• Volver

Fe viva y fe muerta....

Debéis ser de fe viva y no solo conformaros con la forma.... Esto es lo que el Padre exige de Sus hijos, y tendréis que cumplir con esta exigencia si queréis disfrutar también de las bendiciones de esta fe. Si se os enseña la fe correcta y solo la aceptáis puramente externo, es decir, no combináis la aceptación de la fe con las obras al mismo tiempo, entonces esta fe está muerta porque no despierta el espíritu en vosotros.... es sólo una forma calculada para el mundo, pero de nada sirve para vosotros.

Por el contrario, tal creencia aún puede dar lugar a la opinión errónea de que uno ha cumplido completamente con su deber y, por lo tanto, está a exento de toda responsabilidad. Pero tal creencia formal ha hecho un daño inmenso entre la humanidad, porque miles se arman con el escudo de tal creencia, y sus almas están muertas y no obtienen el más mínimo beneficio de ella. La fe cobra vida sólo cuando el hombre se pone conscientemente en contacto con Dios; cuando el pensamiento en la Deidad eterna le hace pensar y actuar de manera diferente, de lo que era originalmente el caso.

La fe viva debe determinar todo pensamiento, no sólo se puede reconocer algo como como una precaución o como una prueba, que luego uno se esfuerza por probar, sino que sin poder proporcionar pruebas, debe estar presente en el corazón del hombre la convicción de que Dios es.... y esta convicción debe desencadenar de nuevo la voluntad de anteponer la voluntad divina a la propia. Entonces se pone en práctica lo que el hombre cree, y esto no es una fe muerta, ya que vivifica al hombre.... es decir, le estimula a la actividad.

Pero hoy en día, solo una parte cada vez más pequeña es capaz de sentir de la fe en sí misma, porque esta palabra no es solo un concepto vacío para ellos. El hombre habla de la fe, porque le fue enseñada, pero ni siquiera se da cuenta de lo que realmente es la fe. No es sólo la afirmación de algo que no se puede probar.... la fe es más bien una afirmación de todo lo que no se puede captar con los sentidos, y una absorción en ella y una aceptación incondicional de todas las demandas que se ponen a nosotros por esta misma fe.

Si el ser humano hace lo que la Deidad eterna exige de él, entonces reconoce esta exigencia y por lo tanto cobra vida, es decir, el poder de Dios ahora tiene un efecto vivificante en aquel que se confiesa completamente a Dios. Y cualquiera que permanezca en una fe viva nunca será un hombre de forma; no hará lo que se le pida, ni por costumbre, ni por el bien de sus semejantes, sino únicamente por Aquel, Que según la fe es el epítome de todo lo que existe; dirá que sí, precisamente porque cree y así llegar a estar completamente despierto en espíritu....

amén

Levend en dood geloof

Je moet een levend geloof hebben en niet alleen maar de vorm voldoende vinden. Zo verlangt de Vader het van Zijn kinderen en jullie zullen aan dit verlangen moeten beantwoorden, als jullie in de zegen van dit geloof willen staan. Wanneer u het juiste geloof geleerd wordt en u neemt dit alleen puur uiterlijk aan, dat wil zeggen, als u niet met de aanname van het geloof ook tegelijkertijd de daad verbindt, dan is dit geloof dood, want hij wekt niet de geest in u op. Het is slechts een vorm, berekend voor de wereld, maar voor uzelf niet nuttig. Zo’n geloof kan integendeel nog de verkeerde mening tevoorschijn roepen, volop aan zijn verplichtingen voldaan te hebben en dus van elke verantwoordelijkheid ontheven te zijn.

Maar zo’n vormgeloof heeft buitengewoon veel schade onder de mensheid aangericht. Duizenden wapenen zich immers met het schild van zo’n geloof en hun zielen zijn dood en het brengt hen niet het minste nut. Het geloof wordt pas dan levend, wanneer de mens bewust contact zoekt met God. Wanneer de gedachte aan de eeuwige Godheid hem anders laat denken en handelen, dan oorspronkelijk het geval was.

Het levende geloof moet al het denken bepalen. Er mag niet enkel uit voorzichtigheid of bij wijze van proef iets erkend worden, waar men er dan naar streeft om het te bewijzen, maar zonder het bewijs te kunnen leveren, moet de overtuiging in het hart van de mens aanwezig zijn, dat God bestaat. En deze overtuiging moet weer de wil in werking zetten om de goddelijke wil boven de eigen wil te plaatsen. Dan wordt, wat de mens gelooft, in de daad omgezet en dit is dan geen dood geloof, omdat hij de mens immers stimuleert, dus tot werkzaamheid aanspoort.

Maar nu in de huidige tijd is er nog maar een uiterst klein deel, dat de kracht van het geloof in zich gewaarwordt, omdat dit woord voor dit deel niet slechts een leeg begrip is. De mens spreekt weliswaar van geloof, omdat dit hem door opvoeding eigen gemaakt werd, maar het wordt hem niet duidelijk, wat geloof op zich inhoudt. Niet alleen het beamen van iets, wat niet te bewijzen valt. Het geloof is veeleer een beamen van al dat, wat met het denken niet te bevatten is en een erin opgaan en onvoorwaardelijk aannemen van alle eisen, die door juist dit geloof aan ons gesteld worden.

Als de mens dat doet, wat de eeuwige Godheid van hem eist, dan erkent hij deze eis en dan is hij levend geworden. Dat wil zeggen, dat de kracht uit God nu een tot levenwekkend effect heeft op degenen, die God volledig beleden. En degene, die dus een levend geloof heeft, zal nooit een mens zijn, die de vorm voldoende vindt. Hij zal niet voldoen aan dat, wat uit gewoonte of ter wille van de medemensen van hem geëist wordt, maar enkel en alleen ter wille van Degene, Die volgens het geloof toch het hoogste doel van alles is. Hij zal beamen, juist omdat hij gelooft en dus in de geest klaarwakker geworden is.

Amen