• Volver

Crisis.... Terminación prematura forzada.... Catástrofe natural....

La humanidad se enfrenta a una crisis que no es del todo inofensiva. Porque existe un gran peligro si no se la reconoce como tal y se la trata en consecuencia. Solo muy pocas personas pueden imaginar cuán terrible se afecta la depresión espiritual también en la formación de la superficie de la tierra. Es incomprensible mientras el hombre no sepa qué tareas también tiene toda la naturaleza en el proceso de desarrollo superior de todo lo espiritual. Cada ser tiene que recibir fuerza de Dios. Por lo que esta fuerza también es dirigida a todo lo que es visible para los hombres como obra de creación. Esto es solo inicialmente necesario para la preservación de lo que Dios ha creado.

La verdadera tarea, sin embargo, es que lo espiritual se una, y así a través del aumento de sí mismo alcanza un mayor grado de madurez. Esta unión ocurre de forma natural, es decir, la voluntad divina determina que las esencias individuales se conecten con los demás, en el sentido que Él ha asignado a todas Sus creaciones su determinación, que ahora también tienen que ser cumplidos, porque las esencias están obligadas a cumplir lo que Dios les ha dado como tarea.

Pero el estado del libre albedrio es un gran peligro para estas esencias que todavía están en el estado de atadura en la medida en que los hombres pueden usar su voluntad de una manera que contrarreste a Dios y ahora llevan a las esencias atadas a una gran angustia, al terminar prematuramente el camino aún no terminado a través de una forma, es decir, que liberan la esencia de su forma correspondiente, pero que esa aún no ha alcanzado el grado de madurez, que es la condición previa para la siguiente forma.

Lo espiritual ahora desatado es, por así decirlo, liberado de su actividad que tenía que realizar anteriormente, y todavía no puede animar la siguiente forma y, por lo tanto, inevitablemente debe estar inactivo, lo que significa un estado agonizante para la esencia. Porque ahora su curso de desarrollo está inhibido, se ha producido un estancamiento que la esencia no puede arreglar por su propia iniciativa.... Ahora tiene que luchar tremendamente para poder volver a incorporarse a una nueva forma, y esta lucha se da de tal manera, que oprime fuertemente la esencia que está todavía en la forma, es decir, que lo empuja a una actividad más rápida; que lo espiritual desatado entonces transfiere su impulso de actividad sobre lo espiritual aún atado y esto ahora es extremadamente activo.... lo cual se manifiesta de una manera antinatural, es decir, se expresa de una actividad incrementada.

Esto entonces parece ser una irregularidad.... una desviación o un cambio de las leyes de naturaleza existentes, pero sin embargo corresponde a la voluntad divina, ya que la voluntad incorrecta del hombre mismo es la causa y, por lo tanto, las esencias obstaculizadas en su curso de desarrollo se les debe conceder una compensación adecuada.... El efecto de esta actividad aumentada, sin embargo, será perceptible nuevamente para el hombre de una manera no muy agradable. Lo que originalmente estaba destinado a conceder una larga estancia para las esencias espirituales, ahora liberará lo espiritual dentro de sí mismo a través del aumento de actividad en un momento inusual. Entonces, hasta cierto punto. Los fenómenos naturales ilegales tendrán consecuencias extraordinarias....

Estas son las catástrofes que están condicionadas en la naturaleza, que por lo tanto no dependen directamente de la voluntad del hombre, sino que son indirectamente las consecuencias de la voluntad incorrecta. Si ahora el estado espiritual de los hombres es tan bajo que no tienen ninguna conexión con Dios, que no reconocen su tarea terrenal ni el significado y propósito de la creación, ni el proceso del desarrollo superior de todas las esencias y su propio e interminable camino terrenal, tampoco rehúyen intervenir por iniciativa propia en esta creación, que tiene un fin distinto al de la explotación por manos humanas. Y esta intervención, que tiene efectos terribles precisamente en aquellas esencias que son liberadas temprano, ahora conduce a consecuencias inevitables que tendrán que ser justamente soportados de nuevo por los hombres, aunque no les parece comprensible que ellos mismos son la causa de tales catástrofes devastadoras, precisamente a través de su voluntad incorrecta dirigida hacía Dios.

