• Volver

Cuidado de la vida interior.... Hora contemplativa....

Quien quiera gozar de la gracia divina nunca se irá con las manos vacías y así un ser espiritual se comunicará hoy contigo con plena voluntad del Señor. Se te dará una presentación relacionada que se refiere a la vida interior y formación adecuada. No se te puede permanecer oculto lo poco que la gente se preocupa por cuestiones espirituales en este momento. Todos temen un cierto conocimiento y por lo tanto lo evitan. Y precisamente esta evasión es el mal que mayor daño trae al hombre. El intento constante de las fuerzas espirituales fracasa uno tras otro; no logran que el corazón humano tenga hambre y prepararlo para la recepción de los dones divinos, y tal evasión es aún menos útil para la formación interior del alma....

Una persona sin fe, comprensiblemente, no puede tener una vida interior marcada, o mejor dicho, todo su pensamiento se concentra en cosas puramente terrenales que lo llenan lo suficiente como para que nunca encuentre tiempo para una hora contemplativa. Y todo ser humano debería permitirse esa ora de contemplación.... una hora que se pasa en estrecho contacto con el Salvador divino y se utiliza en consecuencia. El hombre debe sacrificar por lo menos una hora al día a su Salvador, y esta hora será mil veces bendecida para él, porque tal hora contemplativa puede despertar un pensamiento sumamente piadoso; el conocimiento del propio “yo” puede hacer que el niño terrenal reconozca su nada y esto puede estimular al hombre dispuesto a colabora en el reino de Dios y tener un efecto extremadamente benéfico.

Y esto provoca una hora de reflexión sobre problemas espirituales, e incluso la persona no piadosa a veces envía preguntas al universo, que al principio solo despiertan su interés puramente científico, pero con el tiempo remodelan internamente a la persona misma y también plantean la cuestión acerca de su origen, que ahora puede ser de inestimable valor para una mente creyente, en cuanto que el espíritu, que aún dormita sin despertar en el hombre, ahora comienza a moverse y sólo espera que la devoción voluntaria del hijo de la tierra se active.

Todo lo que sucede fuera del ser humano a veces aleja al alma de su tarea bendita, por lo tanto el ser humano debe sumergirse en reflexiones regulares, debe dejar de lado todo lo terrenal en este momento y solo pensar en aquellas cuestiones que conciernen la vida eterna.... debe recordar al Creador en lo profundo de su corazón y considerarse a sí mismo como Su criatura y exigir aclaraciones sobre su destino real.

Y una vez que esto se ha logrado para él, debe investigarse a sí mismo, eliminando todo pensamiento impuro del corazón y hacerlo cómodo para el Ser supremo y mejor.... debe esforzarse por alcanzar la perfección.... debe combinar todas las actividades con preguntas profundas acerca de la salvación del alma.... debe considerarse como una criatura extraña para él, para que reconozca plenamente sus errores y debilidades y se esfuerce sin piedad por vencerlos.... debe dejar nada sin intentar, que podría ayudar a despertar el mismo esfuerzo y anhelo en su semejante.... debe buscar el intercambio espiritual tan a menudo como sea posible y así continuar cuidando la formación de su alma, para que el corazón como receptáculo de la verdad divina se presente al Señor de tal manera que Él lo tome en adelante bajo Su cuidado y lo proteja de todo peligro del exterior.... pues cómo una persona cuida su interior, así vendrán las bendiciones un día, su actividad espiritual le traerá éxito y ya no preste atención al mundo, para que se le conceda una visión de las esferas espirituales porque primero prestó atención a su vida interior....

amén

Verzorgen van het innerlijke leven – Beschouwend vrij uurtje

Wie zich steeds wil verheugen in de goddelijke genade, zal nooit met lege handen vertrekken, en zo zal een geestelijk wezen met de volste wil van de Heer jou vandaag voorlichten. Er wordt jou een beschrijving gegeven, die betrekking heeft op het innerlijke leven en zijn juiste ontwikkeling.

