Comparar anuncio con traducción

Otras traducciones:

Ejemplos de la presión moral – Complementos humanos - Visita a la iglesia

Todo lo que indique a Dios tiene que aportar éxito a los hombres cuando se emplea o se observa. Sí, tiene que conducir a Dios, sin embargo sólo bajo previa condición de que todo lo que sea observado sea de forma viva, pero todo lo que es forma no lleva al éxito. A un hombre puede serle fácil sólo, al otro difícil llegar de ese modo a la meta de quien elige un camino que es extremamente difícil transitarlo, mientras que otro camino es más fácil, y que sin embargo puede ser un alegre “servicio a Dios”. Pues ese se somete él mismo a condiciones que por parte de Dios no le fueron impuestas. Es instructivo tomar buena nota de las enseñanza en particular que como accesorios humanos fueron añadidos a la Doctrina de Cristo. La primera que está hecha como obligación es: La asistencia a la iglesia, la que no siempre es favorable al espíritu, sino que puede actuar entorpecedor también.

Es un parecer en extremo erróneo, de que de ese modo el hombre se consagra más a Dios, antes más bien existe el peligro próximo, de que, lo que debería ser una vivencia interior, sea para él un asunto mecánico. El aspirante verdadero busca en todas partes a Dios, cierto que no le hará daño la visita a la iglesia, pero él puede ponerse en contacto con Dios en todo momento y en todas partes, para lo que no necesita ningún lugar especial.

Por lo que sólo sería necesario, por lo tanto, para oír la Palabra de Dios, si de otra forma no le es accesible al hombre, y eso encuentra más que nada la plena aprobación de Dios, mientras que la visita a la iglesia sea precisamente sólo con el fin de procurarse la Palabra divina. Todos los demás actos ceremoniales son más menos accesorios añadidos por los hombres y que motivan hoy el concepto de “servicio a Dios, o misas”, a pesar de que “el servir a Dios” se ha de entender de otra forma muy diferente que con la presencia a tales acciones, las que no tienen nada que ver con el auténtico trabajo en el alma.

Es completamente insignificante y sin importancia, si el hombre se somete y hasta que punto a las determinaciones que son las condiciones previas para la pertenencia a la iglesia católica-romana. La Iglesia, que Jesucristo fundó en la tierra, no tiene de por sí, nada que ver con cosas superficiales o formalidades. Ella puede ser reconocida bien en sus principios más profundos o axiomas a pesar de las acciones exteriores, y por eso no necesitan ser un impedimento esas superficialidades a que la Iglesia de Cristo verdadera sea reconocida y vivir según ella, sin embargo, esas exteriorizaciones, no pertenecen por el contrario a ella, para ser un auténtico cristiano conforme a la Voluntad de Dios. Sin dificultad se ha de reconocer, que precisamente las muchas formas y ceremonias apartan a los hombres, y Jesucristo, con seguridad, no ha hecho dependiente la entrada en la eterna Bienaventuranza del cumplimiento de esos preceptos promulgados por los hombres, como son: la visita regular a la iglesia, la presencia o asistencia a un acto, que es igualmene construído por los hombres, un juego teatral que es, sin ninguna clase de valor e influencia en el alma humana.

Los hombres tienen que tener en cuenta, que el Señor en la tierra era un enemigo de ceremonias y exteriorizaciones, de que Él no ha hecho nada para corroborar Su Palabra de manera impresionante, con excepción de los hechos milagrosos, los que debían demostrar a los hombres Su Divinidad. Jamás ejecutó Él algo que pudiera justificar esos actos de hoy o de algún modo pudieran ser motivados o establecidos, sino que ellos son exclusivamente introducidos por los hombres, formalidades sin ningún profundo sentido, mas que el que los hombres precisamente le atribuyan. Y eso jamás puede corresponder a la Voluntad divina, y de ese modo jamás tampoco ser exigido de los hombres como prueba de la observación de la Doctrina de Cristo.

Amén

Traductor
Traducido por: Pilar Coors

Človeški dodatki.... Obiskovanje cerkve....

Vse, kar je povezano z Bogom, če to upošteva ali uporabi, mora človeku prinesti uspeh,.... Voditi morajo k Bogu.... a le pod pogojem, da bo živo upošteval zahtevano. Formalnost pa ne bo pripeljala do uspeha.

Za eno osebo je lažje, za drugo pa težje doseči cilj, v kolikor se je slednja odločila hoditi po izjemno težki poti, medtem ko je druga pot lažja, vendar lahko služi Bogu z enakim veseljem. Zato se človek podreja pogojem, ki mu jih je Bog postavil. Koristno je, če se zavemo posameznih naukov, ki so jih ljudje dodali Kristusovim naukom. Najprej so iz obiskovanja cerkve naredili dolžnost, ki ni vedno duhovno koristna, ampak ima na dušo lahko tudi uničujoč učinek. Zelo zmotno je mišljenje, da se človek s tem bolj obrača k Bogu; nasprotno, obstaja nevarnost, da tisto, kar bi moralo biti globoko notranje doživetje, postane mehanično delovanje. Resnično prizadeven človek išče Boga povsod; obiskovanje cerkve mu ne bo škodilo, vendar lahko najde stik z Bogom kadarkoli in kjerkoli in za to ne potrebuje posebnega prostora. Potrebno je le poslušati Božjo besedo, če človeku ni dostopna na kakršenkoli drug način, to pa je v popolnem Božjem soglasju samo, če je namen obiskovanja cerkve le posredovanje Božje besede. Vsa druga obredna dejanja so bolj ali manj dodali ljudje in danes spodbujajo koncept čaščenja, čeprav je treba služenje Bogu razumeti povsem drugače kot obiskovanje takšnih obredov, ki nimajo nobene zveze z dejanskim početjem (dobra dela) duše.

Povsem nepomembno in nebistveno je, ali in v kolikšni meri bo človek izpolnjeval predpise, ki so pogoj za pripadnost Rimskokatoliški cerkvi. Cerkev, ki jo je na Zemlji ustanovil Jezus Kristus, nima zveze z zunanjostjo. Res pa je, da je kljub zunanjemu videzu mogoče prepoznati njena najgloblja načela, zato ti zunanji pojavi niso ovira za prepoznavanje resničnega Kristusovega nauka in življenje v skladu z njim. Vendar pa te zunanje manifestacije niso nujno potrebne, da bi bili pravi kristjani v skladu z Božjo voljo.

Ni težko ugotoviti, da ljudi odvračajo prav številne formalnosti, in Jezus Kristus zagotovo ni menil, da je doseganje večne blaženosti odvisno od izpolnjevanja od človeka postavljenih zapovedi, kot so: redno obiskovanje cerkve, sodelovanje v dejavnosti, ki je prav tako človeško izmišljena gledališka igra, ki je brez kakršne koli vrednosti ali vpliva na človeško dušo. Naj se ljudje spomnijo, da je bil Gospod na Zemlji nasprotnik zunanjega videza, da razen z delanjem čudežev ni storil ničesar, da bi učinkovito potrdil svojo Besedo, da bi ljudem dokazal svojo božanskost. Nikoli pa On ni storil ničesar, kar bi lahko opravičilo ali kakorkoli utemeljilo ta današnja dejanja; to so le formalnosti, ki so jih ljudje uvedli brez kakršnega koli globljega pomena od tistega, ki so jim ga dali ljudje. To pa se nikoli ne more ujemati z božansko voljo, zato se tega od ljudi ne sme zahtevati kot dokaz za izpolnjevanje Kristusovega nauka....

Amen.

Traductor
Traducido por: Janko Žagar