Y ahora la tierra tiene que esperar una liberación tan violenta de lo espiritual, y ese proceso es acelerado por la conducta de la humanidad, impulsa a lo espiritual forzosamente liberado a una actividad cada vez más activa tanto dentro como fuera de la tierra, y dios no inhibe esta actividad, ya que el hombre mismo intervino injustificadamente y entonces una encarnación concedida por el amor de Dios al ser, termino en contra de la voluntad de Dios.

Todo lo espiritual, que sufre injusticia, se le permite obtener su derecho, por lo que las catástrofes, aunque completamente contrarias a la ley de naturaleza, son correspondientes a Su voluntad, por lo que deben ser reconocidas y evaluadas como misiones divinas. Sin embargo, las personas que viven según la voluntad divina, que subordinan su voluntad a la voluntad divina y, por lo tanto, están bien instruidos por el amor, la sabiduría y la omnipotencia de Dios, pueden enfrentarse a cualquier misión desde arriba con serenidad.... Aunque la catástrofe significa su fin corporal, no perderán nada en la tierra, sino que las glorias de Dios les serán reveladas, y cantarán alabanzas y gracias a su Creador por toda la eternidad....

Amén

Crisis - Gewelddadig voortijdig beëindigen - Natuurcatastrofe

De mensheid gaat een crisis tegemoet, die zorgwekkend is. Want er bestaat het grootste gevaar, als ze niet als zodanig wordt onderkend en het hoofd wordt geboden. Slechts zeer weinig mensen kunnen zich indenken, hoe ontzaglijk de uitwerking is van het geestelijk lage niveau, ook op de vormgeving van het aardoppervlak.

Het is onbegrijpelijk, zolang de mens niet weet welke taken ook de hele natuur heeft in het positieve ontwikkelingsproces van al het geestelijke. Elk wezen moet uit God kracht ontvangen. Dus wordt deze kracht ook in alles geleid, wat als scheppingswerk voor de mensen zichtbaar is. Dit is in eerste instantie alleen al nodig voor het behoud van datgene, wat God heeft geschapen. Maar de eigenlijke taak is, dat het geestelijke zich verenigt en dus door de vermeerdering in zich een hogere graad van rijpheid bereikt.

Deze aaneensluiting gebeurt op een natuurlijke wijze. Dat wil zeggen de goddelijke Wil bepaalt dat de afzonderlijke wezenlijkheden zich met andere moeten verbinden, doordat Hij al Zijn scheppingen hun bestemming heeft toegewezen, die nu ook moet worden nagekomen, omdat de wezenlijkheden gedwongen zijn datgene te doen, wat God hun als taak heeft gesteld. Maar het stadium van de vrije wil is voor deze, zich nog in gekluisterde toestand bevindende wezens, een groot gevaar in zoverre, dat de mensen hun wil kunnen gebruiken op een manier die God tegenwerkt en dat ze nu de gebonden wezens in grote nood brengen, doordat ze de nog niet voltooide gang in een vorm voortijdig beëindigen. Ze bevrijden dus het wezen wel uit de vorm van dat ogenblik, maar dit heeft nog niet de graad van rijpheid bereikt, die vereist is voor de volgende vorm.

Dus is het nu niet gebonden geestelijke in zekere zin ontheven van zijn werk, dat het voorheen moest verrichten. Het kan de volgende vorm nog niet bewonen en moet dus gedwongen werkeloos zijn, wat voor het wezen een pijnlijke toestand is. Want nu is zijn ontwikkelingsgang geremd. Er is een stilstand ontstaan, die het wezen eigenmachtig niet kan opheffen.

