• Volver

Caridad.... Necesidad terrenal y espiritual....

Practicar la caridad más pura y desinteresada es de un valor indescriptible para el desarrollo del alma. Esta actividad en la tierra le aporta un alto nivel de madurez, y cuando muere el alma reconoce el camino bendito que ha recorrido. El hombre siempre debe estar dispuesto a servir y dar.... siempre debe anteponer el bienestar de sus semejantes al propio bienestar; su impulso más íntimo debe conducirlo a todas las obras que tengan como objetivo el bienestar de su prójimo. Debe recordar su alma y su cuerpo, ayudarlo en los problemas terrenales y, sobre todo, tratar de solucionar sus problemas espirituales.

Practicar el amor en la vida terrenal es la tarea más noble del hombre y el verdadero seguimiento de Jesús. Porque incluye todo lo que Dios exige de él.... La persona que actúa con amor se volverá mansa y paciente, será también pacífica y misericordiosa, porque si ama a sus semejantes, todas estas virtudes son suyas, porque el amor es divino y por eso también ennoblece al ser humano. Si la persona ahora considera el pobre estado de ánimo de una persona que yerra, tendrá misericordia y su ayuda actica se volverá activa.... dará lo que le falta al otro y le introducirá en la verdad, porque su poder de conocimiento siempre le permite encontrar lo correcto para afrontar con éxito la difícil situación de un alma tan ignorante.

Cuidarse de la salvación del alma del prójimo es la obra de misericordia más grande, porque le ahorra el sufrimiento indescriptible que le espera a un alma imperfecta en el más allá. Y siempre deben prevalecer la paciencia y el amor, porque este trabajo es laborioso y por lo tanto requiere el mayor amor y paciencia para lograr el éxito. El único camino hacia arriba es a través del amor; el amor nunca se puede apagar; porque Dios es el amor.... Buscar a Dios sin estar enamorado no tendrá éxito, porque el Amor Eterno sólo se puede encontrar a través de la caridad activa....

Pero es precisamente al amor al que se le presta tan poca atención y por eso el estado del alma de las personas es tan bajo, que la mayor dificultad de estas almas es inevitable. Y para que el alma no sufra estas dificultades en el más allá, el hombre debe ser afligido mientras está en la tierra para que el amor llegue a desarrollarse en él, para que uno intente de hacer soportables las dificultades terrenales para el otro para que se reduzca la necesidad espiritual. Porque el alma necesita medios distintos a los del cuerpo para su bienestar. Sólo las obras de amor benefician al alma; todo le ayudará a alcanzar la altura, lo que el cuerpo se niega a sí mismo en favor de sus semejantes. Y, por lo tanto, los hombres siempre deben tener cuidado de reprimir su amor propio y dejar que sus semejantes reciban todo lo que ellos mismos consideran deseable.

Y sí una persona se esfuerza por alcanzar la madurez de su alma, no debe dejar de ayudar a sus semejantes a alcanzar la madurez de su alma dándoles voluntaria y gozosamente el conocimiento de la verdad.... instruyéndoles de parte de Dios, de Su infinito amor y misericordia y de la tarea actual del hombre. Y si logra salvar un alma de las tinieblas, verdaderamente ha trabajado desinteresadamente en la caridad, y esto le trae la recompensa más maravillosa, porque el sufrimiento espiritual entre la humanidad es mucha mayor que las tribulaciones físicas. Y por eso practicad el amor para que podáis tener un efecto redentor en la tierra....

amén

LJUBEZEN DO BLIŽNJEGA.... ZEMELJSKA IN DUHOVNA TEŽAVA....