Het kan niet verborgen voor je blijven, hoe weinig de mensen zich tegenwoordig bezighouden met geestelijke vragen. Zij vrezen allemaal een zeker inzicht en gaan haar daarom uit de weg. En juist dit ontwijken is het kwaad, dat de mensen de grootste schade toebrengt. Van de voortdurende pogingen van geestelijke krachten mislukt de één na de ander. Het lukt hen niet om het menselijke hart hongerig te maken en op de ontvangst van goddelijke gaven voor te bereiden. En nog veel minder is zo’n ontwijken nuttig voor de innerlijke ontwikkeling van de ziel.

Een mens zonder geloof kan ook op verklaarbare wijze geen uitgesproken innerlijk leven hebben. Of veel eerder nog, al zijn denken concentreert zich op zuiver aardse zaken, die hem weer voldoende in beslag nemen, zodat hij voor een innerlijk beschouwend vrij uurtje nooit de tijd opbrengt. En zo’n vrij uurtje zou elk mens zich moeten gunnen. Een moment, die in innige verbinding met de goddelijke Heiland doorgebracht en overeenkomstig benut wordt.

De mens moet op zijn minst een uurtje per dag aan zijn Heiland offeren. En dit moment zal voor hem duizendvoudig gezegend worden, want zo’n beschouwend moment kan een buitengewoon vroom denken teweeg brengen. De herkenning van het eigen ‘ik’ kan het mensenkind zijn nietigheid laten beseffen, en dit kan de bereidwillige mens aanzetten tot medewerking in Gods rijk en dit kan een buitengewoon zegenrijke uitwerking hebben.

En zoiets brengt een moment van nadenken over geestelijke vraagstukken tot stand. En zelfs de niet vrome mens stuurt soms vragen het heelal in, die in de eerste plaats puur wetenschappelijk zijn interesse opwekken. Maar het zal in de loop van de tijd de mensen innerlijk veranderen en zal bij hen ook de vraag over hun begin dichterbij brengen, die nu van onschatbaar waarde kan zijn voor een gelovig gemoed, doordat de geest, die nu nog niet opgewekt is, maar sluimert, actief begint te worden en alleen wacht op de bereidwillige overgave van het mensenkind om werkzaam te worden.

Alles, wat buiten de mens gebeurt, houdt de ziel soms af van haar zegen brengende opdracht. Daarom moet de mens zich verzinken in regelmatige beschouwingen. Hij moet in deze tijd al het wereldse ter zijde leggen en alleen over de vragen, die het eeuwige leven betreffen, nadenken. Hij moet diep in het hart aan de Schepper denken en zich als Diens schepsel beschouwen en opheldering verlangen over zijn eigenlijke bestemming.

En als hij dit gedaan heeft, moet hij zichzelf onderzoeken, al het onzuivere denken uit het hart verwijderen en deze gerieflijk maken voor het hoogste en beste Wezen. Hij moet streven naar volmaaktheid. Hij moet al het aardse doen verbinden met diepe, het heil van de ziel betreffende vragen. Hij moet zichzelf beschouwen als een vreemd schepsel, opdat hij de fouten en zwakten volkomen herkent en ze onverbiddelijk probeert te overwinnen. Hij moet verder alles in het werk stellen, wat er toe zou kunnen bijdragen om in de naasten hetzelfde streven en verlangen op te wekken. Hij moet zoveel mogelijk geestelijke uitwisseling zoeken en zo voortdurend zorg dragen voor de vorming van de ziel, opdat het hart als opnamevat voor de goddelijke waarheid op zo’n manier aan de Heer kan worden aangeboden, dat Hij het voortaan onder Zijn hoede neemt en het voor elk gevaar van buiten beschermt.

Want zoals de mens zijn innerlijke leven verzorgt, zo zal hem eens zegen te wachten staan. Zijn geestelijke bedrijvigheid zal hem succes brengen en hij zal geen acht meer slaan op de wereld, zodat hij een blik mag werpen in geestelijke sferen, omdat hij in de eerste plaats aan zijn innerlijke leven aandacht schonk._>Amen