• Volver

La hora de la muerte....

Para mucha gente la hora de la muerte se ha convertido en un momento de miedo insoportable, la temen y se asustan de cualquier pensamiento, y siempre es una señal de un alma inmaduro. Inconscientemente el alma siente su estado imperfecto y ve la muerte corporal como el fin de su turno en la tierra.... siente instintivamente que la vida terrestre no se ha aprovechado bien, y por esto la idea de la muerte para el hombre es algo terrorífico. La incerteza de la muerte le vuelve intranquilo, está lleno de dudas sobre una vida extendida, pero no está convencido por completo que la vida se ha terminado definitivamente. Y justamente la inseguridad sobre lo “después” es lo que hace al hombre entrar en miedo frente la hora de la despedida de este mundo. Más maduro el hombre es, menos le afecta pensar en la muerte, y tiene su razonamiento en el conocimiento que la vida auténtica comienza después de la vida corporal. Poder dejar atrás a la vida terrestre con corazón ligero es condición primera para la entrada a la esfera de la luz, porque el hombre ya no depende de los bienes terrestres, ha superado a la materia.... Todo lo que el hombre deja atrás en la tierra es bien terrestre, y no se debe anhelar más, sino abandonarlo con corazón ligero, entonces su despedida de la tierra será fácil. Nada debe existir de lo cual el hombre cuelga su corazón, sino la soltura de la tierra siempre será una lucha. Entonces cualquier anhelo se debe vencer desde el principio para que la muerte se pueda acercar al hombre en cualquier momento y no lo sorprenda jamás. La voluntad de Dios determina el final corporal del hombre, porque aquel que busca a Dios será feliz en cuanto su vida terrestre se haya terminado. Espiritualmente ya se encuentra en aquella esfera y anhela solamente la hora que le lleva finalmente a casa, a donde el espíritu anhela llegar, donde se encuentra su patria verdadera. Y por esto la hora de la muerte para uno puede estar llena de angustia, miedo y susto, pero para el otro es la garantía de conseguir lo que hace mucho tiempo ha soñado y ha esperado. Es la hora de la liberación de cualquier forma, significa para él la entrada en el reino eterno, en la gloria eterna.... Y lo que el hombre contempla como la muerte puede ser la entrada a la vida eterna, si lleva la vida terrestre conscientemente, es decir que lo ha vivido con Dios y entonces está preparado para una vida en la eternidad.... Pero si que puede significar la muerte verdadera, y esto el alma lo siente y se asusta ante esta hora, pero llegará seguramente, en cuanto el tiempo de la vida terrestre que Dios ha dado al hombre se ha pasado. Y cada hombre debe pensar en la hora de su muerte y con esta perspectiva vivir su vida conscientemente, es decir trabajar en su alma, conseguir aquel grado de maduración que le hace fácil y sin dolor el pasaje de la tierra al reino eterno....

amén

Het uur van de dood

Voor veel mensen is het moment van de dood tot onderwerp van onoverwinnelijke angst geworden. Ze zijn er bang voor en schrikken terug voor iedere gedachte daaraan en dit is altijd een teken van gebrek aan rijpheid van de ziel. Onbewust ervaart de ziel haar gebrekkige toestand en beseft zij ook de lichamelijke dood als het einde van haar aardse loopbaan. Ze voelt instinctief dat ze het leven op aarde niet juist benut heeft en daarom is de gedachte aan de dood voor de mens afschrikwekkend. De onzekerheid na de dood verontrust hem. Hij is vol twijfel over een voortbestaan, maar toch is hij er ook weer niet geheel van overtuigd dat het leven definitief voorbij is. En het is juist deze onzekerheid over het "hiernamaals", wat de mensen angstig maakt voor het uur van het afscheid van deze wereld. Hoe rijper de mens is, des te minder hindert hem de gedachte aan de dood, en dat komt voort uit het besef dat het eigenlijke leven pas na de lichamelijke dood begint. Het gemakkelijk kunnen opgeven van het aardse leven is de voorwaarde voor het betreden van de lichtsferen, want de mens verlangt dan niet meer naar aardse goederen; hij heeft de materie overwonnen.

Alles wat de mens op aarde achterlaat zijn aardse goederen en die moeten niet meer worden begeerd maar graag en met vreugde opgegeven worden. Alles wat de mens liefheeft op aarde moet hij moeiteloos kunnen opgeven, dan is zijn scheiden van de wereld gemakkelijk. Er moet niets zijn waaraan de mens zich hecht, omdat anders zijn loskomen van de aarde altijd een strijd zou zijn. En daarom moet elke begeerte vroegtijdig worden overwonnen, opdat de dood op ieder moment op de mens kan afkomen en hem nooit kan verrassen. Het verlangen naar God is eveneens doorslaggevend voor het lichamelijke einde van de mens, want wie naar God verlangt is gelukkig wanneer zijn aardse leven voorbij is. Geestelijk bevindt hij zich al in andere sferen en hij verlangt alleen nog naar het uur dat hem definitief daarheen brengt, waar de geest naar verlangt, waar zijn ware vaderland is. En daarom kan het uur van de dood voor de één wel bangheid, angst en schrik betekenen, maar voor de ander een inwilliging van wat de mens al lang gedroomd en gehoopt had. Het is voor hem het uur van bevrijding uit iedere vorm, het betekent voor hem het binnengaan in het eeuwige rijk, in de eeuwige heerlijkheid.

En wat de mens als de dood beschouwt, kan voor hem het binnengaan van het eeuwige leven zijn wanneer hij het aardse leven bewust, dat wil zeggen: met God, geleefd heeft en dus rijp is voor het leven in de eeuwigheid. Het kan voor hem echter ook werkelijk dood betekenen en dan bespeurt de ziel dit en schrikt ze terug voor dit uur, dat echter onvermijdelijk komt wanneer de tijd van het aardse leven, die God de mens gesteld heeft, voorbij is. En daarom moet ieder mens stilstaan bij het uur van zijn dood en met het oog hierop zijn aardse leven bewust leven, dat wil zeggen: werken aan zijn ziel, opdat zij die graad van rijpheid bereikt, die een gemakkelijke en pijnloze overgang van de aarde naar het eeuwige rijk waarborgt.

Amen