• Volver

Violación de los mandamientos divinos.... Pecado.... el estado atado....

Violar los mandamientos divinos es pecado porque aumenta la distancia de Dios en el sentido de que Él no puede estar donde hay desamor. Todo lo que vaya en contra del mandamiento de amor también llevará como consecuencia un enfriamiento del amor divino y, por tanto, perjudicará al ser espiritual mismo, porque a través de esto entra cada vez más en un estado no libre.

Como ser humano, este estado tiene tal efecto que el poder del oponente de Dios sobre él se vuelve cada vez mayor, que él es obligado por él a someterse a su voluntad, que su pensar y actuar será de tal manera como éste lo quiere, es decir, siempre opuesto a Dios.

Y esto es inimaginablemente tortuoso para el alma, porque está todavía tan lejos de su liberación final que lleva consigo el estado atado al reino espiritual. Debido a que sólo el amor puede redimir al ser, por lo tanto el desamor tiene que atar.

Y el que no ama a su prójimo está violando el mandamiento del amor y, por lo tanto, nunca estará libre de la atadura que le trajo su anterior rebelión contra Dios. Por eso Dios ha dado a los humanos el mandamiento del amor, que sólo necesitan seguir para acercarse a Dios y poder entrar en el reino espiritual como un ser bendito.

El hombre puede pecar contra el mandamiento del amor actuando en contra de la enseñanza divina del amor u omitiendo acciones que tienen como objetivo demostrar el amor al prójimo. El hombre no sólo debe proteger al prójimo del daño, sino que también debe serle útil, es decir, hacerle todo lo que le parezca deseable también para uno mismo. Sólo así se establece la conexión con Dios, porque Dios Mismo desciende hacia un hombre amoroso y le honra con Su cercanía....

Y esto significa para él libertad espiritual. El hombre se libera del poder del adversario, porque la fuerza de Dios, que pasa al hombre por Su proximidad, es más fuerte que el poder del adversario de Dios.... Y el vencedor siempre será el hombre que.... conecta con el Amor Eterno Mismo a través de obras de amor.... romperá las cadenas y quedará libre de toda coerción que el adversario de Dios quiera ejercer sobre él.

Los mandamientos del amor no deben ser ignorados, porque son la liberación del interminable periodo de atadura. Y al mismo tiempo significan el puente hacia la conexión con Dios.... Porque quien actúa en amor desinteresado se acerca cada vez más a Dios y supera toda distancia del Él.... Él cumple las exigencias de Dios y también recibirá la recompensa de Dios, que consiste en que Dios se una a aquel que Le sirve en amor, es decir, que ve también a sus semejantes como criaturas de Dios a las que quiere hacer el bien.

La felicidad eterna es sólo el resultado de la actividad de amor desinteresada, así como, a la inversa, la condenación también es el resultado del desamor, y todo lo que va en contra de Dios o de Sus mandamientos, eso está mal delante de Dios y, por lo tanto pecado....

amén

KRŠENJE BOŽANSKIH ZAPOVJEDI.... GRIJEH.... SVEZANOST....

Kršenje Božanskih zapovijedi je grijeh, jer ono uvećava razdaljinu od Boga, pošto On ne može biti tamo gdje je ne-Ljubav-nost. Sve što se suprotstavlja zapovijedi Ljubavi za sobom povlači i zahlađenje Božanske Ljubavi pa je tako samom duhovnom biću na štetu budući da ono na taj način dolazi u sve neslobodnije stanje. Kad je ono u ljudskom obliku, to stanje se izražava tako da sila protivnika Boga nad njim postaje sve veća, da je čovjek od njega prisiljen pod njegovu volju, da će njegovo razmišljanje i postupanje neprestano biti takvi kakvim ovaj to želi, dakle uvijek nasuprotno Bogu. A to je nezamisliva patnja za dušu, jer ona je još toliko daleko od svog krajnjeg oslobođenja, ona svoje svezano stanje sa sobom prenosi u duhovno kraljevstvo. Jer jedino Ljubav može osloboditi i spasiti biće, posljedično ne-Ljubav-nost ga mora vezati.

A tko je dakle neljubavan prema svome bližnjemu, taj krši zapovijed Ljubavi i nikada se neće osloboditi iz svezanosti koju mu je priskrbio njegov negdašnji ustanak protiv Boga. Zato je Bog ljudima dao zapovijed Ljubavi koju oni samo trebaju slijediti kako bi time došli bliže Bogu i kako bi kao blaženo biće mogli ući u duhovno kraljevstvo. Čovjek se može ogriješiti o zapovijed Ljubavi time što postupa suprotno Božanskom učenju Ljubavi ili ako pak izostavlja one postupke koji trebaju dokazati Ljubav prema bližnjemu. Čovjek ne samo da treba bližnjega štititi od štete, on mu treba biti od koristi, tj. činiti mu sve ono što se njemu samome čini poželjno, tek tada će biti uspostavljena veza s Bogom, jer čovjeku koji ljubi Sâm Bog se spušta i časti ga Svojom blizinom.... A to za njega znači duhovnu slobodu. Čovjek se oslobađa iz vlasti protivnika, jer Snaga Božja, Koja putem Njegove blizine prelazi u čovjeka, jača je nego sila protivnika Boga.... pa će dakle pobjednik uvijek biti onaj čovjek koji se putem djelā Ljubavi spaja sa Sâmom vječnom Ljubavlju. Taj će razbiti okove i osloboditi se svake prisile koju protivnik Boga na njega želi vršiti.

Zapovijedi Ljubavi ne smiju biti zanemarene jer one su sredstvo izbavljenja iz beskrajno dugog perioda svezanosti. A one istovremeno predstavljaju most za povezivanje s Bogom.... Jer tko je aktivan u nesebičnoj Ljubavi, Bogu time prilazi sve bliže i premošćuje svaku udaljenost od Njega.... on ispunjava Božje zahtjeve pa će i moći primiti plaću od Boga, koja se sastoji u tome da se Bog sjedinjuje s onim koji Mu služi u Ljubavi, tj. tko u njegovim bližnjima isto tako vidi Božja stvorenja kojima želi činiti dobro. Vječna blaženost samo je rezultat nesebične Ljubavne aktivnosti, kao što je nasuprot tome prokletstvo posljedica ne-Ljubav-nosti, i sve što je usmjereno protiv Boga i Njegovih zapovijedi, je nepravično pred Bogom odnosno grijeh....

AMEN