• Volver

La gratitud de las almas que han sido salvadas por el rezo en el más allá....

Cuanto más un hombre piensa en las almas del más allá, más intenso las almas se unen a este hombre, porque le reconocen como salvador de su situación penosa. Sueltan su enlace con la tierra en cuanto ya no necesitan la ayuda humana, cuando ya son más maduros que ellos de cierto modo y se unen con las almas del más allá que están en el mismo nivel de madurez. A partir de entonces cuidan a los hombres, pero ahora sin anhelar la cercanía de la tierra, sino intentan subir los pensamientos de los hombres al reino espiritual, intentan acompañar al espíritu del hombre fuera de la tierra hacia lo alto, porque están más felices en aquel reino y la tierra ha perdido cualquier atracción. Pero el hombre de la tierra no las olvida, y ayudan con afán a aquellas que suavizan su estado penoso y a los que les han sacado de su penuria y sufrimiento con rezos y pensamientos intensos. Si se ha salvado a estas almas, tienen a su disposición mucha fuerza ellas mismas, la cual pueden mandar a los hombres terrestres, y la lucha de los cuales en la tierra se convierte cada vez más fácil, y su desarrollo espiritual se puede contemplar sin dificultad. Entonces las almas salvadas sacan de una fuente que nunca se seca.... Es una bendición si pueden ayudar, y su amor cuida a los hombres de la tierra que todavía tienen que luchar por el bien de sus almas. Ellos pasan sus gracias de la misma manera, ayudan al no salvado a que se libera de su atadura. Qué fácil puede hacerse la búsqueda de la altura si se han ganado el amor de aquellos por su voluntad de ayudar y que ahora cuyo amor se recompensa.... Ahora los hombres pueden pasar en su estado luminoso al más allá, y se salvan del estado tortuoso de los seres imperfectos. Porque es un bien espiritual que el hombre gana en la tierra.... encuentra a los queridos en el más allá, no hay separación de aquellos que estaban unidos en amor en el mundo y cuyo amor no ha terminado con la muerte corporal.... Un entendimiento íntimo y un amor inspirado une también ahora a los seres, porque el mismo estado de madurez espiritual tiene como consecuencia pensamientos cariñosos mutuos. Lo que significa haber participado en la salvación de un alma se entenderá por las almas primero en el más allá, en cuanto el estado de felicidad, pero también en estado de sufrimiento llega a la conciencia del ser.... Es la razón porque un ser salvado quiere ayudar siempre a un ser no salvado, y su amor se extiende al reino del más allá y a la tierra. Y por esto los hombres de la tierra deben buscarse amigos en el más allá por su disposición de ayuda continua frente las almas que dependen todavía de su ayuda y amor. Porque lo que les hacen por amor se les recompensa por un múltiplo....

amén

Dankbaarheid van de door het gebed verloste zielen in het hiernamaals

Hoe hulpvaardiger de mens aan de zielen in het hiernamaals denkt, des te inniger sluiten deze zielen zich weer bij de mens aan. Want ze zien in hem toch de redder uit hun noodsituatie. Ze maken de verbinding met de aarde pas dan losser, wanneer ze de hulp van de mensen niet meer nodig hebben, wanneer ze in zekere mate rijper zijn dan die en zich nu met de zielen in het hiernamaals verbinden, die zich in dezelfde toestand van rijpheid bevinden. Maar dan staan ze de mens weer behulpzaam bij, echter niet meer de nabijheid van de aarde wensend. Veeleer proberen ze de gedachten van de mensen omhoog, in het geestelijke rijk te trekken. Ze trachten de geest van de mens van de aarde weg opwaarts te leiden, omdat ze in dat andere rijk gelukkiger zijn en de aarde elke aantrekkingskracht voor hen verloren heeft. Maar ze vergeten de mensen op aarde niet en ze staan bijzonder hulpvaardig diegenen bij, die hun toestand van lijden hebben verzacht en ze uit hun nood en pijn hebben verlost door gebed en innige gedachten. Zijn deze zielen verlost, dan staat hun zelf veel kracht ter beschikking, die ze de mens op aarde kunnen toesturen. En diens worstelen op aarde zal steeds lichter worden en zijn geestelijke vooruitgang zal gemakkelijk te herkennen zijn. Want nu scheppen de verloste zielen uit een onuitputtelijke bron.

Het is hun gelukzaligheid, te kunnen helpen. En hun liefde zal gericht zijn op de mensen op aarde die nog moeten strijden om het heil van hun ziel. Ze betuigen nu hun dank op dezelfde manier, ze helpen het niet verloste vrij te worden van zijn gebonden zijn. Hoe gemakkelijk kunnen de mensen voor zichzelf het opwaartse streven maken, wanneer ze door hun hulpvaardigheid de liefde van de wezens in het hiernamaals hebben verworven en hun liefde hun nu wordt vergolden.

Dan kunnen de mensen in een staat van licht het hiernamaals binnengaan. En de kwellende toestand van de onvolmaakte wezens blijft hun bespaard. Want ook dit is geestelijk goed, wat de mens op aarde verwerft.

Hij vindt in het hiernamaals zijn geliefden weer. Er is geen gescheiden zijn voor hen die op aarde in liefde met elkaar verbonden waren en wier liefde ook met de dood van het lichaam niet ten einde was.

Diep gevoeld begrijpen en gelukkig stemmende liefde verbindt ook nu de wezens, omdat dezelfde geestelijke staat van rijpheid het gevolg is van het wederzijdse denken aan elkaar. Wat het betekent, te hebben bijgedragen aan de verlossing van een ziel, zal pas in het hiernamaals begrijpelijk zijn, wanneer het wezen zich bewust wordt van zowel de staat van geluk als ook de toestand van lijden.

En daarom is ook het verloste wezen in het hiernamaals steeds bereid het niet verloste te helpen en zijn liefde strekt zich uit zowel in het rijk hierna als ook op de aarde. En daarom moeten de mensen op aarde vrienden in het hiernamaals verwerven door hun voortdurende bereidheid om te helpen tegenover de zielen die nog op hun hulp en liefde zijn aangewezen. Want wat zij uit liefde voor dezen doen, zal hun veelvoudig worden vergolden.

Amen