Het moet nu ontzettend worstelen om weer in een nieuwe vorm te worden ingelijfd. En dit worstelen geschiedt op een manier, dat het dat wezenlijke, dat zich nog in de vorm bevindt, geweldig in het nauw brengt, dat wil zeggen het aanzet om vlugger te werken. Het niet gebonden geestelijke brengt dus zijn drang om te werken over op het nog gekluisterde geestelijke en dit is nu buitengewoon actief, wat op onnatuurlijke wijze, dat wil zeggen in vergroot werkzaam zijn, tot uitdrukking komt.

Dit is dus schijnbaar een onregelmatigheid, een afwijken of een verandering van de bestaande natuurwetten. Maar het is toch in overeenstemming met de goddelijke Wil, daar de verkeerde wil van de mens er zelf de aanleiding toe is en de dus in hun ontwikkelingsgang gehinderde wezenlijkheden de terechte compensatie moet worden toegekend. Maar de uitwerking van deze vergrote werkzaamheid zal voor de mens weer voelbaar zijn en wel op een manier, die hem minder bevalt.

Wat oorspronkelijk was bestemd de geestelijke wezenheden lang verblijf te verlenen, zal nu door de vergrote werkzaamheid op ongewone tijd het geestelijke in zich vrijgegeven. Natuurverschijnselen, die in zekere zin in strijd zijn met de wet, zullen dus buitengewone gevolgen hebben. Dit zijn de catastrofen, die in de natuur zijn veroorzaakt, die weliswaar niet rechtstreeks van de wil van de mens afhangen, maar indirect toch de gevolgen zijn van de verkeerde wil.

Als nu de geestestoestand van de mensen zo laag is, dat ze geen enkele verbinding hebben met God, dat ze noch hun taak op aarde inzien, noch de zin en het doel van de schepping onderkennen, noch de positieve ontwikkelingsgang van alle wezenlijkheden en hun eigen eindeloos lange weg over de aarde beseffen, dan schrikken ze er ook niet voor terug eigenmachtig in te grijpen in deze schepping, die een andere zin heeft dan de uitbuiting door mensenhand. En dit ingrijpen, dat ontzettende uitwerkingen heeft, juist op die vroegtijdig vrij wordende wezens, heeft nu onafwendbare gevolgen, die redelijkerwijs weer door de mensen moeten worden gedragen, ofschoon het hun niet begrijpelijk wil voorkomen, dat zij de eigenlijke oorzaak zijn van die verwoestende catastrofen, juist door hun verkeerde wil, die tegen God is gericht.

En de aarde heeft nu een dergelijke gewelddadige vrijwording van het geestelijke te verwachten. En door de handelwijze van de mensheid wordt dit proces versneld. Het gewelddadig vrij geworden geestelijke dringt aan tot steeds meer levendige bedrijvigheid, zowel aan de buitenkant van de aarde alsook aan de binnenkant. En deze activiteiten worden niet door God geremd, daar de mens zelf onrechtmatig heeft ingegrepen en dus een door God aan het wezen in liefde verleende belichaming beëindigde tegen Gods Wil.

Al het geestelijke, dat onrechtvaardigheid heeft te verduren, mag zich recht verschaffen. Dus zijn de catastrofen, ofschoon helemaal in strijd schijnend met de natuurwet, in overeenstemming met Zijn Wil. Ze moeten dus als door God gezonden worden erkend en beoordeeld. Doch de mensen, die leven volgens Gods Wil, die hun wil aan de goddelijke Wil onderwerpen en dus goed onderricht zijn door Gods Liefde, Almacht en Wijsheid, kunnen elke zending van boven kalm onder ogen zien.

Al betekent de catastrofe hun lichamelijke einde, ze zullen op aarde niets verliezen, maar Gods heerlijkheden worden voor hen zichtbaar en ze zullen hun Schepper lof en dank zingen tot in alle eeuwigheid.

Amen