• Volver

Obras de caridad.... sin amor.... en compulsión....

El cuidado del bienestar general debe dejarse en manos de aquellos a quienes se les ha asignado una esfera de actividad demasiado estrecha para la duración de la vida terrenal. El Señor ha establecido sabiamente las tareas a todos que son capaces de cumplir. Y cada uno tiene la oportunidad de poder ser activo por el bien común. A uno le queda más oportunidad y a otro menos para cargarse con las cargas del prójimo sobre sus hombros.... Y cuanto más lo hace, mayor será la bendición que pueda esperar para sí mismo y más se fortalece en él la fuerza de amor y se estimulará la voluntad de amar.

Sólo en el servicio podrá el hombre ascender.... distribuir con amor a su prójimo lo que está disponible para él mismo y defender la necesidad del hombre para que se alivie y remedia.... pero siempre impulsado por el amor al prójimo.... y esto traerá ricas bendiciones y el hombre mismo nunca estará en la necesidad si siempre da lo que tiene.... tampoco debería considerar con temor si las donaciones podrían disminuir sus posesiones.... Él que da mucho, recibirá mucho más, porque el Señor también comparte Sus dones sin merma a aquel que, por amor a Él, se esfuerza por aliviar la miseria del semejante. Porque “lo que hacéis al más pequeño de Mis hermanos, Me lo habéis hecho a Mí”.

Y considerad ahora, cuánto más noble actúa un hombre que comparte su propiedad con los pobres, que aquel, que vive en circunstancias bien ordenadas, pero exige todos los regalos que quiere distribuir de la generalidad. Una caridad bien organizada es como una lámpara de aceite débil.... no sirve para el propósito.... Solo brilla de manera insignificante y no difunde ninguna luz.... y así, las obras de caridad que carecen de amor no tendrán ningún efecto redentor.... los regalos ciertamente se ofrecen a las personas, pero el corazón no participa ....

El dador no sacrifica, sino que se ve obligado a dar su tributo, por lo que la fuerza del amor tampoco se transmite al receptor. Lo que se le da a uno se toma del otro por así decirlo. Una acción se mecaniza y se convierte en un cumplimiento irreflexivo del deber, que nacerá en el amor del corazón y debe despertar el amor....

Estas obras son obras muertas ante Dios.... Él no puede reconocer que algo que nace bajo coacción nunca puede ser una obra activa de amor. Es lo más maravilloso en la vida compartir los bienes con quien también es una criatura de Dios.... compartir cada regalo que nuestro Padre Celestial dio a los hombres en Su amor.... para compartir por libre impulso, porque el corazón del hombre lo impulsa.

Pero lo que se convierte en una tarea del hombre en el lado terrenal, es inútil. El hombre bien cumple esta tarea, pero solo porque tiene que hacerlo, pero no por iniciativa propia, y tales obras de caridad no pueden ser valoradas por el Padre Celestial, Quien solo mira el corazón y el grado de amor en el que se ofrecen los dones....

Amén

DJELA LJUBAVI PREMA BLIŽNJEM.... BEZ LJUBAVI.... U PRISILI....

Briga za opće dobro treba biti ostavljena onima kojima je dodijeljen uski krug djelovanja za vrijeme trajanja ljudskog života. Gospod je svima mudro postavio zadatak kojeg su sposobni ispuniti. A svatko ima mogućnost da može biti aktivan za opće dobro. Nekome ostaje više, drugome manje prilika da uzme teret bližnjih na svoja pleća.... a što više on ovo nastoji, to veći blagoslov on sam može očekivati, to više će snaga Ljubavi u njemu biti pojačana, i Ljubavna volja pobuđena. Jedino u služenju čovjek može doseći visinu.... dijeleći u Ljubavi bližnjemu, ono što njemu samome stoji na raspolaganju, i zalažući se za potrebu (nevolju) čovjeka, tako da ova bude ublažena i odstranjena.... ali uvijek pokrenut Ljubavlju za bližnjega.... A to će za sobom povući bogati blagoslov, te čovjek sam nikada neće trebati oskudijevati, ako on uvijek daje ono što ima.... On također nikada ne treba plašljivo razmatrati da li bi darovi mogli umanjiti njegov posjed.... tko mnogo dariva, mnogo više će primiti, jer Gospod također Svoje darove nesmanjeno raspodjeljuje onima koji iz Ljubavi za Njega nastoje ublažiti nevolju bližnjega. Jer, „što vi činite najmanjem od Moje braće, to ste učinili Meni.“ A sada procijenite koliko plemenitije postupa čovjek koji svoj imetak dijeli sa siromahom, nego onaj koji životari u dobro uređenim uvjetima, ali svi darovi koje će on razdijeliti su zahtijevani od zajednice (društva). Dobro organizirana Ljubav prema bližnjemu je kao slaba uljna lampa.... ona ne ispunja svrhu.... Ona osvjetljava tek neznatno, i ne širi nikakav sjaj svjetlosti.... I stoga takva djela Ljubavi prema bližnjemu, kojima međutim nedostaje Ljubavi, neće imati nikakav iskupljujući učinak.... Ljudima su doista pruženi darovi, ali ne sudjeluje srce.... Darivatelj ne žrtvuje, nego svoj danak daje pod prisilom, i tako primatelju također neće biti prenesena snaga Ljubavi. To je kao da se jednome uzima, ono što će biti dano drugome.To će mehanizirati i učiniti olakim ispunjavanjem obaveze (dužnosti) postupak, koji se treba roditi iz Ljubavi srca i probuditi Ljubav.... To su mrtva djela pred Bogom.... On ne može vidjeti da ono što se rađa pod prisilom, nikada ne može biti aktivno djelo Ljubavi. Najdivnije u životu je dijeliti svoja dobra s onim, tko je također opet jedno Božje stvorenje.... dijeliti svaki dar kojeg nebeski Otac u Svojoj Ljubavi šalje čovjeku.... dijeliti slobodno, jer čovjeka na to potiče srce. No, beskorisno je ono što je čovjeku zemaljski učinjeno dužnošću. Čovjek uistinu ispunja ovu dužnost, ali jedino jer on mora, a ne iz vlastitog poticaja, i takva djela Ljubavi za bližnjega ne mogu biti vrjednovana od nebeskog Oca, Koji jedino gleda srce i stupanj Ljubavi u kojemu su ponuđeni darovi.

AMEN