• Volver

Obligacción espiritual –Preceptos humanos – Impugnar la Doctrina de Cristo

Toda coacción moral ha de ser sentenciado, pues lo que el hombre ejecute de esa forma, no puede ser valorado por Dios. Sólo la plena libertad de voluntad determina el valor del obrar del hombre, y por eso sólo la Doctrina de Cristo les sea anunciada, mas no que se les haga como deber un determinado modo de vivir por medio de mandamientos y prescripciones, los que ellos guardan entonces de forma obligatoria y habitual. Bien que los hombres sean educados a que piensen y obren bien y justamente, mas sólo se les puede presentar lo verdadero o falso de su actuar; deben ser siempre exhortados a que practiquen el amor,al prójimo mas jamás han de ser impulsados, a través de preceptos, a actos y acciones que no corresponden a su íntima voluntad. Sólo el Mandamiento del amor debe ser observado y por lo tanto también debe ser enseñado, pues quien cumple el Mandamiento del amor, forma él su corazón de tal manera, que él mismo de por sí quiere hacer todo lo que corresponde a la Voluntad de Dios. Mas prescripciones, que motivan al hombre a un determinado modo de vida, mas cuyo incumplimiento no significa ninguna falta de cariño frente a su semejantes, esas no han sido dadas por Dios, es decir: que se encuentran fuera de la Doctrina de Cristo, pues ésta es una Docrina que sólo predica el amor, pero la que no trata de conseguir un cumplimiento a través de obligación exterior, del Mandamiento divino del amor.

En plena libertad de voluntad tiene que poder formarse el hombre, para que la transformación de su pensamiento sea de valor para la eternidad. Pero el arbitrio es reducido, tan pronto como esa transformación sea exigida en forma de deber. Todo hecho bueno que no ha sido nacido en el corazón, es decir, que no fue el impulso más intimo a la actividad en el amor que lo dejó ejecutar, será sólo valorado, como eso que en realidad es, como el cumplimiento de obligaciones sin el calor del corazón. Y existe el gran peligro de que el hombre dé poca cuenta de su modo de pensar y actuar, porque el se cree, que ha hecho, lo que debía hacer en la tierra, y ese creencia se funda en los preceptos que por parte de los seres humanos fueron añadidos a la Doctrina de Cristo. Unicamente la Doctrina divina de amor ha de comprenderse bajo la Doctrina de Cristo, pero nunca jamás los preceptos promulgados humanos, los que tienen por objeto otra cosa, que sólo la verdadera actividad caritativa y el amor.

Donde es enseñado el amor, tiene que ser practicado también, y bajo obras de amor se ha de comprender todo, lo que al prójimo le sirve para lo mejor. Por lo que sólo se pide de los hombres que hagan mucho bien a sus semejantes, y de ahí que la Doctrina divina de amor sólo pone tales exigencias a los hombres, las que preservan a sus semejantes de daños os les aporta ventajas. Piensa el hombre en el bien de sus heremanos, así está él en el amor, pues este le induce a ello, intercediendo a favor de los hombres, y eso es el verdadero obrar caritativo que pide Dios de los hombres y lo que Jesucristo practicó permanentemente en la tierra. Se pide del hombre algo cuyo incumplimiento de ningún modo daña o hiere a sus semejantes, entonces son estas precripciones emitidas y promulgadas por hombres, las que no se han de equivocar con la Doctrina de Cristo.

Mas existe el gran peligro de que no se haga caso de los Mandamientos de amor a causa de los mandamientos añadidos por los hombres y que la Doctrina de Cristo no sea reconocida en su significado y trascendencia, lo que resulta de ahí que la humanidad quiere suprimir por completo la Doctrina de Cristo en su ignorancia sobre su verdadero mérito. Pues ella fija más su atención en los preceptos que hace a los hombres sujetos en cierto modo, puesto que ellos significan para él una coacción moral. De eso se escandaliza el mundo y trata ahora, pues, de luchar contra todo y de suprimirlo, también la pura Doctrina de Cristo, que sólo predica amor. Todo lo que por los hombres fue añadido a la Doctrina divina de amor, es sólo propio para entremezclar la pura Doctrina de Cristo con error, pues se aparta y difiere de lo que Jesucristo ha legado a los hombres como Su Obra. Pero solo subistirá lo que es de Dios, pero la obra hmana perecerá.

