• Volver

Gracia divina.... Necesidad de la oración....

La gracia que fluye hacia vosotros es una muestra de amor de Dios, porque sin la ayuda de Dios no seriéis capaces de libraros de las cadenas de la materia.... Pero la lucha constante y la oración por fuerza os aleja paulatinamente de la tierra y sus anhelos....

Como un pájaro se eleva en el aire, dejando atrás todo lo que le adhiere a la tierra, así el alma también se elevará cada vez más en esferas donde la presión del peso de la tierra ya no la toca tan notoriamente.... El cuerpo aún permanece en la tierra y tiene que dedicarse a la actividad terrenal, pero esta actividad ya no es lo principal en la tierra, sino que se cuidará por sí misma, notoriamente apoyado por los seres protectores espirituales que acompañan al ser humano.... que hacen todo lo posible, con el fin de mantener el alma del niño de la tierra en esas esferas y que quisieran evitar la recaída a la tierra con todas sus fuerzas.

En el momento de la madurez interior, el alma se separa y siempre solo anhelará un entorno espiritual.... a menudo abandona el cuerpo y se queda principalmente en regiones espirituales.... es decir, el mundo del pensamiento en el que tal niño prefiere quedarse, será a partir de ahora puramente espiritual y quiere saber poco o nada de la tierra y sus requisitos, pero siempre tiene el deseo de recibir el alimento espiritual en forma de verdades espirituales.

El sentimiento más seguro de un desarrollo superior es siempre el deseo de alimento espiritual.... Aquellos que están todavía aferrados en la tierra no lo piden.... su mente está detrás de otros placeres, y solo donde el alma ya se ha ennoblecido y purificada ella misma se esfuerza por penetrar en lo insondable. Ese deseo entonces también es promovido y apoyado por todos los seres en el más allá, que cuidan tal alma durante su tiempo en la tierra.

No hay nada más peligroso para el alma que saturarla continuamente de placeres y alegrías terrenales.... es completamente incapaz de aceptar las enseñanzas espirituales y, por lo tanto, se priva de la mayor gracia.... si no puede orar y, por supuesto, reconociendo su imperfección, implorando ayuda al Padre celestial. El Señor recuerda a esas personas con especial cariño al guiarlas por senderos espinosos, a través del sufrimiento y las preocupaciones, para que finalmente encuentren el camino hacia el Padre cuando necesiten ayuda en gran necesidad y angustia. Una vez que se han refugiado en la oración, se les abren los ojos y esto ya es una gracia que puede llevarlos al progreso del alma, si tan solo la persona misma tiene un poco de buena voluntad.

El hombre nunca debe olvidar la voluntad.... Mientras pueda unirse con el Padre celestial en la oración, la fuente de la gracia está abierta para él y nada se volverá demasiado difícil para él en la vida terrenal si se sirve de esta gracia divina.... mediante el cual también puede echar una mano a la obra de formarse a sí mismo según la voluntad de Dios.

Sin la gracia divina el hombre no puede hacer nada.... pero con ella infinitamente mucho, por eso rezad, para que el Señor os de la gracia y no tengáis que desesperaros.... Porque la bondad de Dios permanece para siempre....

Amén

BOŽANSKA MILOST.... NUŽNOST MOLITVE....

Milost koja vam pritječe već je sama dokaz Božje Ljubavi, jer vi sami bez Božanske Ljubavi ne biste bili sposobni osloboditi se iz okova materije.... No neprestana borba i molitva za snagu postepeno vas udaljava od Zemlje i njene požude....

Kao što se ptica vine u zrak ostavljajući za sobom sve što je priljubljeno uz Zemlju, tako će se i duša sve više uzdizati u sfere u kojima ju pritisak zemaljske teže više ne dotiče tako osjetno.... Tijelo doduše još boravi na Zemlji i mora se baviti zemaljskom aktivnošću, no ta aktivnost nije više glavna stvar u životu, nego će se obavljati kao sama od sebe, osjetno podupirana od strane duhovnih zaštitnih bića koja su pridružena čovjeku.... kojima je zadatak da učine sve kako bi dušu zemaljskog djeteta zadržale u tim sferama i povratak Zemlji mogla priječiti svim snagama.

U vrijeme unutarnjeg sazrijevanja duša će se odvajati i uvijek će težiti samo duhovnom okruženju.... ona tijelo često napušta i pretežno se zadržava u duhovnim područjima.... tj. misaoni svijet u kojem se takvo jedno zemaljsko dijete radije zadržava od tada nadalje biti će čisto duhovno i o Zemlji i o njenim zahtjevima želi znati malo ili ništa, no uvijek ima potrebu uzimati duhovnu hranu u obliku duhovnih istina.

Najsigurniji osjećaj razvoja prema gore uvijek je potreba za duhovnom hranom.... Tko je još zadrža[[(va)]]n na Zemlji, za tim ne teži.... on je usmjeren ka drugim užicima, i samo tamo gdje se duša već oplemenila i pročistila, ona se trudi prodrijeti u neshvatljivo. Takva jedna težnja onda će biti i poticana i podupirana od svih bića u Onostranom, koja takvu jednu dušu nadgledaju [[(paze)]] tokom njenog zemaljskog života.

Za dušu nema ništa opasnije od neprestanog zasićenja [[(iste)]] zemaljskim užicima i radostima.... ona je potpuno nesposobna za prihvaćanje duhovnih učenja i tako si sama uskraćuje najveću Milost.... ako ne može moliti i spoznavajući svoju nesavršenost nebeskog Oca preklinjati za pomoć. Takvih ljudi Bog se spominje s posebnom Ljubavlju tako što ih vodi preko trnovitih puteva, kroz patnju i brige, kako bi konačno mogli pronaći put do Oca, kad u velikoj nevolji i tjeskobi trebaju pomoć. Jednom kad su pronašli utočište u molitvi njima će biti otvorene oči, a to je već Milost, koja ih može voditi do napretka duše, ako čovjek sam ima nešto dobre volje.

Čovjek nikada ne treba zaboraviti molitvu.... Dok se god u molitvi može povezati sa nebeskim Ocem, njemu je otvoren izvor Milosti, i ništa u zemaljskom životu neće mu biti preteško ako se služi Božanskom Milošću.... pomoću koje može započeti djelo oblikovanja samog sebe po Božjoj volji. Bez Božanske Milosti čovjek ne može ništa.... ali sa Njom beskrajno puno, stoga molite, da vas Gospodar obdari Svojom Milošću, i ne trebate očajavati.... Jer Božja dobrota traje vječno....

AMEN