• Volver

Los tormentos de las almas desnudas.... celebraciones en la tierra....

A la hora de la muerte el alma se encuentra en un acoso extremo si reconoce el desaprovecho de su vida, y esta hora ahora es una lucha terrible. Entra por el portal de la eternidad solo y perdido, en un estado que es deplorable, porque piensa en su vida perdida y no puede liberarse de la culpa. Y en esta pena a menudo es doloroso lo que el ojo espiritual de aquellas detecta, si en el mundo terrestre fueron celebrados con honores y que no hay nexo entre estas celebraciones y la miseria en el más allá. Cada pompa terrestre es un dolor infinito para aquellas almas, porque fue razón de su anhelo terrestre y causa de su situación actual. Y este alma ahora se mueve desnudo y con necesidad extrema y cada celebración terrenal que se hizo por su bien, no le pueden prestar alivio.... solo llenan el alma con rabia y la auto culpa es tan temerosa que está perdido en un estado tormentoso. Solo un pensamiento cariñoso que se le manda le puede dar consuelo, entonces un alma sólo puede esperar alivio, si deja atrás a hombres en la tierra que le fueron enlazado en amor verdadero. Cualquier acto más pequeño de amor que se ha realizado en la tierra es un bienestar para él, ahora que se encuentra desnudo, y si hay un hombre en la tierra que piensa con cariño en él, le transmite fuerza y puede buscar un camino en su perdición que puede aliviar su estado horrible. Pero cuanto más vacía de actos de amor fue su vida terrestre más difícil será su camino hacia la luz....

amén

Kwelling van de naakte zielen – Plechtigheden op aarde

Tijdens het uur van de dood verkeert de ziel in uiterste nood als ze de nutteloosheid van haar leven beseft. En dit uur is voor haar dan een vreselijke strijd. Ze gaat in een deerniswekkende toestand arm en verlaten door de poort van de eeuwigheid, omdat ze aan haar verzuimde leven denkt en zich niet van schuld vrij kan spreken. En in deze nood is het vaak smartelijk, wat zich aan het geestelijke oog van zulke zielen aanbiedt, als ze op aarde buitengewoon geëerd en gevierd werden en deze vieringen toch in geen enkel verband gebracht kunnen worden met het buitengewoon ellendige bestaan in het hiernamaals. Alle pracht en praal op aarde is voor deze ziel een onnoemelijke smart, want ze was in zekere zin de reden van haar wereldse streven en dus van haar huidige toestand.

En nu gaat deze ziel naakt en in uiterste gebrekkigheid voort en alle vieringen op aarde, die om harentwil plaatsvinden, kunnen haar niet de minste verlichting geven. Ze vervullen de ziel slechts met woede en de zelfverwijten zijn zo vreselijk, dat ze in een martelende toestand ronddoolt. Alleen een in liefde haar achternagezonden gedachte is in staat haar verlichting te brengen en zo heeft de ziel alleen maar verlichting te verwachten, als ze mensen op aarde achterliet, die in ware liefde met haar verbonden waren.

Elk liefdeswerk, hoe klein dan ook, dat ze eens op aarde deed, is, nu ze naakt is, een weldaad voor haar. En als een mens op aarde in liefde aan haar denkt, geeft dit haar kracht en ze zoekt in haar eenzaamheid een weg, die haar redding uit haar vreselijke toestand kan brengen. Maar hoe armer haar aardse leven aan liefdeswerken was, des te moeilijker zal ze de weg naar het licht kunnen vinden.

Amen