• Volver

Casas de culto.....

Como un lugar permanente de adoración a Dios, vosotros, los humanos, habéis creado edificios para vosotros mismos que poco corresponden a la voluntad del Señor, y por lo tanto, la verdadera adoración de Dios en el corazón del hombre sea reducido al mínimo, se le da mucho valor a las externalidades en casas construidas especialmente para eso, que al intercambio interior del hombre al Padre celestial. Pero solo este tiene que ser la base de toda adoración a Dios

Toda acción con espectáculo carece de la profunda interioridad, y esto también es comprensible, después de todo, ya que el ser humano está demasiado conectado todavía con la materia terrestre como para poder conectarse verdaderamente simple e íntimamente con el Padre celestial. Donde una representación visible debe motivar algo espiritual, siempre existe el peligro de que todo lo visible sea tomado en cuenta y lo espiritual sea descuidado..... El niño de la tierra solo puede llegar a la calma interior, a la espiritualización cuando todo lo visible y lo que le viene a la mente está apagado completamente.....

Todo ser humano tiene que luchar increíblemente y estar constantemente atento a que los deseos terrenales y los pensamientos terrenales no ganen la partida, porque en la misma medida que aumentan, la voluntad por lo espiritual disminuye, y es extremadamente difícil, para entonces entrar en contacto más cercano con lo espiritual. Y, por tanto, es comprensible que todas las ceremonias, todas las acciones, que en cierto modo quieren expresar algo espiritual al hombre, sean precisamente adecuadas para que dejen que el hombre llega a ser externo y superficial.

Si una persona trata de espiritualizarse a sí misma a partir de su impulso más íntimo, entonces le resultará claro cuán persistentemente tiene que luchar contra las influencias externas..... cómo tiene que intentar un y otra vez apagar todo lo que le rodea, para pleno y completamente poder entregarse a lo espiritual puro. Y todo esto no es posible en un lugar donde se hospeda tanta gente y donde tienen lugar acciones regulares que requieren máxima atención por parte de los hombres, pero a la inversa, porque distraen la atención de lo que es importante ante Dios.....

El hombre no debe pensar en que se le será contado como pecado si no cumple con esas acciones externas..... Sólo la profundidad de la fe, el grado de amor ante el Señor y la entrega ilimitada del hijo de la tierra a su Padre es válido ante Él..... y quien sea diligente en ello no tiene por qué temer el juicio del Padre..... actúa como agrada al Padre y busca el núcleo en todo pera no la cáscara..... y el Señor no presta atención a las acciones perfectamente formadas, que solo se realizan de manera puramente externa pero no tocan el meollo del asunto porque para la interiorización de la mente se requiere una conexión constante con el divino Señor y Salvador.

Y los tiempos fijos de adoración a Dios no bastan para nada para alcanzar la madurez espiritual..... Más bien, el niño de la tierra debe mostrar su amor, admiración y acción a cada hora del día y luchar constantemente por la liberación del espíritu..... y las celebraciones prescritas verdaderamente no son adecuadas para esto, porque tienden a dejar la mente humana indiferente y erróneamente la dejan creer que ha obedecido a la voluntad divina. Y esto es extremadamente lamentable debido al estancamiento o regresión espiritual, ya que el hombre debería usar cada hora para trabajar en sí mismo y en su alma con el propósito de la perfección.....

amén

Godshuizen

Als vaste plaatsen om GOD te vereren, hebt u mensen u gebouwen geschapen die niet erg stroken met de Wil van de HEER. Daardoor is de eigenlijke verering van GOD in het hart van de mens tot een minimum gedaald. Er wordt heel wat meer waarde gehecht aan uiterlijkheden in speciaal daarvoor gebouwde ruimten, dan aan de innerlijke omgang van de mens met de Hemelse VADER.

Nochtans moet deze alleen ten grondslag liggen aan alle GOD's verering. Aan elke handeling met vertoon van praal ontbreekt de diepe innerlijkheid. Wat echter ook begrijpelijk is, want daarbij is de mens te zeer met al de aardse materie verbonden dan dat hij zich waarlijk eenvoudig en innig met de Hemels VADER zou kunnen verbinden. Waar dus een zichtbare uitbeelding iets geestelijks duidelijk moet maken, bestaat steeds het gevaar dat al het zichtbare de aandacht krijgt, daarentegen het geestelijke veronachtzaamd wordt.

De mens kan eigenlijk pas tot innerlijke rust, tot vergeestelijking komen, als al het waarneembare, dat binnenkomt door's mensen zintuigen volledig wordt uitgeschakeld. Ieder mens moet voortdurend worstelen en op z'n hoede zijn dat aardse verlangens en wereldse gedachten niet de overhand krijgen. Want in gelijke mate als die gedachten de overhand krijgen, neemt de wil tot het geestelijke af. En het is dan uiterst moeilijk weer in contact met het geestelijke te komen.

Daarom is het begrijpelijk dat alle ceremonien, alle handelingen die in zekere zin de mens iets geestelijke moeten duidelijk maken, juist het meest geschikt zijn de mens op het uiterlijke gericht en oppervlakkig te laten worden.

Zoekt de mens uit innerlijke drang zichzelf te vergeestelijken, dan zal het hem duidelijk worden hoe volhardend hij tegen alle invloeden van buitenaf moet strijden. Hoe hij steeds weer proberen moet alles om zich heen uit te schakelen, om zich geheel en al aan het "zuiver geestelijke" over te kunnen geven. En dat alles is niet mogelijk op plaatsen waar veel mensen samen zijn en waar vastgestelde handelingen plaats vinden die de grootste aandacht van de kant van de mensen opeisen, echter juist omgekeerd de aandacht afleiden van dat wat alleen belangrijk is voor GOD.

De mens moet niet denken dat het hem tot zonde gerekend wordt als hij al deze uiterlijkheden niet nakomt. Wat door GOD gewaardeerd wordt is alleen de diepte van het geloof, de graad van liefde en de onbeperkte overgave van het aardse kind aan zijn Hemelse VADER. En wie zich daar ijverig mee bezighoudt, die hoeft het oordeel van de VADER niet te vrezen. Want hij handelt dan zoals het de VADER welgevallig is en zoekt in alles de "kern" en niet slechts de schil.

GOD slaat geen acht op volmaakte handelingen die toch alleen maar uiterlijk begaan worden, de kern van de zaak echter niet raken. Want tot de verinnerlijking van het gemoed behoort een altijddurend zich verbinden met de goddelijke HEER en Heiland JEZUS CHRISTUS. De vastgestelde tijden voor de verering van GOD zijn in de verste verte niet voldoende om tot rijpheid van de ziel te komen. Het mensenkind moet veelmeer elk uur van de dag GOD de HEER zijn liefde, verering en zijn dank betuigen, het moet voortdurend naar het "vrijworden van de geest" streven.

Maar daartoe zijn voorgeschreven plechtigheden waarlijk niet geschikt, want die laten het menselijke gemoed eerder onverschillig worden omdat de mens ten onrechte meent de Wil van GOD vervuld te hebben. En dat is vanwege de geestelijke stilstand of zelfs achteruitgang buitengewoon betreurenswaardig, omdat de mens elk uur moet benutten om aan zichzelf en zijn ziel te arbeiden - met als doel de volmaaktheid.

Amen