Amén

Geestelijke dwang - Menselijke geboden - Het bestrijden van de leer van Christus

Elke geestelijke dwang is te veroordelen, want wat de mens van hieruit doet, kan voor God geen waarde hebben. Alleen volledige wilsvrijheid bepaalt de waarde van het handelen van de mens en daarom moet hun alleen de leer van Christus worden verkondigd, maar niet door geboden en voorschriften hun een bepaalde leefwijze tot taak worden gesteld, die ze dan plichtmatig en uit gewoonte nakomen. De mensen moeten wel tot een juist denken en handelen worden opgevoed, maar er mag hun steeds alleen maar het juiste of verkeerde van hun handelen worden voorgehouden. Ze moeten worden aangespoord liefde te beoefenen, maar nooit mogen ze door geboden tot handelingen worden gedwongen, die niet overeenstemmen met hun innerlijk willen. Alleen het gebod van de liefde moet worden nagekomen en daarom ook worden geleerd, want wie het gebod van de liefde vervult, vormt zijn hart zo, dat het nu vanzelf alles wil doen, wat beantwoordt aan Gods Wil. Maar geboden, die de mensen aanleiding geven tot een bepaalde leefwijze, maar waarvan het niet vervullen geen liefdeloosheid tegenover de mensen betekent, zijn niet door God gegeven, dat wil zeggen ze staan buiten de leer van Christus, want deze is alleen een leer, die liefde predikt, maar die niet door uiterlijke dwang een vervulling van de goddelijke geboden van de liefde probeert te bereiken.

De mens moet zich in volledige wilsvrijheid kunnen vormen, wil deze omvorming van het denken van waarde zijn voor de eeuwigheid. Maar de wilsvrijheid wordt beperkt, zodra deze omvorming plichtmatig wordt verlangd. Elke goede daad, die niet in het hart is geboren, dat wil zeggen die de innerlijke drang niet liet volbrengen werkzaam te zijn in Liefde, wordt slechts als datgene gewaardeerd, wat ze in werkelijkheid is: als een plichtsvervulling zonder de warmte van het hart. En het grote gevaar bestaat, dat de mens zich te weinig rekenschap geeft van zijn denken en handelen, omdat hij gelooft datgene gedaan te hebben wat hij op aarde doen moet en dit geloof gebaseerd is op de geboden, die van menselijke zijde aan de leer van Christus werden toegevoegd. Alleen de goddelijke leer der liefde is onder de leer van Christus te verstaan, maar nooit door mensen afgekondigde geboden, die iets anders beogen dan alleen maar werkzaam te zijn in ware liefde.

Waar liefde wordt geleerd, moet ook liefde worden beoefend en onder het “werkzaam zijn in liefde” is alles te verstaan, wat voor de medemens zijn bestwil is. Dus wordt van de mens alleen verlangd zijn medemensen het goede ten deel te laten vallen en daarom zal de goddelijke leer van de liefde alleen zulke eisen aan de mensen stellen, die de medemens behoeden voor schade of hem voordeel opleveren. Is de mens bedacht op het welzijn van de medemens, dan heeft hij de liefde, want deze zet hem ertoe aan zich dienstbaar voor de medemens in te zetten en dit is het ware werkzaam zijn in liefde, dat God van de mensen verlangt en dat Jezus Christus op aarde voortdurend heeft beoefend. Wordt er echter van de mensen iets verlangd, waarvan het niet vervullen ervan de medemens op geen enkele manier schaadt of krenkt, dan zijn dit door mensen uitgevaardigde voorschriften, die niet verward moeten worden met de leer van de liefde van Christus.

Maar het grote gevaar bestaat, dat er aan de geboden van de liefde geen aandacht wordt geschonken, wegens deze geboden, die er door mensen aan toegevoegd zijn en dat de betekenis van de leer van de liefde van Christus niet wordt ingezien, wat daaruit blijkt, dat de mensheid de leer van de liefde van Christus helemaal wil verdringen vanuit haar onbekendheid met de ware waarde ervan. Want ze richt haar aandacht meer op de geboden, die de mens in zekere zin onvrij maken, daar ze een geestelijke dwang voor hem betekenen: de wereld neemt daar aanstoot aan en probeert nu alles te bestrijden en te verdringen; ook de zuivere leer van Christus, die alleen maar liefde predikt. Alles wat door mensen aan de goddelijke leer van de liefde werd toegevoegd, is er alleen maar voor geschikt de zuivere leer van Christus te vermengen met dwaling, want het wijkt af van datgene, wat Jezus Christus als Zijn werk de mensen heeft nagelaten. Echter bestaan blijft alleen maar datgene wat van God is, maar mensenwerk zal vergaan.

Amen