• Volver

Dirección de pensamiento impuesta....

El hombre se encuentra en una falta de libertad de pensamiento cuando se le transfiere la sabiduría que son resultados humanos, es decir, cuando el conocimiento adquirido intelectualmente se vuelve a impartir al hombre y se le presenta como irrefutable, por así decirlo, que se desvía de la verdad, pero que ni siquiera él mismo se da cuenta que podría estar equivocado. Hasta cierto punto esta línea de pensamiento ahora se le ha impuesto, y ahora es difícil para los seres del otro lado transmitirle tales pensamientos, que le hacen dudar de la veracidad de esas sabidurías impartidas por la escuela.

Allí los niños de la tierra, que se encuentran en el conocimiento correcto, deben intervenir para ayudar, mientras intentan sin descanso aclarar el error de esas enseñanzas. Tienen que estimular a esos errantes a que reflexionen por sí mismos, tienen que tratar de demostrarles que una sabiduría que viene del cielo .... que se obtuvo sin ningún conocimiento previo.... es innegablemente más creíble que tal que ideó la mente humana y que la voluntad humana transmitió. Y el obrar divino debe ser mencionado sin desanimarse, porque solo el conocimiento adquirido de una manera tan extraordinaria encuentra aprobación, siempre que la persona se dé cuenta de que su propio conocimiento es deficiente.

Pero sobre todo su resistencia se va a aumentar porque no quiere renunciar a sus conocimientos previos. Pero luego indicarles que tienen el deber de pensar sobre el conocimiento que se les imparte, puede conducir al éxito, porque entonces los amigos espirituales pueden transmitirles algunos pensamientos. Pero sin ayuda espiritual difícilmente encontrarán el camino a la verdad, porque para adquirir esta, la persona misma debe ser mentalmente activa; pero no debe dejarse obligar a pensar o aceptar algo como verdad sin haberlo apropiado como un bien espiritual a través de su propio trabajo mental....

Amén

Opgedrongen gedachtenrichting

De mens is niet vrij in zijn denken, als er wijsheden op hem over worden gedragen, die menselijke resultaten zijn. Dat wil zeggen dat wanneer verstandsmatig verworden kennis weer aan de medemensen gegeven wordt en deze als het ware als onweerlegbaar voorgesteld wordt, zodat diens gedachtegang in een richting gestuurd wordt, die van de waarheid afwijkt, maar hij zelf in het geheel niet in aanmerking neemt, dat hij verkeerd zou kunnen denken. Deze gedachtenrichting werd hem nu in zekere zin opgedrongen en nu is het moeilijk voor de wezens in het hiernamaals om hem zulke gedachten over te dragen, die hem laten twijfelen aan de juistheid van deze schools overgedragen wijsheden.

Daar moeten de mensenkinderen, die de juiste kennis hebben, nu helpend ingrijpen, doordat ze onverdroten proberen het verkeerde van deze leer duidelijk te maken. Ze moeten zulke dwalende mensen aansporen om zelf na te denken. Ze moeten hun proberen te bewijzen dat een wijsheid, die uit de hemel komt, die zonder enige voorkennis verworven werd, onmiskenbaar geloofwaardiger is dan zo één, die het menselijke verstand verzon en door menselijke wil doorgegeven werd. En er moet onverdroten gewag worden gemaakt van het goddelijke werkzaam zijn, want enkel de op zo buitengewone manier verworven kennis vindt instemming, voor zover de mens beseft, dat de eigen kennis gebrekkig is. Meestal zal zijn weerstand echter groter worden, omdat hij zijn huidige kennis niet op wil geven.

Maar zonder geestelijke hulp zullen ze moeilijk de weg naar de waarheid vinden, want om deze te verwerven, moet de mens zelf geestelijk actief zijn. Maar hij mag niets in zijn denken binnen laten dringen of iets als waarheid aannemen, zonder het zelf door eigen denkwerk als geestelijk goed toegeëigend te hebben.

Amen