• Volver

¿Vida monástica?.... (Después de una conversación de antemano al respecto)....

Hay un límite establecido, determinado por la naturaleza, donde la fuerza de resistencia amenaza con relajarse, y el alma ahora tiene que esperar ayuda, por así decirlo, si es demasiado débil para resistir por sí misma. El propósito de la vida de una mujer consiste principalmente en ser activa en el cuidado y la atención servicial, y al hacerlo, recibe la fuerza en la misma proporción, que le ofrece completamente la oportunidad de dejar que su alma madure. Y no hay necesidad de una estrecha delimitación de sus deberes, para vivir al agrado a Dios el Señor, en reclusión en la tierra.

A quien quiera ser activo en mayor medida al servicio del amor al prójimo, también se le ofrecen suficientes oportunidades en la vida libre, y por lo tanto no es particularmente exitoso para el alma si se impone a la persona un círculo de deberes, que ahora se lleva a cabo concienzudamente, pero bajo una especie de autoconstricción.... en condiciones en las que se excluye la negativa o el incumplimiento de este cumplimiento del deber y, por lo tanto, la actividad en las obras de amor no siempre corresponde al libre albedrio del ser humano. Sin duda, la voluntad, la voluntad del que se pone a sí mismo en tal estado de compulsión puede ser buena, y su intención de dedicar toda su vida al Señor y Salvador, sin embargo, no considera cuán extensamente cada uno puede usar y evaluar su vida terrenal en el ajetreo y bullicio del mundo, y cómo se le ofrecen una y otra vez oportunidades para el amor activo al prójimo....

amén

Kloosterleven?

Er is een grens gesteld, door de natuur bepaald, waarin het weerstandsvermogen zwakker dreigt te worden. En nu moet de ziel als het ware hulp verwachten, als ze alleen te zwak is stand te houden. De inhoud van het leven van de vrouw heeft meestal daar betrekking op, zorgend en verzorgend bezig te zijn, en de kracht daartoe komt haar in dezelfde verhouding toe, zoals zij de liefde daarbij laat spreken. En dus past op aarde bij de vrouw juist een werkkring, die volop gelegenheid biedt om de ziel rijp te laten worden. En er is geen enge begrenzing van haar plichten nodig, om op aarde te leven in teruggetrokkenheid naar welgevallen van God de Heer. Wie in dienst van de naastenliefde in vergrote mate werkzaam wil zijn, is ook in het vrije leven genoeg gelegenheid geboden. En daarom is het niet bijzonder succesvol voor de ziel, als de mens een werkterrein wordt opgelegd, dat nu wel gewetensvol wordt nagekomen, echter onder een soort zelfdwang - onder voorwaarden, waarin een weigeren of niet nakomen van de plichtsvervulling is uitgesloten - en dus het in praktijk brengen van liefdewerken niet steeds strookt met de vrije wil van de mens. Zonder twijfel kan de wil van diegene, die zichzelf in zo’n toestand van dwang brengt, goed en naar zijn voornemen zijn, het leven helemaal aan de Heer en Heiland te wijden, maar denkt hij er niet aan, hoe omvangrijk ieder zijn aardse leven kan gebruiken en benutten, temidden van het gewoel der wereld, en hoe hem gelegenheden te over worden geboden om werkzaam te zijn in naastenliefde.

Amen