Prakticirati najbolj čisto, najbolj nesebično Ljubezen do bližnjega je napopisno dragoceno za razvoj duše. Ta dejavnost ji že na Zemlji prinaša visoko stopnjo zrelosti, in duša bo, ko umre, prepoznala blaženo pot, katero je prehodila. Človek mora biti vedno pripravljen služiti in dajati.... on mora koristi bližnjega vedno postaviti iznad svojih koristi; najgloblja spodbuda (impulz) ga mora spodbuditi na vsa dela, ki se nanašajo na to, da to koristi (dene dobro) bližnjemu. On mora misliti na njegovo telo in dušo, mu pomagati v zemeljski težavi in si poleg tega prizadevati odstraniti njegovo duhovno težavo (siromaštvo, bedo). Prakticirati Ljubezen je v zemeljskem življenju najplemenitejša naloga človeka ter resnična hoja za Jezusom. To namreč zajema vse, kar Bog zahteva od njega.... Človek, ki je dejaven v Ljubezni, bo postal blag in potrpežljiv ter bo obenem tudi miroljuben in usmiljen. Če namreč on ljubi svoje bližnje, vse vrline postanejo del njega, ker je Ljubezen Božanska in na ta način ravno tako izpopolnjuje človeško bitje. Če sedaj človek misli na revno (bedno) stanje duše nekega zavedenega človeka, ga bo to ganilo in prebudilo njegovo dejavno pomoč.... on bo dal to, kar drugemu primanjkuje; in uvedel ga bo v Resnico, ker bo njegova moč spoznanja omogočila, da vedno najde tisto pravo stvar, da bi uspešno ublažil težavo neke takšne duše, ki je brez znanja (je v temi). Lotiti se odrešenja duše bližnjega je največje delo usmiljenja, ker se on s tem izogne neizmernemu trpljenju, katero čaka dušo v onostranstvu. Vendar pa, ker je to delo zahtevno, morata vedno vladati potrpežljivost in Ljubezen; in da bi bilo to uspešno, sta potrebni največja Ljubezen in potrpežljivost. Pot na višje je mogoča edino preko Ljubezni; Ljubezen ne more biti nikoli izključena, ker je Bog Ljubezen (1 Janez 4:8, 16).... Iskanje Boga, brez da bi se ostalo v Ljubezni, bo vedno brezuspešno, ker se Večno Ljubezen (Boga-Jezusa Kristusa Osebno) lahko najde edino preko dejavne (aktivne) Ljubezni do bližnjega.... Vendar pa se ravno Ljubezen tako malo spoštuje; in zaradi tega je stanje človeških duš tako nizko, da je največja težava teh duš neizbežna. Da pa bi se duša v onostranstvu izognila tej težavi (nesreči), mora biti človek že na Zemlji prizadet (potlačen), da se tako v njemu razvije Ljubezen, da si tako prizadevajo, da eden drugemu olajšajo zemeljsko usodo, preko česar bo obenem tudi zmanjšana težava. Duša namreč za svojo korist potrebuje drugačna sredstva od telesa. Duši denejo dobro edino dela Ljubezni; njej največ pomaga vse to, kar telo sebe prikrajša v korist bližnjega. Zaradi tega morajo ljudje vedno paziti na to, da obrzdajo (premagajo) svoje samoljubje in da vse, kar sami mislijo, da je vredno, prepustijo (dajo, podelijo z) bližnjim. In če človek tako stremi k zrelosti svoje duše, potem ravno tako ni potrebno, da zamudi priložnost, da pomaga bližnjemu pri dozorevanju duše tako, da mu rade volje in z veseljem daje od svojega znanja o Resnici.... tako, da ga poučuje o Bogu, o Njegovi neskončni Ljubezni in usmiljenju ter o človekovi resnični nalogi (na Zemlji). Če on uspe rešiti eno dušo iz teme, če je on resnično nesebično dejaven (aktiven) v Ljubezni do bližnjega, mu to obenem tudi prinaša veličastno nagrado, ker je duhovna težava med ljudmi veliko večja od telesnega trpljenja. In zato prakticirajte Ljubezen, da tako odrešujoče delujete na Zemlji!

AMEN