKA IZMEĐU DVA SVIJETA.... DUHOVNO GLEDANJE I SLUŠANJE....

Svaka svjetovna misao slabi sposobnost čovjeka da vidi duhovnim okom ili da čuje duhovnim ušima. I zato on mora uvijek nastojati osloboditi se od svijeta. On mora naučiti prezirati sve zemaljsko, samo da bi mogao nepodijeljeno težiti duhovnom savršenstvu. Jer, čim je on u stanju duhovno gledati, čim je njegovo uho u stanju čuti glas srca, poruke iz duhovnog kraljevstva, on će i duhovno sazrijevati, dok svijet njemu ne može ponuditi duhovna dobra, nego mu ih radije otima, budući mu on oduzima sposobnost za to. Dva su svijeta koja sebe žele približiti ljudima, a predstavnici svakog svijeta se trude sebe promicati (istaknuti). Volja čovjeka mora sama odlučiti u kojem svijetu on želi prebivati. Ove zemaljske užitke i mamljenja svijeta on vidi zemaljskim očima i osjeća tjelesnim osjetilima; blaga duhovnog svijeta mu se naprotiv, ne otkrivaju očigledno. Želi li on ova vidjeti, on najprije u sebi mora izgraditi sposobnost, koja za prvi preduvjet ima volju čovjeka. On se, bez obzira na zemaljski svijet, mora povući u unutarnji život, on mora svoja osjetila otvoriti za duhovni priljev, on mora osluškivati i uočavati ono što mu se prenosi iz duhovnog kraljevstva, i to će mu biti sve razumljivije i jasnije, što više se on odvaja od svijeta i suzbija žudnju za njim. Jer, samo jedno mu može biti ponuđeno.... jedan svijet mora biti žrtvovan, kako bi dospio u drugi svijet. Dok god čovjek još boravi na Zemlji, za njega je to borba, jer se zemaljski svijet uvijek iznova nameće (gura naprijed). Volja da pogleda u duhovno kraljevstvo, međutim čovjeku stalno privodi snagu da nadvlada zemaljski svijet, i sposobnost da duhovno vidi i čuje, raste iz sata u sat, ako je čovjek ozbiljno voljan ovim duhovnim kraljevstvom zamijeniti zemaljski svijet.... On se onda od njega lako može odvojiti, on u sebi čuje glas duhovnih bića koja govore, koja su samo organi Božanskog glasa, on vidi što njegovo tjelesno oko ne može vidjeti, i njegovo znanje se sve više obogaćuje. No, to je uvijek znanje koje je za svijet beznačajno, ali ljude treba i može potaknuti, da isto tako streme stanju koje im donosi dobra duhovnog kraljevstva. Sve duhovno mora on u sebi tražiti, sve svjetovno naprotiv nastoji, izvana naći pristup k njemu. I opet može duhovno tek onda biti posredovano čovjeku, kada ovaj isto tako ide naunutra, jer je on tek tada prijemčiv za njemu ponuđeno, dok on njega prethodno prima samo tjelesnim uhom, no ono za njega ostaje mrtvo, dok god ga on ne pusti da govori srcu. Ono što treba zadržati vrijednost za vječnost, čovjeku mora prići iz srca, jer su to strujanja iz duhovnog kraljevstva, koja se u srcu pojavljuju kao misli, i od čovjeka moraju biti svjesno uhvaćena (dohvaćena), kako bi sada u njemu mogla postati učinkovita.

AMEN