• Volver

El alma elige su propia estancia....

El alma ha elegido por sí misma su morada en la carne, y por lo tanto es infundida la objeción de que el ser humano está obligado a ser lo que es en la tierra. Incluso que el ser ha recibido de antemano una representación precisa de la vida terrenal, se le ha presentado el camino en la tierra, así como el grado de madurez que se puede alcanzar en esta misma vida, y por lo tanto, el ser se ha puesto el cuerpo de carne y se ha convertido con pleno consentimiento de lo que previamente consintió. Si ahora en el andar sobre la tierra no consigue la madurez por su propia culpa, entonces esto se debe solamente a la voluntad o más bien a la falta de voluntad de la persona que no aprovecha la vida en la tierra en la forma en que puede ser usada.

Cualquiera que no sea activo en el amor en la tierra ha vivido su vida en vano y esta actividad en el amor es lo más necesario para alcanzar el estado de perfección. Y cuando el alma considera que su encarnación como humano le trae consigo grilletes de todo tipo, cuando considera que por todas partes se le ofrecen oportunidades para librarse de estos grilletes y alcanzar un nivel de madurez verdaderamente alto en muy poco tiempo, entonces el reconocimiento de la vida fallada es tan indeciblemente amarga para ella, que el arrepentimiento por la oportunidad perdida significa un verdadero infierno para ella....

Y toda fuerza espiritual no puede lograr salvar al alma de este estado de remordimiento, y es por eso que aún afecta poderosamente al alma durante su existencia terrenal.... y busca influir espiritual y físicamente en un ser descarriado y despertar el sentido de responsabilidad del alma para que reconozca su tarea en la tierra y preste más atención a su obra de liberación. Una vez que el ser humano haya imaginado que sólo su voluntad lo libera de sus grilletes, pero que también de otro modo la voluntad equivocada pone en peligro la vida posterior del alma, para que ya no viva irreflexivamente en el día, sino que busque obtener ventajas espirituales, y al mismo tiempo aprovecha todas las oportunidades para practicar el amor al prójimo, porque el alma siente su verdadera tarea precisamente en eso, y además le gusta también permanecer es esferas en las que no siente la presión del cuerpo.

Ciertamente ha tomado la vida sobre sí misma con la intención de usarla para lograr la perfección, pero el pensamiento erróneo en la vida terrenal proviene principalmente del hecho de que el alma no alcanza este estado lo suficiente rápido y por lo tanto se mantiene terrenalmente inofensiva, es decir, ve los bienes aparentes como bienes reales y juzga mal el verdadero destino en la tierra, pero luego busca la supuesta culpa en una vida terrenal extremadamente gravosa para ello, mientras crea este estado gravoso sí mismo. Una vida recta en la tierra, que agrada a Dios, en el amor activo al prójimo, permitirá al ser humano superarse a sí mismo hasta tal punto que ya no será consciente de las circunstancias aparentemente difíciles y, por tanto, la vida en la carne elegida por sí mismo le traerá la más plena redención....

Amén

De ziel kiest zelf haar verblijfplaats

De ziel heeft haar verblijfplaats in het vlees zelf gekozen en daarom is het bezwaar ongegrond, dat de mens gedwongen is te zijn, wat hij op aarde is. Het wezen heeft zelfs van tevoren een nauwkeurige beschrijving van het leven op aarde gekregen. De weg op aarde werd hem bekendgemaakt. Evenzo ook de graad van rijpheid, die juist in dit leven bereikt kan worden en het wezen heeft dus met volledige instemming het vleselijke lichaam aangetrokken en is bewust dat geworden, waarvoor hij van tevoren zijn toestemming gegeven had.

Wanneer nu de gang over de aarde hem door eigen schuld niet die rijpheid brengt, dan is dat enkel en alleen aan de wil of veeleer de onwil van de mens, die het leven op aarde niet op die manier benut, zoals het benut kan worden, toe te schrijven. Het leven van degene, die verzuimt om op aarde liefhebbend werkzaam te zijn, is tevergeefs geleefd en deze werkzaamheid in liefde is juist hetgeen het meest nodig is voor het bereiken van de volmaakte staat.

En als de ziel eraan denkt, dat de belichaming als mens voor haar een gevecht met haar boeien van allerlei aard is, wanneer ze eraan denkt, dat haar overal gelegenheden geboden werden om deze boeien losser te maken en dat ze in korte tijd een waarachtig hogere graad van rijpheid kon bereiken, dan is het besef van een verzuimd leven voor haar zo onnoemelijk bitter, dat het berouw over de misgelopen mogelijkheid voor haar de ware hel betekent.

En geen geestelijke kracht kan erin slagen om de ziel deze toestand van berouw te besparen en daarom valt ze nog tijdens het bestaan op aarde de ziel heel erg lastig en ze probeert zowel geestelijk, alsook lichamelijk een dwalend wezen te beïnvloeden en een verantwoordelijkheidsgevoel bij de ziel op te wekken, opdat ze haar taak op aarde herkent en meer aandacht schenkt aan haar verlossingswerk.

Als de mens zich eenmaal voorgesteld heeft, dat alleen zijn wil hem van zijn boeien bevrijdt, maar dat anderzijds de verkeerde wil het latere leven van de ziel in gevaar brengt, dan zou hij niet meer onnadenkend van de ene dag in de andere leven, maar hij zou proberen zich geestelijke voordelen te verwerven en tegelijkertijd alle gelegenheden voor de uitoefening van de liefde voor de naasten te benutten, want de ziel wordt juist daarmee haar eigenlijke taak gewaar. Bovendien verblijft ze graag in die sferen, waar ze de lichamelijke druk niet voelt.

Ze heeft het leven wel met de bedoeling op zich genomen het te gebruiken om volmaakt te worden. Maar het verkeerde denken in het aardse leven komt meestal daardoor, dat de ziel niet snel genoeg tot het bereiken van deze staat komt en zich dus aards schadeloosstelt. Dat wil zeggen, dat ze schijngoederen als de juiste goederen beschouwt en de ware bestemming op aarde miskent, maar dan de vermeende schuld in een voor haar buitengewoon bedrukkend aards leven zoekt, terwijl ze zichzelf deze bedrukkende toestand bezorgt.

Een goed, God welgevallig leven op aarde in actieve naastenliefde zal de mens zo boven zichzelf uit laten groeien, dat hij de schijnbaar onaangename omstandigheden helemaal niet meer gewaarwordt en het door hem zelfgekozen leven in het vlees hem dus volledige verlossing brengt._>Amen